تفاوت میان نسخه‌های «دیوان شمس/ای کهربای عشقت دل را به خود کشیده»

از مشروطه
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جز (clean up using AWB)
 
 
خط ۷: خط ۷:
 
| یادداشت =
 
| یادداشت =
 
}}
 
}}
 +
{{شعر}}
 
{{ب|ای کهربای عشقت دل را به خود کشیده|دل رفته ما پی دل چون بی‌دلان دویده}}
 
{{ب|ای کهربای عشقت دل را به خود کشیده|دل رفته ما پی دل چون بی‌دلان دویده}}
 
{{ب|دزدیده دل ز حسنت از عشق جامه واری|تا شحنه فراقت دستان دل بریده}}
 
{{ب|دزدیده دل ز حسنت از عشق جامه واری|تا شحنه فراقت دستان دل بریده}}

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۴ مارس ۲۰۱۲، ساعت ۱۹:۰۶

' دیوان شمس (غزلیات) (ای کهربای عشقت دل را به خود کشیده)
از مولوی
'


ای کهربای عشقت دل را به خود کشیده دل رفته ما پی دل چون بی‌دلان دویده
دزدیده دل ز حسنت از عشق جامه واری تا شحنه فراقت دستان دل بریده
از بس شکر که جانم از مصر عشق خورده نی را ز ناله من در جان شکر دمیده
در سایه‌های عشقت ای خوش همای عرشی هر لحظه باز جان‌ها تا عرش برپریده
ای شاد مرغزاری کان جاست ورد و نسرین از آب عشق رسته وین آهوان چریده
دیده ندیده خود را و اکنون ز آینه تو هر دیده خویشتن را در آینه بدیده
سرنای دولت تو ای شمس حق تبریز گوش رباب جانی برتافته شنیده