بیانات اعلیحضرت همایون محمدرضا شاه پهلوی آریامهر در پاسخ گفته‌های معاون رییس جمهوری متحده عرب در کنفرانس اسلامی رباط ۳ مهر ماه ۱۳۴۸
| برنامه عمرانی چهارم | اعلیحضرت همایون محمدرضا شاه پهلوی آریامهر بزرگ ارتشتاران | روزشمار انقلاب شاه و مردم |
۳ مهر ۱۳۴۸
از بیانات شاهنشاه در پاسخ اظهارات معاون رئیس‌جمهوری متحده عرب در کنفرانس اسلامی رباط
نماینده محترم جمهوری متحده عرب طی سخنان خود نام مرا برد و لازم می‌دانم درباره اظهارات او توضیحاتی بدهم.
در جنگ جهانی اول و در جنگ جهانی دوم، ارتشهای خارجی کشور ما را اشغال کرده‌بودند و ما برای رهایی کشور خود مبارزه کردیم. در جنگ جهانی دوم که قوای خارجی خاک ما را اشغال کرده‌بودند، قبول کنید به طیب خاطر بیرون نرفتند و با برقراری یک حکومت دست‌نشانده در یک قسمت از کشور ما می‌خواستند یکی از استانهای کشور ما را منتزع سازند و مدتی این استان از ما جدا بود و ما توانستیم به عنایت پروردگار (زیرا من فردی مؤمن هستم و نمی‌خواهم پیروزی را به خود نسبت دهم) و به همت ملت ایران، آن سرزمینی را که می‌خواستند از ما منتزع کنند، پس بگیریم و اکنون با کمال سربلندی می‌توانم بگویم اگر در دنیا کشورهایی واقعاً مستقل باشند، ما جزو اولین آنها هستیم.
گفته‌های خود را ساده می‌کنم و لازم می‌دانم بگویم برای همبستگی مسلمانان ارزش بسیار قائل هستم و به همین علت هم به این اجتماع آمده‌ام، اما اجتماعات ما باید بر اساس دیگری استوار باشد. ما به اینجا نیامده‌ایم که به یکدیگر پند و اندرز بدهیم و برای هم ارائه طریق کنیم. اگر قراربود به هم اندرز دهیم، خیلی اندرز دارم که بدهم، اما این کار را نمی‌کنم. تنها چیزی که می‌خواهم بگویم این است که از برادر من، ملک حسین، بپرسید آیا ایران برای کمک کردن به اردن از چه چیز دریغ نموده‌است؟ ما این کار را برای خوشایند شخص یا کشوری نکردیم. مثلاً برای خوشایند جمهوری متحده عرب نبود که در سال ۱۹۵۶ به متفق خود اولتیماتوم دادیم که سرزمین آنها را تخلیه کنند. به هر حال امیدوارم این توضیحات مختصر وضع را روشن کند، و لازم می‌دانم به نام ملت ایران بگویم که ما به کمکهای خود به همه ملتهای مسلمان در حدود وسایل و امکانات خود و همچنین در حدود عقل، نه با شعر و ادبیات ادامه خواهیم داد، وگرنه من هم می‌توانستم در هیأت نمایندگی خود چند شاعر بیاورم. ما باید با فکری روشن از روی تجربه و با نقشه مدبرانه راه‌های عملی که مقبول و پسندیده برای تمام جهانیان باشد، بیندیشیم و فراموش نکنیم که ما در این دنیا زندگی می‌کنیم و نمی‌توانیم از آن جدا باشیم و نمی‌توانیم به همه آنچه که می‌خواهیم تحقق بخشیم.
به صحبت خود در اینجا خاتمه می‌دهم و تکرار می‌کنم که هدف شرکت ما در این کنفرانس اثبات همبستگی بین مسلمانان است، و امیدوارم کشورهای اسلامی در آینده بتوانند بدون اینکه برای آنها تکلیف تعیین شود در این اجتماعات شرکت کنند، زیرا طریقه تعیین تکلیف هرگز در گذشته فایده‌ای نداشته است.