بیدل شیرازی/چشم زخم
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
به سلسلۀ صحبت یار ســــــــوگند است | که گــــر دلم جـــز او به دو کون دلبنــــد است |
ندانمت بچه گویم که طــــــرّه مانند است | کــه دل در شــــکنج ســر زلف یار در بنـد است |
هر آنکه صید کمنـــــد تو گشت آزاد است | کســـــی که کرد ترا بنـــــــدگی خداونـــد است |
گذشت کار من از پنــــد در محبت دوست | هنوز ناصـــــــح دیوانــــــه در پی پنــــد است |
حیات بخش به یک بوســــه از آن دو لبــم | که گفت چـــــارۀ دردم طبیب گل قنـــــــد است |
بر آتشین رخ آن ماه خالهـــای سیــــــــاه | برای ایمنــی از چشــــم زخم اسپنـــد است |
به بوســــه ای دل و جان دادم و نداد آخر | بهای بوســـــه ای از لعل او مگــــــر چند است |
ز قید هر دو جهان بیدل ار چه شد آزاد | و لیک در ســـر زلفــــی هنـوز در بنــد است |
در ویکیپدیا موجود است:
M rastgar ۱ اوت ۲۰۱۱، ساعت ۰۶:۳۸ (UTC)