خواجوی کرمانی (غزلیات)/ببوی زلف تو دادم دل شکسته بباد
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | خواجوی کرمانی (غزلیات) (ببوی زلف تو دادم دل شکسته بباد) از خواجوی کرمانی |
' |
ببوی زلف تو دادم دل شکسته بباد | بیا که جان عزیزم فدای بوی تو باد | |
ز دست ناله و آه سحر بفریادم | اگر نه صبر بفریاد من رسد فریاد | |
چو راز من بر هرکس روان فرو میخواند | سرشک دیده از این رو ز چشم من بفتاد | |
هنوز در سر فرهاد شور شیرینست | اگر چه رفت بتلخی و جان شیرین داد | |
ز مهر و کینه و بیداد و داد چرخ مگوی | که مهر او همه کینست و داد او بیداد | |
ببست بر رخ خور آسمان دریچه بام | چو پرده زان رخ چون ماه آسمان بگشاد | |
ز بندگی تو دارم چو سوسن آزادی | ولی تو سرو خرامان ز بندگان آزاد | |
گمان مبر که ز خاطر کنم فراموشت | ز پیش میروی اما نمیروی از یاد | |
ز باد حال تو میپرسم و چو میبینم | حدیث باد صبا هست سربسر همه باد | |
اگر تو داد دل مستمند من ندهی | به پیش خسرو ایران برم ز دست تو داد | |
برآستان محبت قدم منه خواجو | که هر که پای درین ره نهاد سر بنهاد |