شیخ بهائی (غزلیات)/نگشود مرا ز یاریت کار

از مشروطه
نسخهٔ تاریخ ‏۱ سپتامبر ۲۰۱۰، ساعت ۱۷:۵۴ توسط otr>Sahimrobot (ربات: بهبود نامها و علایم)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخه جدیدتر← (تفاوت)
پرش به ناوبری پرش به جستجو
' شیخ بهایی (غزلیات) (نگشود مرا ز یاریت کار)
از شیخ بهایی
'


نگشود مرا ز یاریت کار دست از دلم ای رفیق! بردار گرد رخ من، ز خاک آن کوست ناشسته مرا به خاک بسپار رندیست ره سلامت ای دل! من کرده‌ام استخاره، صد بار سجاده‌ی زهد من، که آمد خالی از عیب و عاری از عار پودش، همگی ز تار چنگ است تارش، همگی ز پود زنار خالی شده کوی دوست از دوست از بام و درش، چه پرسی اخبار؟ کز غیر صدا جواب ناید هرچند کنی سال تکرار گر می‌پرسی: کجاست دلدار؟ آید ز صدا: کجاست دلدار؟ از بهر فریب خلق، دامی است هان! تا نشوی بدان گرفتار افسوس که تقوی بهایی شد شهره به رندی آخر کار