مثنوی معنوی/بیان توکل و ترک جهد گفتن نخچیران بشیر
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
| ' | دفتر اول مثنوی (بیان توکل و ترک جهد گفتن نخچیران بشیر) از مولوی |
' |
| طایفه‌ی نخچیر در وادی خوش | بودشان از شیر دایم کش‌مکش | |
| بس که آن شیر از کمین می در ربود | آن چرا بر جمله ناخوش گشته بود | |
| حیله کردند آمدند ایشان بشیر | کز وظیفه ما ترا داریم سیر | |
| بعد ازین اندر پی صیدی میا | تا نگردد تلخ بر ما این گیا |