مثنوی معنوی/پذیرا آمدن سخن باطل در دل باطلان
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
| ' | دفتر اول مثنوی (پذیرا آمدن سخن باطل در دل باطلان) از مولوی |
' |
گفت اینک راست پذرفتم بجان کژ نماید راست در پیش کژان گر بگویی احولی را مه یکیست گویدت این دوست و در وحدت شکیست ور برو خندد کسی گوید دو است راست دارد این سزای بد خو است بر دروغان جمع می‌آید دروغ للخبیثات الخبیثین زد فروغ دل فراخان را بود دست فراخ چشم کوران را عثار سنگ‌لاخ