دیوان شمس/یار ما دلدار ما عالم اسرار ما
نسخهٔ تاریخ ۸ فوریهٔ ۲۰۱۲، ساعت ۱۷:۱۷ توسط Rostamfarokhzad (گفتگو | مشارکتها)
' | دیوان شمس (غزلیات) (یار ما دلدار ما عالم اسرار ما) از مولوی |
' |
یار ما دلدار ما عالم اسرار ما | یوسف دیدار ما رونق بازار ما | |
بر دم امسال ما عاشق آمد پار ما | مفلسانیم و تویی گنج ما دینار ما | |
کاهلانیم و تویی حج ما پیکار ما | خفتگانیم و تویی دولت بیدار ما | |
خستگانیم و تویی مرهم بیمار ما | ما خرابیم و تویی از کرم معمار ما | |
دوش گفتم عشق را ای شه عیار ما | سر مکش منکر مشو بردهای دستار ما | |
پس جوابم داد او کز توست این کار ما | هر چه گویی وادهد چون صدا کهسار ما | |
گفتمش خود ما کهیم این صدا گفتار ما | زانک که را اختیار نبود ای مختار ما | |
گفت بشنو اولا شمهای ز اسرار ما | هر ستوری لاغری کی کشاند بار ما | |
گفتمش از ما ببر زحمت اخبار ما | بلبلی مستی بکن هم ز بوتیمار ما | |
هستی تو فخر ما هستی ما عار ما | احمد و صدیق بین در دل چون غار ما | |
می ننوشد هر میی مست دردی خوار ما | خور ز دست شه خورد مرغ خوش منقار ما | |
چون بخسپد در لحد قالب مردار ما | رسته گردد زین قفص طوطی طیار ما | |
خود شناسد جای خود مرغ زیرکسار ما | بعد ما پیدا کنی در زمین آثار ما | |
گر به بستان بیتوایم خار شد گلزار ما | ور به زندان با توایم گل بروید خار ما | |
گر در آتش با توایم نور گردد نار ما | ور به جنت بیتوایم نار شد انوار ما | |
از تو شد باز سپید زاغ ما و سار ما | بس کن و دیگر مگو کاین بود گفتار ما |