بیانات اعلیحضرت همایون محمدرضا شاه پهلوی آریامهر در پاسخ سخنان ذوالفقار علی بوتو نخست‌وزیر پاکستان در میهمانی شام لاهور ۱۹ اسفند ماه ۱۳۵۴

از مشروطه
پرش به ناوبری پرش به جستجو
برنامه عمرانی پنجم/سال ۱۳۵۴ خورشیدی دی تا اسفند ماه اعلیحضرت همایون محمدرضا شاه پهلوی آریامهر بزرگ ارتشتاران

سخنرانی‌های محمدرضا شاه پهلوی آریامهر سال ۱۳۵۴ خورشیدی تازی

برنامه عمرانی پنجم/سال ۱۳۵۴ خورشیدی فروردین تا خرداد ماه
ShahanshahShahbanouLahoreStateReception19Esfand1354a.jpg

بیانات اعلیحضرت همایون محمدرضا شاه پهلوی آریامهر در پاسخ سخنان ذوالفقار علی بوتو نخست‌وزیر پاکستان در میهمانی شام به افتخار اعلیحضرتین لاهور ۱۹ اسفند ماه ۱۳۵۴

(در لاهور، پاکستان)

آقای نخست وزیر،
از جانب شهبانو و خودم و مردم ایران مراتب امتنان خود را از سخنان محبت‌آمیزی که نسبت به ما اظهارنموده‌اید و نیز به خاطر یادآوری این نکته که این سفر با پنجاهمین سال سلطنت دودمان پهلوی ما تقارن پیدا کرده، ابراز می‌داریم. این سخنان به طور مستقیم بر قلب من و بر قلب مردم ایران می‌نشیند. مردمی که بعضی از آنها طی این پنجاه سال خدمت کرده‌اند و مردمی که اکنون به کشور خود خدمت می‌کنند، زیرا انگیزه ما همواره انگیزه‌ای بوده‌است که اکنون در کشور شما مشاهده می‌کنیم.
ما می‌بایست از استقلال کشور خود و از قابلیت ملت خویش نه تنها در آزادی و استقلال زیستن مطمئن گردیم، بلکه از وجود این واقعیت نیز اطمینان حاصل نماییم که چگونه تمدن کهن کشور ما نحوه نگریستن به زندگی، سرشاری زندگی و آنچه را که ارزشمند است، به موفقیت‌هایی که در کشورمان نائل شده‌ایم مبدل گشته و راه گشوده است.
همانطور که قبلاً گفتم، مشاهده می‌کنم همان وقایع در پاکستان نیز روی می‌دهد. پس از ایجاد این کشور که من به عنوان شاهنشاه کشورم با خوشوقتی شاهد آن بودم، هر اقدامی را که این ملت جوان، ولی پر افتخار، از آغاز تولد خود تاکنون به عمل آورده، دنبال کرده‌ایم و باید بگویم که گذشتن از دوران‌ها با تمامی محنت‌ها و نابسامانی‌هایش، برای ملت پر غرور و پر افتخار پاکستان به میزان سایر ملل چندان آسان نبوده‌است. تا کنون هیچ گاه پرچم این کشور به حضیض کشانده نشده و همواره سرشار از افتخار بر پا مانده و باز گاهی توفان‌های بد فرجام تنها توانسته‌است این پرچم را به گونه‌ای حتی شدیدتر بر پهنه این کشور به اهتزاز درآورد.
برای ما دوستی با پاکستان امری بسیار طبیعی بوده و نیازی به آوردن دلیل و اثبات آن نیست. این یک دوستی عادی و طبیعی به نفع هر دو کشور بوده و به همین دلیل است که این همبستگی راهی جز قوی‌تر شدن ندارد.
این است آنچه که در مقابل دیدگان جهانیان نشان داده‌ایم تا ثابت شود که دوستی ما حتی در جهان کنونی نیز می‌تواند عمیق و صمیمانه باشد. شما در سخنان خود به موضوعاتی اشاره کردید که به جهان مربوط بوده و مورد علاقه جهانیان است. ما به نظرهای شما کاملاً واقفیم و تمامی آنها مورد تأیید ما است.
مسئله ایجاد مناطق صلح، مشی اصلی سیاست ایران را تشکیل می‌دهد. ما ایجاد منطقه‌ای عاری از سلاح‌های اتمی را در خاورمیانه پیشنهاد کردیم، که شما از صمیم قلب از آن پشتیبانی نمودید.
ما ایجاد مناطق صلح و عاری از تسلیحات اتمی را در هر منطقه‌ای از جهان پشتیبانی می‌کنیم و همواره آماده حل و فصل انواع اختلاف‌های میان کشورها، چه کشورهای همسایه و چه کشورهای دوردست می‌باشیم. تاکنون با منتهای توانایی خود کوشش کرده‌ایم که به گردآوردن ملت‌ها به دور هم و به اجتناب از بروز برخوردهای غیر لازم کمک کنیم.
ما به این نتیجه رسیده‌ایم که جهان کنونی، جهانی تغییرپذیر است و باید هم تغییرپذیر باشد. اختلاف میان سطوح کشورها را دیگر نمی‌توان قبول کرد. من نمی‌خواهم بگویم که کشورهای ثروتمند مبدل به کشورهای فقیر گردند. بعضی از کشورهای فقیر باید به درجه‌ای از سطح زندگی دست یابند، که با بشریت و با تمدن قرن بیستم مطابقت داشته‌باشد.
در این باره روشی در پیش گرفته‌ایم که کاملاً روشن و آشکار است و می‌دانم که پاکستان از صمیم قلب و نیز بیشتر کشورهای جهان این روش را پشتیبانی و تأیید می‌کنند.
در پاریس کنفرانسی تشکیل شده‌است که سرگرم مطالعه این موضوع بسیار مهم است. امیدوارم که مشورت‌های کمیته‌های این کنفرانس صرفاً تکرار کار کنفرانس بازرگانی و عمران سازمان ملل که تاکنون نتایجی به بار نیاورده‌است، نباشد.
بنابراین بار دیگر تکرار می‌کنم که نه تنها جهان باید تغییر یابد، بلکه این تغییر باید به خصوص در جهت بهبود زندگی ملل نیازمند، مردم فقیر، و کشورهای کمتر توسعه‌یافته سوق داده‌شود.
در برابر ما خطراتی عظیم قرار دارد، که بشریت را تهدید می‌کند، خطر کمبود مواد غذایی، خطر کمبود مراقبت‌های پزشکی، خطر بی‌سوادی و تمام خطرات دیگری که هنوز در جهان ما وجود دارد.
برای غلبه بر این خطرها، راهی جز این وجود ندارد که شاهد دوستی پا بر جا، همانند دوستی میان دو کشورمان باشیم. ما نه تنها باید خواستار صلح در جهان و دستاوردهای همزیستی باشیم، بلکه باید بگویم که همه ما با مشورت یکدیگر باید به خاطر بشریت و تمدن کوشش خود را برای مبارزه با تمامی این پلیدی‌ها به کار برده و بر آن فائق آییم.
مایلم بار دیگر سپاسگزاری عمیق خود را از این میهمان‌نوازی پرشکوه و نشانه‌های متعدد دوستی که نسبت به شهبانو و من، همراهان ما، و از طریق ما نسبت به مردم ایران نشان داده شده‌است، ابراز دارم و بار دیگر دوستی صمیمانه خودمان را نسبت به مردم نجیب پاکستان، به این سرزمین پر افتخار و به این همسایه بسیار خوب اعلام نمایم.
سعادت دائمی این ملت و شادکامی رئیس جمهوری و نخست وزیر و مردم پاکستان را خواستارم.