تفاوت میان نسخه‌های «دیوان شمس/صد بار بگفتمت نگهدار»

از مشروطه
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جز (clean up using AWB)
 
 
خط ۷: خط ۷:
 
| یادداشت =
 
| یادداشت =
 
}}
 
}}
 +
{{شعر}}
 
{{ب|صد بار بگفتمت نگهدار|در خشم و ستیزه پا میفشار}}
 
{{ب|صد بار بگفتمت نگهدار|در خشم و ستیزه پا میفشار}}
 
{{ب|بر چنگ وفا و مهربانی|گر زخمه زنی بزن به هنجار}}
 
{{ب|بر چنگ وفا و مهربانی|گر زخمه زنی بزن به هنجار}}

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۶ فوریهٔ ۲۰۱۲، ساعت ۱۹:۱۳

' دیوان شمس (غزلیات) (صد بار بگفتمت نگهدار)
از مولوی
'


صد بار بگفتمت نگهدار در خشم و ستیزه پا میفشار
بر چنگ وفا و مهربانی گر زخمه زنی بزن به هنجار
دانی تو یقین و چون ندانی کز زخمه سخت بسکلد یار
می‌بخش و مخسب کاین نه نیکوست ما خفته خراب و فتنه بیدار
می‌گویم و می‌کنم نصیحت من خشک دماغ و گفت و تکرار
می‌خندد بر نصیحت من آن چشم خمار یار خمار
می‌گوید چشم او به تسخر خوش می‌گویی بگو دگربار
از تو بترم اگر ننوشم پوشیده نصیحت تو طرار
استیزه گرست و لاابالیست کی عشوه خورد حریف خون خوار
خامش کن و از دیش مترسان کز باغ خداست این سمن زار
خاموش که بی‌بهار سبزست بی‌سبلت مهر جان و آذار