دیوان شمس/گهی در گیرم و گه بام گیرم
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | دیوان شمس (غزلیات) (گهی در گیرم و گه بام گیرم) از مولوی |
' |
گهی در گیرم و گه بام گیرم | چو بینم روی تو آرام گیرم | |
زبون خاص و عامم در فراقت | بیا تا ترک خاص و عام گیرم | |
دلم از غم گریبان می دراند | که کی دامان آن خوش نام گیرم | |
نگیرم عیش و عشرت تا نیاید | وگر گیرم در آن هنگام گیرم | |
چو زلف انداز من ساقی درآید | به دستی زلف و دستی جام گیرم | |
اگر در خرقه زاهد درآید | شوم حاجی و راه شام گیرم | |
وگر خواهد که من دیوانه باشم | شوم خام و حریف خام گیرم | |
وگر چون مرغ اندر دل بپرد | شوم صیاد مرغان دام گیرم | |
چو گویم شب نخسپم او بگوید | که من خواب از نماز شام گیرم | |
وگر گویم عنایت کن بگوید | که نی من جنگیم دشنام گیرم | |
مراد خویش بگذارم همان دم | مراد دلبر خودکام گیرم |