خواجوی کرمانی (غزلیات)/ببوی زلف تو دادم دل شکسته بباد
' | خواجوی کرمانی (غزلیات) (ببوی زلف تو دادم دل شکسته بباد) از خواجوی کرمانی |
' |
ببوی زلف تو دادم دل شکسته بباد بیا که جان عزیزم فدای بوی تو باد ز دست ناله و آه سحر بفریادم اگر نه صبر بفریاد من رسد فریاد چو راز من بر هرکس روان فرو میخواند سرشک دیده از این رو ز چشم من بفتاد هنوز در سر فرهاد شور شیرینست اگر چه رفت بتلخی و جان شیرین داد ز مهر و کینه و بیداد و داد چرخ مگوی که مهر او همه کینست و داد او بیداد ببست بر رخ خور آسمان دریچه بام چو پرده زان رخ چون ماه آسمان بگشاد ز بندگی تو دارم چو سوسن آزادی ولی تو سرو خرامان ز بندگان آزاد گمان مبر که ز خاطر کنم فراموشت ز پیش میروی اما نمیروی از یاد ز باد حال تو میپرسم و چو میبینم حدیث باد صبا هست سربسر همه باد اگر تو داد دل مستمند من ندهی به پیش خسرو ایران برم ز دست تو داد برآستان محبت قدم منه خواجو که هر که پای درین ره نهاد سر بنهاد