حافظ (غزلیات)/مسلمانان مرا وقتی دلی بود
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | حافظ (غزلیات) (مسلمانان مرا وقتی دلی بود) از حافظ |
' |
مسلمانان! مرا وقتی دلی بود | که با وی گفتمی گر مشکلی بود | |
به گِردابی چو میافتادم از غم | به تدبیرش امید ساحلی بود | |
دلی همدرد و یاری مصلحت بین | که استظهار هر اهل دلی بود | |
ز من ضایع شد اندر کوی جانان | چه دامنگیر، یارب، منزلی بود | |
هنر بیعیب حِرمان نیست؛ لیکن | ز من محرومتر کِی سائلی بود؟ | |
بر این جان پریشان رحمت آرید | که وقتی کاردانی کاملی بود | |
مرا تا عشق تعلیم سخن کرد | حدیثم نکته هر محفلی بود | |
مگو دیگر که حافظ نکتهدان است | که ما دیدیم و محکم جاهلی بود! |