نظامی (هفت پیکر)/شه به ناز و نشاط شد مشغول
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | نظامی (هفت پیکر) (شه به ناز و نشاط شد مشغول) از نظامی |
' |
شه به ناز و نشاط شد مشغول | کز ده و گیر گشته بود ملول | |
کار هریک چنانکه بود به ساخت | پس به تدبیر کار خود پرداخت | |
به فراغت به کام دل بنشست | دشمنان زیر پای و می در دست | |
یادش آمد حدیث آن استاد | کان صفت کرده بود پیشین یاد | |
وان سراچه که هفت پیکر بود | بلکه ار تنگ هفت کشور بود | |
مهر آن دختران حور سرشت | در دلش تخم مهربانی کشت | |
کورش آنگه ز هفت جوش نشست | کامد آن هفت کیمیاش به دست | |
اولین دختر از نژاد کیان | بود لیکن پدر شده ز میان | |
خواستش با هزار خواسته بیش | گوهری یافت هم ز گوهر خویش | |
پس به خاقان روانه کرد برید | برخی از مهر و برخی از تهدید | |
دخترش خواست با خزانه و تاج | بر سر هردو هفت ساله خراج | |
داد خاقان خراج و دختر و چیز | حمل دینار و گنج گوهر نیز | |
وانگهی ترکتاز کرد به روم | در فکند آتشی دران بر و بوم | |
قیصر از بیم بر نزد نفسی | دخترش داد و عذر خواست بسی | |
کس فرستاد سوی مغرب شاه | با زر مغربی و افسر و گاه | |
دخت او نیز در کنار آورد | زیرکی بین که چو به کار آورد | |
چون سهی سرو برد ازان بستان | رفت از آنجا به ملک هندستان | |
دختر رای را به عقل و به رای | خواست و آورد کام خویش به جای | |
قاصدش رفت و خواست از خوارزم | دختر خوب روی در خور بزم | |
همچنان نامه کرد بر سقلاب | خواست زیبا رخی چو قطره آب | |
چون ز کشور خدای هفت اقلیم | هفت لعبت ستد چو در یتیم | |
از جهان دل به شادمانی داد | داد عیش خوش و جوانی داد |