دریچـــۀ صبــح فخر شیرازی
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
مریـــز ســـاقی مجلـــس بجــــام بادۀ ناب | کـــه ناگـــــوار بــود بــاده بــی رخ احباب |
مســـاز مطـــرب این انجمـــن نوای سرود | کــه عشــرتی نبــود در سمـــاع بی اصحاب |
بــه محفلــی کــه منم ز ارغنون نالۀ من | عجب بود که برآیــد خــروش چنگ و رباب |
تمــام شب نگـــرانم که چون دریچۀ صبح | شــود گشــوده در آیی چــو مهــر عــالمتاب |
تمام روز به امیــد اینکــه شب چو رسـد | بــرافکنــی چو مــه چــارده ز چهــره نقاب |
خـوش آنزمان که بچینم گلی ز عارض تو | ز اشک شــوق برافشــانم از دو دیده گلاب |
قســم بجــان عزیــزش که رفته تا ز برم | ز من برفتــه قرار و شکیب طاقت و تاب |
ندانــم از چــه سبب پیشــۀ بیوفــایی کرد | کسی که فصل وفا خوانده بود از هر باب |
سپهـــر را بگــو ار با منت سـر یاریست | چرا سرشــک نباری به حال من چو سحاب |
مگــر ز خواب گـران بخت فخر شد بیدار | که آمــدی تواش ای ماه مهـربان در خواب |
در ویکیپدیا موجود است:
M rastgar ۱ اوت ۲۰۱۱، ساعت ۱۲:۰۷ (UTC)