دیوان شمس/چه نزدیک است جان تو به جانم
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | دیوان شمس (غزلیات) (چه نزدیک است جان تو به جانم) از مولوی |
' |
چه نزدیک است جان تو به جانم | که هر چیزی که اندیشی بدانم | |
از این نزدیکتر دارم نشانی | بیا نزدیک و بنگر در نشانم | |
به درویشی بیا اندر میانه | مکن شوخی مگو کاندر میانم | |
میان خانهات همچون ستونم | ز بامت سرفرو چون ناودانم | |
منم همراز تو در حشر و در نشر | نه چون یاران دنیا میزبانم | |
میان بزم تو گردان چو خمرم | گه رزم تو سابق چون سنانم | |
اگر چون برق مردن پیشه سازم | چو برق خوبی تو بیزبانم | |
همیشه سرخوشم فرقی نباشد | اگر من جان دهم یا جان ستانم | |
به تو گر جان دهم باشد تجارت | که بدهی به هر جانی صد جهانم | |
در این خانه هزاران مرده بیش اند | تو بنشسته که اینک خان و مانم | |
یکی کف خاک گوید زلف بودم | یکی کف خاک گوید استخوانم | |
شوی حیران و ناگه عشق آید | که پیشم آ که زنده جاودانم | |
بکش در بر بر سیمین ما را | که از خویشت همین دم وارهانم | |
خمش کن خسروا هم گو ز شیرین | ز شیرینی همیسوزد دهانم |