سخنرانی والاحضرت شاهدخت اشرف پهلوی در سالروز صدور اعلامیه حقوق بشر ۲۰ آذر ماه ۲۵۳۶ شاهنشاهی
| کنفرانس جهانی حقوق بشر - تهران ۲ تا ۲۳ اردیبهشت ماه ۱۳۴۷ | درگاه اعلیحضرت همایون محمدرضا شاه پهلوی شاهنشاه آریامهر | اعلامیه جهانی حقوق بشر |
سخنرانی والاحضرت شاهدخت اشرف پهلوی در سالروز صدور اعلامیه حقوق بشر ۲۰ آذر ماه ۲۵۳۶ شاهنشاهی
بیست و نهمین سالروز تصویب اعلامیه جهانی حقوق بشر را به هموطنان عزیز شادباش می‌گویم. از زمان تصویب این اعلامیه گام‌های بلندی در جهت اعتلاء حقوق انسانی در سراسر جهان برداشته شده است. استقلال یافتن مستمرات، نقش روزافزون کشورهای رو به توسعه در سیاست های منطقه‌ای و جهانی، آگاهی بیش از پیش مردم دنیای ما به حقوق خود، تعدیل نابرابری‌های مربوط به حقوق زن و مرد، بالا رفتن سطح زندگی افراد در بسیاری از نقاط جهان، گسترش و تعمیم بیمه‌های اجتماعی و ده‌ها تحول دیگر نشانه‌هایی از پیشرفت جامعه بشری به سوی زندگی بهتر و رفاه بیشتر است، اما پیشرفت‌های مادی که با افزایش و تراکم جمعیت، توسعه صنعتی، گسترش شهرنشینی و دیگر مظاهر رشد اقتصادی توأم بوده، خود موجب شده است که مسایل تازه‌ای برای انسان قرن ما مطرح گردد.
آلودگی محیط زیست، مادی شدن ارتباطات، ناپایداری خانواده‌ها، افزایش بزهکاری‌ها، احساس روزافزون بیهودگی و سرخوردگی بویژه در جوامع صنعتی نشان می‌دهد که تلاش برای اعتلاء حقوق بشر مربوط به زمان معین و جامعه خاصی نیست و در هر جا و هر موقع این تلاش باید به تناسب دشواری‌ها و عوارض گوناگون ادامه یابد. اگر به نکات یاد شده، عوارض ضد انسانی دردناکتر از قبیل مسابقه تسلیحاتی، تبعیض نژادی و قومی، هواپیماربایی و خرابکاری و نظایر آن‌ها را نیز بیفزاییم در می‌یابیم که تا چه اندازه برای آنکه افراد و جوامع از حقوق انسانی خود برخوردار گردند باید جهاد و کوشش بکار رود.
خوشبختانه در کشور ما که احترام به حقوق بشر همواره ایران جزیی جدایی ناپذیر از زمان بنیانگذاری شاهنشاهی آرمان‌ها و ارزش‌های ملی و اجتماعی را تشکیل می‌داده در پرتو انقلاب شاه و ملت در مفهومی گسترده تحقق یافته است. انقلاب اجتماعی، که اصول آن همزمان با نیازهای ایران متحول و پرحرکت مرتباً بارورتر می‌شود، زمینه لازم را برای پیشبرد و گرامی داشت حقوق افراد در ایران فراهم ساخته است و ما هر روز به نحوی شاهد پیشرفت‌های حقوق افراد چه از نظر سیاسی و مدنی و چه از نظر اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی در کشور خود هستیم. تردید نیست که با افزایش وسایل مادی و فنی و با گسترش امکانات رفاهی، نخستین و مهمترین وظیفه ما آن است که از هم اکنون برای جلوگیری از عوارض و بیماری‌های ناشی از تمدن صنعتی هوشیار باشیم و برای حفظ سلامت و تعادل جامعه خود از هیچگونه چاره‌اندیشی و کوشش دریغ نورزیم.
توفیق هموطنان عزیز و همه نیک اندیشان را در ایجاد جهانی بر مبنای احترام به حقوق و آزادی‌های اساسی بشر از خداوند بزرگ خواستارم.