تفاوت میان نسخه‌های «شیخ بهائی (غزلیات)/نگشود مرا ز یاریت کار»

از مشروطه
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جز (ربات: بهبود نامها و علایم)
 
 
خط ۷: خط ۷:
 
| یادداشت =
 
| یادداشت =
 
}}
 
}}
 +
{{شعر}}
 
{{ب|نگشود مرا ز یاریت کار|دست از دلم ای رفیق! بردار}}
 
{{ب|نگشود مرا ز یاریت کار|دست از دلم ای رفیق! بردار}}
 
{{ب|گرد رخ من، ز خاک آن کوست|ناشسته مرا به خاک بسپار}}
 
{{ب|گرد رخ من، ز خاک آن کوست|ناشسته مرا به خاک بسپار}}

نسخهٔ کنونی تا ‏۲ ژوئن ۲۰۱۲، ساعت ۱۰:۳۷

' شیخ بهایی (غزلیات) (نگشود مرا ز یاریت کار)
از شیخ بهایی
'


نگشود مرا ز یاریت کار دست از دلم ای رفیق! بردار
گرد رخ من، ز خاک آن کوست ناشسته مرا به خاک بسپار
رندیست ره سلامت ای دل! من کرده‌ام استخاره، صد بار
سجاده‌ی زهد من، که آمد خالی از عیب و عاری از عار
پودش، همگی ز تار چنگ است تارش، همگی ز پود زنار
خالی شده کوی دوست از دوست از بام و درش، چه پرسی اخبار؟
کز غیر صدا جواب ناید هرچند کنی سال تکرار
گر می‌پرسی: کجاست دلدار؟ آید ز صدا: کجاست دلدار؟
از بهر فریب خلق، دامی است هان! تا نشوی بدان گرفتار
افسوس که تقوی بهایی شد شهره به رندی آخر کار