آیین‌نامه هزینه‌های قابل قبول و استهلاک موضوع تبصره ۱ ماده ۶ قانون

از مشروطه
پرش به ناوبری پرش به جستجو
مجلس شورای ملی مذاکرات دوره قانونگذاری هجدهم تصمیم‌های مجلس

مجلس شورای ملی مجموعه قوانین دوره قانونگذاری هجدهم

آیین‌نامه‌های مصوب مجلس شورای ملی
نمایندگان مجلس شورای ملی دوره قانونگذاری هجدهم

آیین‌نامه هزینه‌های قابل قبول و استهلاک موضوع تبصره ۱ ماده ۶ قانون - مصوب ۱۸ فروردین ۱۳۳۵ مجلس شورای ملی کمیسیون قوانین دارایی

ماده ۱ - هزینه‌های قابل قبول در محاسبه مالیاتی به شرح زیر می‌باشد:

الف - کرایه مکانی که برای پیشه لازم است هر گاه محل پیشه ملکی باشد استهلاک آن پذیرفته خواهد شد.

ب - کلیه هزینه‌هایی که برای نگاهداری و نیازمندیهای محل پیشه و کالا و اثاثیه لازم است از قبیل سوخت - روشنایی - حق‌الشرب - آبدارخانه- پست و - تلگراف و تلفن.

ج - بهره وجوهی که برای رفع حوایج شغلی یا تحصیل سود بیشتر وام گرفته شده است.

د - حقوق - دستمزد - مزایا و فوق‌العاده - هزینه سفر (راجع به شغل) - دلالی - حق‌الزحمه - حق‌العمل‌های پرداختی و هزینه تبلیغات وپذیرایی‌های مربوط به شغل.

ه - بهاء ملزومات اداری و ابزار و آلاتی که در ظرف کمتر از یک سال از بین می‌رود و قیمت آنها جزء سرمایه محسوب نشده باشد و تعمیرات‌مربوط به ماشین آلات.

و - وجوه پرداختی بابت بیمه‌های مربوط به کسب از قبیل بیمه‌های حمل و نقل - آتش‌سوزی - دزدی - طوفان - غرامت پرداختی به کارگران وامثال آن - همچنین حق بیمه‌های مربوط به کارمندان و کارگران که بر طبق قانون کارفرما مکلف به پرداخت آن می‌باشد.

ز - حقوق و حق‌الامتیاز و سایر عوارضی که به دولت یا شهرداریها پرداخت می‌شود (به استثنای مالیات بر درآمد و متعلقات آن.

ح - مطالبات لاوصول به شرط اثبات آن از طرف مؤدی و این قبیل مطالبات اگر در سالهای بعد وصول شود باید به درآمد سالی که وصول می‌شودمنظور گردد.

ط - مخارج ضروری مربوط به پیشه که به عللی در سالهای قبل پرداخت نشده در سالی که پرداخت می‌شود قابل پذیرش است.

ماده ۲ - وجوه ذخیره متعلق به شرکتهای بیمه که در ایران تشکیل شده یا می‌شود و مرکز اصلی آنها در ایران بوده و معاملات عمده آنها در ایران‌صورت می‌گیرد طبق جدول‌هایی که از طرف وزارت دارایی تهیه می‌شود.

ماده ۳ - استهلاکات وجوهی که برای استهلاک کارخانجات و ساختمان ماشین آلات و لوازم آنها تخصیص داده می‌شود به شرح زیر قابل پذیرش‌است:

۱ - حروف چاپخانه ۵۰٪

۲ - ساختمانهای سنگی و آجری ۳٪

۳ - ساختمانهای چوبی ۷٪

۴ - ماشین آلات کارخانه رسیدگی ۸٪

۵ - ماشین آلات کارخانه کنسروسازی ۸٪

۶ - ماشین آلات بافندگی ۸٪

۷ - ماشین آلات متفرقه ۱۰٪

۸ - ماشین آلات اتومبیل ۲۰٪

۹ - ماشین آلات کامیون ۲۵٪

۱۰ - مبل و اثاثیه ۱۵٪

۱۱ - اثاثیه تجارت ۸٪

۱۲ - ماشین بخار ۷٪

۱۳ - ماشین دیزل ۱۲٪

۱۴ - ماشین احتراق داخلی ۱۰٪

۱۵ - موتورهای الکتریکی ۱۰٪

۱۶ - اسبابهای متفرقه الکتریکی ۱۵٪

۱۷ - توربین ۸٪

۱۸ - ماشینهای ابزارسازی ۸٪

۱۹ - افزار کار ۵۰٪

۲۰ - سایر ماشین آلات از قبیل کمپرسور بتونیه و غلطک و تلمبه و غیره ۱۵٪

۲۱ - ماشین آلات معادن ۱۵٪

۲۲ - هواپیما ۲۵٪

آیین‌نامه فوق که مشتمل بر سه ماده است و در تاریخ ۱۸ فروردین ماه ۱۳۳۵ به تصویب کمیسیون قوانین دارایی مجلس شورای ملی رسیده است به‌موجب قانون مالیات بر درآمد و املاک مزروعی و مستغلات و حق تمبر مصوب شانزدهم فروردین ماه ۱۳۳۵ قابل اجرا می‌باشد.

رییس مجلس شورای ملی - رضا حکمت