تفاوت میان نسخههای «انوری (غزلیات)/هرکه چون من به کفرش ایمانست»
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
جز (clean up using AWB) |
|||
خط ۷: | خط ۷: | ||
| یادداشت = | | یادداشت = | ||
}} | }} | ||
+ | {{شعر}} | ||
{{ب|هرکه چون من به کفرش ایمانست|از همه خلق او مسلمانست}} | {{ب|هرکه چون من به کفرش ایمانست|از همه خلق او مسلمانست}} | ||
{{ب|روی ایمان ندیدهای به خدا|گر به ایمان خویشت ایمانست}} | {{ب|روی ایمان ندیدهای به خدا|گر به ایمان خویشت ایمانست}} |
نسخهٔ کنونی تا ۲۱ فوریهٔ ۲۰۱۲، ساعت ۲۱:۳۳
' | انوری (غزلیات) (هرکه چون من به کفرش ایمانست) از انوری |
' |
هرکه چون من به کفرش ایمانست | از همه خلق او مسلمانست | |
روی ایمان ندیدهای به خدا | گر به ایمان خویشت ایمانست | |
ای پسر مذهب قلندر گیر | که درو دین و کفر یکسانست | |
خویشتن بر طریق ایشان بند | که طریقت طریق ایشانست | |
دست ازین توبه و صلاح بدار | کاندرین راه کافری آنست | |
راه تسلیم رو که عالم حکم | دام مرغان و مرغ بریانست | |
ملک تسلیم چون مسلم گشت | بهتر از ملک سلیمانست | |
مردم صومعه مسلمان نیست | گر همه بوذرست و سلمانست | |
ساقیا در ده آن میی که ازو | آفت عقل و راحت جانست | |
حاکی رنگ روی معشوقست | راوی بوی زلف جانانست | |
مجلس از بوی او سمنزارست | خانه با رنگ او گلستانست | |
از لطافت هوای رنگینست | وز صفا آفتاب تابانست | |
در قدح همچو عقل و جان در تن | آشکارست اگرچه پنهانست | |
توبهی خویش و آن من بشکن | کین نه توبه است زور و بهتانست | |
یک زمانم ز خویشتن برهان | کز وجودم ز خود پشیمانست | |
چند گویی که می نخواهم خورد | که ز دشمن دلم هراسانست | |
می خور و مست خسب و ایمن باش | مجلس خاص خاص سلطانست |