سعدی (غزلیات)/سرو بستانی تو یا مه یا پری

از مشروطه
نسخهٔ تاریخ ‏۴ دسامبر ۲۰۱۱، ساعت ۰۱:۲۴ توسط Bellavista1957 (گفتگو | مشارکت‌ها) (clean up using AWB)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخه جدیدتر← (تفاوت)
پرش به ناوبری پرش به جستجو
' سعدی (غزلیات) (سرو بستانی تو یا مه یا پری)
از سعدی
'


سرو بستانی تو یا مه یا پری یا ملک یا دفتر صورتگری رفتنی داری و سحری می‌کنی کاندر آن عاجز بماند سامری هر که یک بارش گذشتی در نظر در دلش صد بار دیگر بگذری می‌روی و اندر پیت دل می‌رود باز می‌آیی و جان می‌پروری گر تو شاهد با میان آیی چو شمع مبلغی پروانه‌ها گرد آوری چند خواهی روی پنهان داشتن پرده می‌پوشی و بر ما می‌دری روزی آخر در میان مردم آی تا ببیند هر که می‌بیند پری آفتاب از منظر افتد در رواق چون تو را بیند بدین خوش منظری جان و خاطر با تو دارم روز و شب نقش بر دل نام بر انگشتری سعدی از گرمی بخواهد سوختن بس که تو شیرینی از حد می‌بری