تفاوت میان نسخه‌های «ملی کردن»
Bellavista (گفتگو | مشارکتها) (صفحه‌ای جدید حاوی ' ملی کردن انتقال مالکیت خصوصی به دولت است. برای نمونه ملی کردن را می توان دربار...' ایجاد کرد) |
Bellavista (گفتگو | مشارکتها) |
||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
ملی کردن انتقال مالکیت خصوصی به دولت است. برای نمونه ملی کردن را می توان درباره مالکیت کمپانی ها یا زمین ها انجام داد. اگر ملی کردن خلاف خواست مالک آن انجام یاید به آن مصادره کردن گفته می شود. در کشورهای سرمایه‌داری کارخانه‌ها و کمپانی‌هایی مانند راه آهن، پست، آبرسانی، برق، گاز رسانی و غیره در دست دولت می باشند. در کشورهای کمونیستی همه کارخانه ها، زمین ها و آنچه که با تولید سرویسی یا کالا پیوند دارد به دولت تعلق دارد. | ملی کردن انتقال مالکیت خصوصی به دولت است. برای نمونه ملی کردن را می توان درباره مالکیت کمپانی ها یا زمین ها انجام داد. اگر ملی کردن خلاف خواست مالک آن انجام یاید به آن مصادره کردن گفته می شود. در کشورهای سرمایه‌داری کارخانه‌ها و کمپانی‌هایی مانند راه آهن، پست، آبرسانی، برق، گاز رسانی و غیره در دست دولت می باشند. در کشورهای کمونیستی همه کارخانه ها، زمین ها و آنچه که با تولید سرویسی یا کالا پیوند دارد به دولت تعلق دارد. | ||
| − | درباره ایران ملی کردن صنعت نفت از اهمیت ویژه ای برخوردار است. از آنجا که بیشتر ایرانیان نمی دانستند که ملی کردن چه مفهومی دارد و بدان پندار بودند که هر فرد ایرانی در صنعت نفت سهیم است و هر یک از آنها در سود به دست آمده سهیم هستند. درآمد برآمده از فروش نفت، پول نفت نامیده می شود. این واژه تنها برای نفت بکاربرده می شد و می شود برای نمونه گفته نمی شود پول راه‌آهن، یا پول آبو غیره.... پس از ملی کردن در ایران برای سرمایه گذاری و بهره‌برداری پول نفت اختلاف پیش آمد. دولت و مجلس، پول نفت را برای رفاه و عمران مردم در چارچوب برنامه های عمرانی ویژه ساختند. بخشی از ملت برآن عقیده بودند که پول نفت می باید مستقیم به آنها داده شود. | + | درباره ایران ملی کردن صنعت نفت از اهمیت ویژه ای برخوردار است. از آنجا که بیشتر ایرانیان نمی دانستند که ملی کردن چه مفهومی دارد و بدان پندار بودند که هر فرد ایرانی در صنعت نفت سهیم است و هر یک از آنها در سود به دست آمده سهیم هستند. درآمد برآمده از فروش نفت، پول نفت نامیده می شود. این واژه تنها برای نفت بکاربرده می شد و می شود برای نمونه گفته نمی شود پول راه‌آهن، یا پول آبو غیره.... پس از ملی کردن در ایران برای سرمایه گذاری و بهره‌برداری پول نفت اختلاف پیش آمد. دولت و مجلس، پول نفت را برای رفاه و عمران مردم در چارچوب برنامه های عمرانی ویژه ساختند. بخشی از ملت برآن عقیده بودند که پول نفت می باید مستقیم به آنها داده شود. امام امت خمینی در برنامه خود برای سازماندهی شورش ۱۳۵۷ به ملت، امت شده ایران گفت که روزانه ۷۰۰ تومان سهم هر ایرانی از پول نفت است و اگر وی به قدرت برسد این پول به در خانه هر ایرانی پرداخت می شود. |
| − | + | نخستین نخست‌وزیر خمینی، مهدی بازرگان با دیدن بودجه کشور، برایش آشکار شد که غیرمستقیم پول نفت میان مردم تقسیم می شود از راه سوبسید نان، آب، برق، گوشت، گاز، بنزین، و همه کالاها و خدماتی که مردم برای زندگی کردن به آنها نیازدارند. [[کنفدراسیون دانشجویان ایرانی]] و اقمارش شایع کردند که پول نفت به جیب شاه و خارجیان می ریزد. پس از آن که شورش ۱۳۵۷ با کوشش کنفدراسیون کانون تروریست ها و سلطنت براندازان قدرت را در ایران بدست گرفتند، دریافتند که پس از رفتن شاه، پولی که شاه و خارجیان می بَرَند به آنچه را که آنها برای تقسیم دارند افزوده می شود ولی با رفتن شاه کشور در بحران اقتصادی فرورفت و آنچه برای تقسیم ماند بسیار کمتر از آنچه بود که آنها روی آن حساب باز کرده بودند. زمانی که قدرت به دست خمینی و کنفدراسیونی ها افتاد، آغاز به مصادره کردن خانه ها، کارخانه ها، کمپانی ها، شرکت های مهندسی که در مالکیت خصوصی بود و به مردم عادی تعلق داشت کردند، صاحبان آن را طاغوتی نامیدند و به زندان افکندند. بسیاری اعدام شدند و برخی توانستند از مرزهای کشور به خارج بگریزند. | |
| − | + | معدن های کشور که ملی شده بود، خصوصی شد و یاران خمینی هر یک بخشی از معدن ها را برای خود برداشتند و به بهره‌برداری از آن پرداختند. | |
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
نسخهٔ ۲۵ دسامبر ۲۰۱۲، ساعت ۱۳:۰۴
ملی کردن انتقال مالکیت خصوصی به دولت است. برای نمونه ملی کردن را می توان درباره مالکیت کمپانی ها یا زمین ها انجام داد. اگر ملی کردن خلاف خواست مالک آن انجام یاید به آن مصادره کردن گفته می شود. در کشورهای سرمایه‌داری کارخانه‌ها و کمپانی‌هایی مانند راه آهن، پست، آبرسانی، برق، گاز رسانی و غیره در دست دولت می باشند. در کشورهای کمونیستی همه کارخانه ها، زمین ها و آنچه که با تولید سرویسی یا کالا پیوند دارد به دولت تعلق دارد.
درباره ایران ملی کردن صنعت نفت از اهمیت ویژه ای برخوردار است. از آنجا که بیشتر ایرانیان نمی دانستند که ملی کردن چه مفهومی دارد و بدان پندار بودند که هر فرد ایرانی در صنعت نفت سهیم است و هر یک از آنها در سود به دست آمده سهیم هستند. درآمد برآمده از فروش نفت، پول نفت نامیده می شود. این واژه تنها برای نفت بکاربرده می شد و می شود برای نمونه گفته نمی شود پول راه‌آهن، یا پول آبو غیره.... پس از ملی کردن در ایران برای سرمایه گذاری و بهره‌برداری پول نفت اختلاف پیش آمد. دولت و مجلس، پول نفت را برای رفاه و عمران مردم در چارچوب برنامه های عمرانی ویژه ساختند. بخشی از ملت برآن عقیده بودند که پول نفت می باید مستقیم به آنها داده شود. امام امت خمینی در برنامه خود برای سازماندهی شورش ۱۳۵۷ به ملت، امت شده ایران گفت که روزانه ۷۰۰ تومان سهم هر ایرانی از پول نفت است و اگر وی به قدرت برسد این پول به در خانه هر ایرانی پرداخت می شود.
نخستین نخست‌وزیر خمینی، مهدی بازرگان با دیدن بودجه کشور، برایش آشکار شد که غیرمستقیم پول نفت میان مردم تقسیم می شود از راه سوبسید نان، آب، برق، گوشت، گاز، بنزین، و همه کالاها و خدماتی که مردم برای زندگی کردن به آنها نیازدارند. کنفدراسیون دانشجویان ایرانی و اقمارش شایع کردند که پول نفت به جیب شاه و خارجیان می ریزد. پس از آن که شورش ۱۳۵۷ با کوشش کنفدراسیون کانون تروریست ها و سلطنت براندازان قدرت را در ایران بدست گرفتند، دریافتند که پس از رفتن شاه، پولی که شاه و خارجیان می بَرَند به آنچه را که آنها برای تقسیم دارند افزوده می شود ولی با رفتن شاه کشور در بحران اقتصادی فرورفت و آنچه برای تقسیم ماند بسیار کمتر از آنچه بود که آنها روی آن حساب باز کرده بودند. زمانی که قدرت به دست خمینی و کنفدراسیونی ها افتاد، آغاز به مصادره کردن خانه ها، کارخانه ها، کمپانی ها، شرکت های مهندسی که در مالکیت خصوصی بود و به مردم عادی تعلق داشت کردند، صاحبان آن را طاغوتی نامیدند و به زندان افکندند. بسیاری اعدام شدند و برخی توانستند از مرزهای کشور به خارج بگریزند.
معدن های کشور که ملی شده بود، خصوصی شد و یاران خمینی هر یک بخشی از معدن ها را برای خود برداشتند و به بهره‌برداری از آن پرداختند.