دیوان شمس/خیاط روزگار به بالای هیچ مرد
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | دیوان شمس (غزلیات) (خیاط روزگار به بالای هیچ مرد) از مولوی |
' |
خیاط روزگار به بالای هیچ مرد | پیراهنی ندوخت که آن را قبا نکرد | |
بنگر هزار گول سلیم اندر این جهان | دامان زر دهند و خرند از بلیس درد | |
گلهای رنگ رنگ که پیش تو نقلهاست | تو می خوری از آن و رخت میکنند زرد | |
ای مرده را کنار گرفته که جان من | آخر کنار مرده کند جان و جسم سرد | |
خود با خدای کن که از این نقشهای دیو | خواهی شدن به وقت اجل بیمراد فرد | |
پاها مکش دراز بر این خوش بساط خاک | کاین بستریست عاریه میترس از نورد | |
مفکن گزافه مهره در این طاس روزگار | پرهیز از آن حریف که هست اوستاد نرد | |
منگر به گرد تن بنگر در سوار روح | میجو سوار را به نظر در میان گرد | |
رخسارها چون گل لابد ز گلشنیست | گلزار اگر نباشد پس از کجاست ورد | |
سیب زنخ چو دیدی میدان درخت سیب | بهر نمونه آمد این نیست بهر خورد | |
همت بلند دار که با همت خسیس | چاوش پادشاه براند تو را که برد | |
خاموش کن ز حرف و سخن بیحروف گوی | چون ناطقه ملایکه بر سقف لاجورد |