عطار (غزلیات)/منم و گوشه‌ای و سودایی

از مشروطه
نسخهٔ تاریخ ‏۱ ژوئیهٔ ۲۰۰۸، ساعت ۱۳:۳۱ توسط PedramBot (گفتگو | مشارکت‌ها) (ورود خودکار مقاله)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخه جدیدتر← (تفاوت)
پرش به ناوبری پرش به جستجو
' عطار (غزلیات) (منم و گوشه‌ای و سودایی)
از عطار
'


منم و گوشه‌ای و سودایی تن من جایی و دلم جایی هر زمانم به عالمی میلی هر دمم سوی شیوه‌ای رایی مانده در انقلاب چون گردون گاه شیبی و گاه بالایی ساکن گوشه‌ی جهان ز جهان همچو من نیست هیچ تنهایی ای عجب گرچه مانده‌ام تنها مانده‌ام در میان غوغایی رهزن من بسی شدند که من راه گم کرده‌ام به صحرایی کارم اکنون ز دست من بگذشت که در افتاده‌ام به دریایی نیست غرقه شدن درین دریا کار هر نازکی و رعنایی من سرگشته عمر خام طمع می‌پزم بر کناره سودایی مانده امروز با دلی پر خون منتظر بر امید فردایی الغیاث الغیاث زانکه ندید کس چو عطار هیچ شیدایی