تفاوت میان نسخه‌های «سعدی (غزلیات)/رها نمی‌کند ایام در کنار منش»
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
جز (clean up using AWB) |
|||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
| یادداشت = | | یادداشت = | ||
}} | }} | ||
| + | {{شعر}} | ||
{{ب|رها نمی‌کند ایام در کنار منش|که داد خود بستانم به بوسه از دهنش}} | {{ب|رها نمی‌کند ایام در کنار منش|که داد خود بستانم به بوسه از دهنش}} | ||
{{ب|همان کمند بگیرم که صید خاطر خلق|بدان همی‌کند و درکشم به خویشتنش}} | {{ب|همان کمند بگیرم که صید خاطر خلق|بدان همی‌کند و درکشم به خویشتنش}} | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۵ آوریل ۲۰۱۲، ساعت ۲۰:۴۳
| ' | سعدی (غزلیات) (رها نمی‌کند ایام در کنار منش) از سعدی |
' |
| رها نمی‌کند ایام در کنار منش | که داد خود بستانم به بوسه از دهنش | |
| همان کمند بگیرم که صید خاطر خلق | بدان همی‌کند و درکشم به خویشتنش | |
| ولیک دست نیارم زدن در آن سر زلف | که مبلغی دل خلقست زیر هر شکنش | |
| غلام قامت آن لعبتم که بر قد او | بریده‌اند لطافت چو جامه بر بدنش | |
| ز رنگ و بوی تو ای سروقد سیم اندام | برفت رونق نسرین باغ و نسترنش | |
| یکی به حکم نظر پای در گلستان نه | که پایمال کنی ارغوان و یاسمنش | |
| خوشا تفرج نوروز خاصه در شیراز | که برکند دل مرد مسافر از وطنش | |
| عزیز مصر چمن شد جمال یوسف گل | صبا به شهر درآورد بوی پیرهنش | |
| شگفت نیست گر از غیرت تو بر گلزار | بگرید ابر و بخندد شکوفه بر چمنش | |
| در این روش که تویی گر به مرده برگذری | عجب نباشد اگر نعره آید از کفنش | |
| نماند فتنه در ایام شاه جز سعدی | که بر جمال تو فتنه‌ست و خلق بر سخنش |