دیوان شمس/در بگشا کمد خامی دگر
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | دیوان شمس (غزلیات) (در بگشا کمد خامی دگر) از مولوی |
' |
در بگشا کآمد خامی دگر | پیشکشی کن دو سه جامی دگر | |
هین که رسیدیم به نزدیک ده | همره ما شو دو سه گامی دگر | |
هین هله چونی تو ز راه دراز | هر قدمی غصه و دامی دگر | |
غصه کجا دارد کان عسل | ای که تو را سیصد نامی دگر | |
بسته بدی تو در و بام سرا | آمدت آن حکم ز بامی دگر | |
گر به سنام سر گردون روی | بر تو قضا راست سنامی دگر | |
ای ز تو صد کام دلم یافته | میطلبد دل ز تو کامی دگر | |
ای رخ و رخسار تو رومی دگر | ای سر زلفین تو شامی دگر | |
سوی چنان روم و چنان شام رو | تا ببری دولت را می دگر | |
لطف تو عام آمد چون آفتاب | گیر مرا نیز تو عامی دگر | |
هر سحری سر نهدت آفتاب | گوید بپذیر غلامی دگر | |
بر تو و برگرد تو هر کس که هست | دم به دم از عرش سلامی دگر | |
بیسخنی ره رو راه تو را | در غم و شادیست پیامی دگر | |
این غم و شادی چو زمام دلند | ناقه حق راست زمانی دگر | |
شاد زمانی که ببندم دهن | بشنوم از روح کلامی دگر | |
رخت از این سوی بدان سو کشم | بنگرم آن سوی نظامی دگر | |
عیش جهان گردد بر من حرام | بینم من بیت حرامی دگر | |
طرفه که چون خنب تنم بشکند | یابد این باده قوامی دگر | |
توبه مکن زین که شدم ناتمام | بعد شدن هست تمامی دگر | |
بس کنم ای دوست تو خود گفته گیر | یک دو سه میم و دو سه لامی دگر |