عطار (غزلیات)/ای که با عاشقان نه پیوندی

'

عطار (غزلیات) (ای که با عاشقان نه پیوندی) از عطار

'

ای که با عاشقان نه پیوندی بی تو دل را کجاست خرسندی زهره دارد که پیش نرگس تو دم زند جادوی دماوندی من ز شوقت چو شمع می‌گریم تو ز اشکم چو صبح می‌خندی تو ز ما فارغی و ما همه روز خویش را می‌دهیم خرسندی چند آخر من جگر خسته در تو پیوندم و تو نپسندی بنده‌ای چون فرید نتوان یافت اگرش می‌کنی خداوندی