سخنرانی اعلیحضرت همایون محمدرضا شاه پهلوی آریامهر شاهنشاه ایران در باشگاه افسران خانه کردستان ۳ مهر ماه ۱۳۴۱
| برنامه عمرانی سوم | اعلیحضرت همایون محمدرضا شاه پهلوی آریامهر بزرگ ارتشتاران | بیست و پنجمین سال شاهنشاهی اعلیحضرت محمدرضا شاه پهلوی آریامهر/ سال ۱۳۴۱ |
۳ مهر ۱۳۴۱
سخنان شاهنشاه در باشگاه افسران خانه
(کردستان)
این اولین مرتبه‌ای است که به خانه و این قلب کردستان غیور و نقاط مرزی و خاک سربلند ایران قدم می‌گذارم و باعث مباهات و دلخوشی است که این مرتبه اول مواجه می‌شوم با چنین تشکیلات با ابهت و کامل نظامی.
کمتر نقاطی در مملکت موجود است که از لحاظ وسایل نظامی و سربازخانه و متعلقات آن چنین وضع مرتب و تکمیلی داشته‌باشد البته از لحاظ فنی و روحی لازم است واحدهای دورافتاده مرزی از حداکثر وسایل بهره‌مند باشند. لابد آقایان افسران در مرکز بوده و به اندازه کافی اطلاع دارید که مثلاً در پادگان مرکز و پایتخت سربازخانه‌های ما چه ترتیبی دارند، و همچنین وسیله زندگی افسران و درجه‌داران و افراد آن نسبت به شما تا چه اندازه ناقص و پایین‌تر است، ولی می‌دانید که ما از شما افرادی که در این مرز پاسداری می‌نمایید و پرچم ایران را در اهتزاز نگه می‌دارید چه می‌خواهیم؟ آن انجام وظیفه‌ای است که برایتان از هر لحاظ روشن است، ولی شما هم باید بدانید که چرا انجام وظیفه را می‌کنید.
این صرفاً به خاطر نگهداری فقط نام ایران نیست. این صرفاً به خاطر مباهات به اینکه ما تاریخ پرافتخار گذشته داشته‌ایم نیست. این فقط برای این نیست که ما سعدی و حافظ داشته‌ایم یا بعضی از سرداران بزرگ ما در سابق دفاع کرده‌اند. این وظیفه‌ای که شما امروز انجام می‌دهید، صرفاً همان طور که گفتم برای نگهداری این اسم نیست، این برای ایرانی است که باید در زمره ملل جهان و دنیای امروز و دنیای متمدنی که به این سرعت پیش می‌رود جای عالی و شرافتمندانه‌ای میان دیگران برای خودش باز بکند و با افتخار آن را نگاه دارد. این مملکتی است که ما با کوشش و عزم آهنین و با تلاش روزافزون همه با هم برای آبادکردن آن اقدام می‌کنیم و عمل می‌کنیم. کارهای ما در یک نقطه نیست و اصلاحاتی که ما شروع کرده‌ایم همه‌جانبه است. هم اصلاحات اداری، و هم به خصوص اصلاح جامعه ایران. جمعیت ایران و تمام افرادی که تشکیل این مملکت و این جامعه را می‌دهند، باید زندگیشان و رسومشان و طرز عملشان بر پایه مترقی‌ترین طرق اجتماعی عصر امروز ما باشد. همین کار را می‌کنیم، منتهی بی سر و صدا. چون به ظواهر توجه نمی‌کنیم شاید این همه اقدامات اجتماعی بدون سر و صدای زیاد و جنجال پیش می‌رود و هنوز به آن وظیفه‌مان درست پی نمی‌بریم. ولی شما باید بدانید که اگر ارتش ما در آینده محدودتر بشود، از لحاظ مقدار و کمیت کوچکتر بشود، ولی از لحاظ کیفیت به مراتب قویتر خواهدبود و به خصوص از لحاظ روحی با داشتن یک کادر کامل و منزه و مؤمن و مطمئن که یک قسمت آن را تشکیل می‌دهید، به این مراحل برسد.
در این راه این عزم و اراده ما البته خلل‌ناپذیر است. هر فردی چه در گذشته و چه در حال منحرف بشود نمی‌توانیم از تقصیرش چشم‌پوشی بکنیم، ولو اینکه در گذشته خدمات برجسته‌ای هم انجام داده‌است.
هیچ کس نمی‌تواند انتظار داشته‌باشد که اگر خدمتی هم کرده باشد، برای عمل خلاف خود بخشیده بشود. در جامعۀ سربازی یک چنین چیزی امکان‌پذیر نیست. وقتی که مبنای این جامعه نظامی ما بر پایه چنین عزم استواری بنا نهاده‌شود، این مسلماً در روحیه تمام عناصری که با پاکی و با صمیمیت و با ایمان به انجام وظیفه و در واقع با طهارت کار می‌کنند و خدمت می‌کنند و در خیلی نقاط زحمت می‌کشند و در بعضی نقاط از وسایل اولیه زندگی محروم هستند، مؤثر خواهدبود. این برای آنها موجب کمال خوشوقتی است، و شوق به خدمت ایجاد می‌کند. من نمی‌توانم بگویم که فردا این لشکر و این تأسیسات به چه صورتی درخواهدآمد و آیا وظیفه شما در این نقطه باز هم مدتی ادامه خواهد داشت؟
ولی می‌دانم و مطمئن هستم و آرزومی‌کنم که هر جا که باشید، در کمال صداقت به وظایف خود عمل کنید و خداوند بزرگ که کرم و الطافش بی پایان است، شما را تحت توجهات و در پناه خود نگاه خواهدداشت.