دیوان شمس/گر علم خرابات تو را همنفسستی
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | دیوان شمس (غزلیات) (گر علم خرابات تو را همنفسستی) از مولوی |
' |
گر علم خرابات تو را همنفسستی | این علم و هنر پیش تو باد و هوسستی | |
ور طایر غیبی به تو بر سایه فکندی | سیمرغ جهان در نظر تو مگسستی | |
گر کوکبه شاه حقیقت بنمودی | این کوس سلاطین بر تو چون جرسستی | |
گر صبح سعادت به تو اقبال نمودی | کی دامن و ریش تو به دست عسسستی | |
گر پیش روان بر تو عنایت فکنندی | فکری که به پیش دل توست آن سپسستی | |
معکوس شنو گر نبدی گوش دل تو | از دفتر عشاق یکی حرف بسستی | |
گوید همه مردند یکی بازنیامد | بازآمده دیدی اگر آن گیج کسستی | |
لرزان لهب جان تو از صرصر مرگ است | لرزان نبدی گر ز بقا مقتبسستی | |
همراه خسان گر نبدی طبع خسیست | در حلق تو این شربت فانی چو خسستی | |
طفل خرد تو به تبارک برسیدی | در مکتب شادی ز کجا در عبسستی | |
خاموش که اینها همه موقوف به وقت است | گر وقت بدی داعیه فریادرسستی |