تفاوت میان نسخه‌های «دیوان شمس/هر زمان لطفت همی در پی رسد»

از مشروطه
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(ورود خودکار مقاله)
 
 
خط ۷: خط ۷:
 
| یادداشت =
 
| یادداشت =
 
}}
 
}}
 +
{{شعر}}
 
{{ب|هر زمان لطفت همی در پی رسد|ور نه کس را این تقاضا کی رسد}}
 
{{ب|هر زمان لطفت همی در پی رسد|ور نه کس را این تقاضا کی رسد}}
 
{{ب|مست عشقم دار دایم بی‌خمار|من نخواهم مستیی کز می‌رسد}}
 
{{ب|مست عشقم دار دایم بی‌خمار|من نخواهم مستیی کز می‌رسد}}

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۵ فوریهٔ ۲۰۱۲، ساعت ۰۷:۴۴

' دیوان شمس (غزلیات) (هر زمان لطفت همی در پی رسد)
از مولوی
'


هر زمان لطفت همی در پی رسد ور نه کس را این تقاضا کی رسد
مست عشقم دار دایم بی‌خمار من نخواهم مستیی کز می‌رسد
ما نیستانیم و عشقش آتشیست منتظر کان آتش اندر نی رسد
این نیستان آب ز آتش می‌خورد تازه گردد ز آتشی کز وی رسد
تا ابد از دوست سبز و تازه‌ایم او بهاری نیست کو را دی رسد
لا شویم از کل شیی هالک چون هلاک و آفت اندر شیء رسد
هر کی او ناچیز شد او چیز شد هر کی مرد از کبر او در حی رسد