دیوان شمس/من اشتر مست شهریارم
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
| ' | دیوان شمس (غزلیات) (من اشتر مست شهریارم) از مولوی |
' |
| من اشتر مست شهریارم | آن خایم کز گلو برآرم | |
| چون گلبن روی اوست خویم | اشکوفه من بود نثارم | |
| چون بحر اگر ترش کنم رو | پرگوهر و در بود کنارم | |
| گر یار وصال ما نجوید | با عشق وصال یار غارم | |
| خواری که به پیش خلق عار است | آن عار شده‌ست افتخارم | |
| باد منطق برون کن از لنج | کز باد نطق در این غبارم |