انجمن فیلارمونیک تهران
شهبانو فرح پهلوی | انجمن فیلارمونیک تهران | درگاه محمدرضا شاه پهلوی |
انجمن فیلارمونیک تهران در آبان ماه ۱۳۴۲ بنیاد نهاده شد.
۴ اردیبهشت ماه ۱۳۴۵ علیاحضرت شهبانو ریاست عالیه انجمن فیلارمونیک تهران را پذیرفتند و پروانه اجرای اساسنامه نوین انجمن را که دربرگیرنده ۱۴ ماده میباشد دادند.
هیات مدیره نوین انجمن فیلامورنیک: دکتر عبدالرضا نایینی رییس، ابراهیم کاشانی، فواد روحانی، ادوارد ژوزف ، دکتر جواد امنیی (هموند) ، حسن آذین فر (دیدهور) و دوشیزه کناریک آواکیان (دیدهور) میباشند.
پرویز محمود رییس کنسرواتوار تهران و با تنی چند از همکاران و دانش آموختگانش در سال ۱۳۳۲ ارکستر فیلارمونیک تهران را پایه گزارد. انجمن فیلارمونیک تهران مدیریت ارکستر فیلارمونیک تهران را به حشمت سنجری داد.
انجمن فیلارمونیک تهران نهادی است غیر انتفاعی و همه درآمدهای آن برای گسترش و همگانی کردن موسیقی علمی استفاده میشود. هدف انجمن گسترش موسیقی علمی و ایجاد انگیزه و راهنمایی دوستداران این هنر از راه دادن کنسرت، نشستهای گوش دادن به صفحههای موسیقی و برگزاری سخنرانیها درباره جنبههای علمی و فنی و تاریخی و فلسفی موسیقی و بنیان کتابخانه و چاپ مجلات موسیقی و غیره میباشد. [۱]
انجمن فیلارمونیک تهران از تاریخ آغاز به کار کوشش نموده است که فعالیت خود را برای آشنایی دوستداران هنر، جوانان و دانشجویان همواره گسترش دهد و برای رسیدن به این هدف استفاده دوستداران این موسیقی از برنامههای انجمن بسیار ساده و ارزان نموده است.
فعالیتهای انجمن فیلارمونیک تهران از سوی دوستداران این موسیقی به ویژه دانشجویان قرار گرفت. انجمن برای ادامه فعالیتهای هنری خود و پرداخت هزینهها از هموندان خود ، حق عضویت دریافت میکند که سالانه برای هر نفر ۱۰۰۰ ریال ، برای یک زوج ۱۸۰۰ ریال و برای دانشجویان ۳۰۰ ریال میباشد.
حق عضویت و درآمدهایی که با برگزاری کنسرتها به دست میآید همه بر پایه تصمیمهای هیات مدیره برای برگزاری برنامههای هنری هزینه میشود.
انجمن کوشش میکند که از هنرمندان پرآوازه داخلی و خارجی برای برگزاری برنامههای خود بهره گیرد و در این راه توانسته است شمار زیادی کنسرتهای بزرگی را با هنرمندان نامی در ایران برگزار کند. انجمن فیلارمونیک در شهرستانها ، آبادان و شیراز کارهای خود را گسترش داد. در درازای ده سال تا سال ۲۵۳۳ شاهنشاهی انجمن فیلارمونیک بیش از ۹۰۰ کنسرت اجرا نمود که نزدیک به ۳۵٪ آنها از سوی هنرمندان ایرانی و ۶۰٪ هنرمندان خارجی بر روی سن رفت.
منابع
- ↑ انتشارات دفتر مخصوص شهبانو ، تهران، ۱۳۵۴ ، ص. ۳۵