دیوان شمس/آنچ روی تو کند نور رخ خور نکند
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | دیوان شمس (غزلیات) (آنچ روی تو کند نور رخ خور نکند) از مولوی |
' |
آنچ روی تو کند نور رخ خور نکند | و آنچ عشق تو کند شورش محشر نکند | |
هر کی بیند رخ تو جانب گلشن نرود | هر کی داند لب تو قصه ساغر نکند | |
چون رسد طره تو مشک دگر دم نزند | چون رسد پرتو تو عقل دگر سر نکند | |
مالک الملک چنان سنجق عشاق فراشت | که کسی را هوس ملکت سنجر نکند | |
تاب آن حسن که در هفت فلک گنجا نیست | جز که آهنگ دل خسته لاغر نکند | |
دل ویران که در و گنج هوای ابدیست | رخ عاشق ز چه رو همچو رخ زر نکند | |
من ندانم تو بگو آه چه باشد آن چیز | که دلارام به یک غمزه میسر نکند | |
توبه کردم که نگویم من از آن توبه شکن | هر کی بیند شکنش توبه دیگر نکند | |
یا رب ار صبر نیابد ز تو دل ز آتش عشق | تا ابد قصه کند قصه مکرر نکند | |
گر چه با خاک برابر کند او قالب ما | خاک ما را به دو صد روح برابر نکند |