بیانات اعلیحضرت همایون محمدرضا شاه پهلوی آریامهر هنگام باریابی هموندان شورای فرهنگ و هنر ۵ شهریور ماه ۱۳۴۷
| برنامه عمرانی چهارم | درگاه اعلیحضرت همایون محمدرضا شاه پهلوی شاهنشاه آریامهر | کنفرانس جهانی حقوق بشر - تهران ۲ تا ۲۳ اردیبهشت ماه ۱۳۴۷ |
بیانات اعلیحضرت همایون محمدرضا شاه پهلوی آریامهر هنگام باریابی هموندان شورای فرهنگ و هنر ۵ شهریور ماه ۱۳۴۷
امیدوارم این شورا موفق شود که با تصویب این اساس‌نامه که طبیعتاً مورد تصویب قرار خواهدگرفت در زمینه هماهنگی دستگاه‌های مختلف فرهنگی گامهای اساسی بردارد و امیدوارم که با هماهنگ شدن این دستگاه‌ها موفق شویم پیشرفت انقلاب آموزشی ایران را با تحکیم فرهنگ اصیل در تاریخ کشور توأم نماییم. باید بکوشیم که مظاهر تمدن باستانی ایران با تمام روح و صفاتش حفظ شود و روحیه مخصوص ایرانی در آن مستتر باشد.
فرهنگ ایران بسیار غنی است و گذشته درخشانی دارد و باید فردا و آینده آن نیز موجب سربلندی باشد. متأسفانه در گذشته برای حفظ آثار تاریخی آن طور که لازم بوده، کوشش نشده‌است و ما دوره تاریکی ایران را می‌توانیم با اقدامات دلخراشی که در اصفهان انجام شده، تجسم کنیم که چطور در گذشته آثار فرهنگی ایران را از بین بردند و عمداً آن را خراب کردند. سعی بلیغی که باید مبذول داریم این است، که بکوشیم آنچه را از گذشته فرهنگ ایران برایمان باقی مانده‌است، حفظ کنیم و فردفرد افراد این مملکت با مظاهر فرهنگ قدیم ایران و روح ایرانی آن آشنایی داشته‌باشند تا بتوانند از راه‌های گوناگون آن را حراست و حفظ نمایند.
باید مردم را از طریق سینما و تلویزیون و نشریات مختلف و سایر وسایل انتشاراتی با روح اصیل فرهنگ ایرانی آشنا کرد و حتی در روستاهای دورافتاده ایران نیز باید خانه فرهنگ تأسیس شود. ما باید انقلاب آموزشی ایران را که درباره آن مفصلاً بحث شده و تصمیمات لازم نیز اتخاذ گردیده‌است، با توسعه فرهنگ اصیل ایران توأم سازیم و امیدوارم که شورای شما مخصوصاً در ایجاد هماهنگ بین دستگاه‌هایی که در این راه فعالیت می‌کنند، موفق باشد.
من وارد جزئیات نشدم. راجع به تأتر و نمایشهای فولکلوریک نیز می‌شود بحث کرد و ما باید در دورافتاده‌ترین نقاط کشور این کار را بکنیم و هنر و فرهنگ اصیل و قدیمی را در همه جای ایران گسترش دهیم.
ما باید به گذشته خودمان فخر و مباهات کنیم و به همان نسبت بکوشیم که سطح عالی فرهنگ خود را نگاه‌داریم و مخصوصاً سعی کنیم که توقفهای گذشته خود را جبران نماییم زیرا ما به آینده ایران امیدواری بیشتری داریم.
صحبتهایی را که درباره انقلاب آموزشی و تعلیمات عالی تا به حال کرده‌ام تکرار نمی‌کنم، زیرا این صحبتها در کنفرانس رامسر به هنگام معرفی رؤسای دیگر دانشگاه‌ها، شده‌است و مجموعه‌ای از این صحبتها را وزارت اطلاعات چاپ کرده و در دسترس هست. فقط تکرار می‌کنم که انقلاب آموزشی ما حرف نیست، برای تفریح و تفنن نیست، بلکه بسیار هم جدی است و لازمه یک مملکتی است که می‌خواهد و می‌تواند در شمار ممالک پیشرفته دنیا باشد.
باز هم تکرار می‌کنم که ما باید سعی کنیم همیشه پیشاپیش حوادث باشیم تا جلوتر و بالاتر از آنها به مرز آرزوهای ملی خویش برسیم.
می‌دانم که وسایل شما به خصوص از لحاظ مادی، محدود است. ولی باید اولین فکری که می‌کنیم رفع نواقص انسانی باشد و باید بهترین عناصر ایرانی را از داخل و خارج جمع کنیم. کسانی که مؤمن به این اصول باشند، خواهندتوانست نواقص مادی را از نظر معنوی آن جبران کنند.
از طرفی می‌دانیم که بودجه دانشگاه‌های شما کم است و باید به این امر حتماً توجه شود و البته سعی خواهدشد از هر راهی که ممکن است این قضیه مرتفع گردد، ولی این روح مبارزی که من می‌خواهم شما ایجاد کنید، این است که اگر زیر چادر هم باشد روحیه‌ای که محرک اقدامات ما باشد، ایجادگردد.
انشاءالله این چادر بعداً تبدیل به بنای عظیمی خواهدشد که با بهترین مصالح ساختمانی ایجادشود، ولی اگر لازم باشد شما باید از همین فردا در زیر چادر هم کار خود را شروع کنید. من می‌خواهم محیط دانشگاه‌های ما محیط استاد و دانشجو، محیط بحث و گفتگوی معقول و محیط سالم ایرانی باشد، زیرا ما هیچ چیز را غیر از محیط ایرانی ولو برای یک ثانیه هم باشد، نمی‌توانیم تحمل کنیم. محیط دانشگاه‌ها باید محیط نظم و انضباط باشد.
ما باید با تغییرات دائمی در روش آموزشی، خود را با آخرین پیشرفتهای علمی تطبیق دهیم. باید این روحیه خوش‌بینی را که در مملکت ما به وجود آمده، در مؤسسات آموزش عالی نیز تحکیم و تقویت نماییم و متوجه این نکته اساسی باشیم که تعلیم و تربیت، امروزه یک صنعت شده‌است. ما باید از این صنعت بهره‌برداری کامل کنیم و این نکاتی است که ما می‌خواهیم در دانشگاه‌های ایران آنها را پیاده نماییم.
اساس کار دانشگاه‌ها باید تمام‌وقت باشد، ولی اشخاص برجسته‌ای یافت می‌شوند که استفاده از دانش آنها به سود دانشگاه‌ها است و ممکن است از وجود آنها به طور نیمه‌وقت استفاده شود.