تفاوت میان نسخههای «دیوان شمس/هین که هنگام صابران آمد»
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
جز (clean up using AWB) |
|||
خط ۷: | خط ۷: | ||
| یادداشت = | | یادداشت = | ||
}} | }} | ||
+ | {{شعر}} | ||
{{ب|هین که هنگام صابران آمد|وقت سختی و امتحان آمد}} | {{ب|هین که هنگام صابران آمد|وقت سختی و امتحان آمد}} | ||
{{ب|این چنین وقت عهدها شکنند|کارد چون سوی استخوان آمد}} | {{ب|این چنین وقت عهدها شکنند|کارد چون سوی استخوان آمد}} |
نسخهٔ کنونی تا ۱۵ فوریهٔ ۲۰۱۲، ساعت ۱۰:۴۸
' | دیوان شمس (غزلیات) (هین که هنگام صابران آمد) از مولوی |
' |
هین که هنگام صابران آمد | وقت سختی و امتحان آمد | |
این چنین وقت عهدها شکنند | کارد چون سوی استخوان آمد | |
عهد و سوگند سخت سست شود | مرد را کار چون به جان آمد | |
هله ای دل تو خویش سست مکن | دل قوی کن که وقت آن آمد | |
چون زر سرخ اندر آتش خند | تا بگویند زر کان آمد | |
گرم خوش رو به پیش تیغ اجل | بانگ برزن که پهلوان آمد | |
با خدا باش و نصرت از وی خواه | که مددها ز آسمان آمد | |
ای خدا آستین فضل فشان | چونک بنده بر آستان آمد | |
چون صدف ما دهان گشادستیم | کابر فضل تو درفشان آمد | |
ای بسا خار خشک کز دل او | در پناه تو گلستان آمد | |
من نشان کردهام تو را که ز تو | دلخوشیهای بینشان آمد | |
وقت رحمست و وقت عاطفت است | که مرا زخم بس گران آمد | |
ای ابابیل هین که بر کعبه | لشکر و پیل بیکران آمد | |
عقل گوید مرا خمش کن بس | که خداوند غیب دان آمد | |
من خمش کردم ای خدا لیکن | بی من از خان من فغان آمد | |
ما رمیت اذ رمیت هم ز خداست | تیر ناگه کز این کمان آمد |