سخنان علیاحضرت شهبانو فرح پهلوی در سمپوزیوم بین المللی بنیاد اسپن درباره ایران دیروز امروز و فردا - شیراز ۲۴ شهریور ماه ۱۳۵۴
| سفر علیاحضرت شهبانو فرح پهلوی به ایالات متحده آمریکا برای شرکت در نشست سالانه بنیاد اسپن ۲۱-۸ تیر ماه ۱۳۵۴ | درگاه شهبانو فرح پهلوی | درگاه اعلیحضرت محمدرضا شاه پهلوی آریامهر |
سخنان علیاحضرت شهبانو فرح پهلوی در سمپوزیوم بین المللی بنیاد اسپن درباره ایران دیروز امروز و فردا - شیراز ۲۴ شهریور ماه ۱۳۵۴
برای من مایه خوشبختی است که به همگی شما که برای تشکیل سمپوزیوم آسپن- پرسپولیس در تخت جمشید، پایتخت باستانی هخامنشیان گرد آمده‌اید، خیرمقدم بگویم. چنانکه می‌دانید، تخت جمشید در دوران شکوه خود نه تنها قلب سیاسی شاهنشاهی ایران، بلکه در عین حال کانون هنر و فرهنگ و اقتصاد این شاهنشاهی و مرکز توسعه اجتماعی و نوآوری‌های سیاسی آن بود. بنابراین، بسیار بجاست که سمپوزیومی را که موضوع آن ایران دیروز- امروز و فردا است در این مهد پرشکوه کهن برگزار کنیم. زیرا اگر بنا باشد گذشته ایران را با حال و آینده آن پیوند دهیم، بی گمان جایی برای این منظور شایسته‌تر از این آثار شکوهمند باستانی که خاموش در دامنه کوهستان‌های زاگرس آرمیده‌اند و با اینهمه در سکوت خود از نبوغ ملت ایران و از تاریخ آن و در عین حال از آینده درخشان آن سخن می‌گویند نخواهیم یافت و اگر وظیفه ما این باشد که آن تمدن بزرگ را که ایران به رهبری شاهنشاه خود، برای نیل بدان می‌کوشد در برابر نظر داشته باشیم و مفهوم آن را چنانکه باید درک کنیم، در این صورت آمیختگی روحی ما با محیطی که تا بدین حد گویای شکوه مادی و معنوی گذشته ملت ما است ضروری است تا بتوانیم آن فروغ نیروبخشی را که در طول قرون و اعصار راهنمای این سرزمین بوده است واقعاً احساس کنیم.
مایلم همچنانکه پیش از این نیز متذکر شده‌ام، خوشوقتی خویش را از این که با برگزاری این سمپوزیوم پیوندهای استوار ایران و انستیتوی مطالعات انسانی آسپن، خوشبختانه، باز هم استوارتر خواهد شد، ابراز دارم. این امری تصادفی نیست که این رابطه در مدتی چنین کوتاه به گسترش و اهمیتی که اکنون شاهد آن هستیم رسیده باشد، زیرا هدف انستیتوی آسپن در ماهیت واقعی فلسفی خود بررسی و پژوهش در تتبعاتی است که درباره ارزش‌های انسانی صورت می‌گیرد و این، آن نوع پژوهش و تحقیقی است که رفاه و پیشرفت مادی و نوآوری‌های تکنولوژی را نتنها وسیله‌ای در خدمت شخصیت و اصالت خلاقه فرد انسانی برای بارور ساختن و غنی کردن این خلاقیت می‌شمارند. ایران امروز که در شرایط اجتماعی ناشی از درگیری سنت‌ها با تحولات، به سرعت در حال پیشرفت و تحول است می‌کوشد تا در عین برخورداری از ترقیات مدرن و مادی و به کار گرفتن روش‌های تکنولوژی، میراث خود را نیز همچنان پای برجا نگه دارد. در این کشور هدف غایی تمدن بزرگ بوجود آوردن محیطی سازنده و سرشار از ارزش‌های انسانی است تا در چنین محیطی هر فرد جامعه بتواند اصالت وجودی خویش را محفوظ دارد و پیشرفت‌های مادی و تکنولوژی را وسیله‌ای برای اعتلای کیفیت زندگی خود قرار دهد. اخیراً فرصت آن یافتم که بسیاری از مقالاتی را که از طرف دانشمندان ایرانی به این سمپوزیوم ارائه خواهد شد، بطور اجمالی مطالعه کنم.
باید توجه داشت که به همان درجه که موضوع بحث یعنی ایران گذشته و حال و آینده وسعت دارد، الزاماً به زمینه‌های مورد بحث این مقالات بسیار محدود می‌شود زیرا عملاً غیر ممکن است که بتوان کلیه جنبه‌های متنوع و گوناگون پیشرفت‌های ایران را در یک مدت زمان پنج روزه که برای سمپوزیوم حاضر در نظر گرفته شده است بررسی و ارزیابی کرد. با این وجود، اطمینان دارم که در این سمپوزیوم جنبه‌های اصلی و اساسی این آزمایش همه جانبه‌ای که اکنون در کشور ما در حال توسعه و تجدد در جریان است، جدا از جنبه‌های دیگر آن تجزیه و تحلیل خواهد شد. امید من این است که مقالاتی که به سمپوزیوم ارائه خواهد شد و مباحثات و گفتگوهایی که در دنبال آن صورت خواهد گرفت، شما و دیگر علاقمند این مسائل را به نحوی بهتر با نتایج کوشش‌های ما در نیل به رفاه مادی و عدالت اجتماعی آشنا سازد. توفیق هر اجتماعی از این نوع در پایان کار بر این اساس، قضاوت و سنجیده خواهد شد که تا هر اندازه توانسته است راه را برای گفت و شنودی سازنده هموارتر سازد. انسان‌ها اگر بخواهند در پیکار خویش برای ساختن دنیایی بهتر پیروز شوند، باید بناچار مسایل و تجارب خود را با دیگران در میان گذارند. غفلت در تأمین چنین پیوندهایی در مورد طرح مشکلات انسانی و راه‌حل‌های آن‌ها خود بخود، در حکم دعوت به شکست این تلاش‌ها است. زیرا تنها در پرتو شناسایی واقعی اهمیت چنین وابستگی است که ما می‌توانیم خود را با دیگران در حسن اجرای انقلاب خود و در برخورداری از تجارب متقابل در امر توسعه و پیشرفت شریک سازیم.