تفاوت میان نسخه‌های «سازمان انقلابی حزب توده ایران»
Bellavista (گفتگو | مشارکتها) |
Bellavista (گفتگو | مشارکتها) (اصلاح فاصلهٔ مجازی) |
||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
| یادداشت =}} | | یادداشت =}} | ||
| − | با درایت شاهنشاه در پهنه سیاست بین‌المللی و گشودن درهای سیاسی با همسایه شمالی ایران، پیوندهای این دو کشور روز به روز رو به بهبود گذاشت و ژرف‌تر شد. با سفر لئونید برژنف به ایران و پادگورنی و بستن قراردادهای اقتصادی به ویژه ذوب‌آهن، سیاست شوروی در برابر ایران، سیاست دوستانه و سازنده‌ای شد که سبب درهم ریختن اساس [[کنفدراسیون دانشجویان ایرانی]] و [[حزب توده]] و دیگر سازمان‌ها و حزب‌های سیاسی شد. این سازمان‌ها و حزب‌ها پایه کار خود را بر اساس برهم زدن سلطنت در ایران و برپا کردن یک حکومت کمونیستی به رهبری شوروی گذاشته بودند که تنها از رابطه دشمنانه میان ایران و شوروی تغذیه می‌کرد. با بینش سیاسی شاهنشاه و نزدیک شدن دو کشور ایران و شوروی، در کنفدراسیون انشعاب پیش آمد و گروهی با اعتراض به روابط سیاسی و اقتصادی و فرهنگی ایران با شوروی و کشورهای سوسیالیستی به چین روی آوردند و مائوئیست شدند. | + | با درایت شاهنشاه در پهنه سیاست بین‌المللی و گشودن درهای سیاسی با همسایه شمالی ایران، پیوندهای این دو کشور روز به روز رو به بهبود گذاشت و ژرف‌تر شد. با سفر لئونید برژنف به ایران و پادگورنی و بستن قراردادهای اقتصادی به ویژه ذوب‌آهن، سیاست شوروی در برابر ایران، سیاست دوستانه و سازنده‌ای شد که سبب درهم ریختن اساس [[کنفدراسیون دانشجویان ایرانی]] و [[حزب توده]] و دیگر سازمان‌ها و حزب‌های سیاسی شد. این سازمان‌ها و حزب‌ها پایه کار خود را بر اساس برهم زدن سلطنت در ایران و برپا کردن یک حکومت کمونیستی به رهبری شوروی گذاشته بودند که تنها از رابطه دشمنانه میان ایران و شوروی تغذیه می‌کرد. با بینش سیاسی شاهنشاه و نزدیک شدن دو کشور ایران و شوروی، در کنفدراسیون انشعاب پیش آمد و گروهی با اعتراض به روابط سیاسی و اقتصادی و فرهنگی ایران با شوروی و کشورهای سوسیالیستی اروپای شرقی به چین روی آوردند و مائوئیست شدند. |
| − | دو تن از هم‌بندان کمیته مرکزی حزب توده، احمد امیرقاسمی و دکتر غلامحسین فروتن، موضع مائوئیستی خود را به آگاهی رسانند و با دانشجویان چپ [[کنفدراسیون دانشجویان ایرانی]] سازمان انقلابی حزب توده ایران در خارج از کشور را بنیان کردند. | + | دو تن از هم‌بندان کمیته مرکزی حزب توده، احمد امیرقاسمی و دکتر غلامحسین فروتن، موضع مائوئیستی خود را به آگاهی رسانند و با دانشجویان چپ [[کنفدراسیون دانشجویان ایرانی]] سازمان انقلابی حزب توده ایران در خارج از کشور را بنیان کردند. نخستین کنفرانس سازمان انفلابی حزب توده ایران آذر ماه ۱۳۴۳ در تیرانا پایتخت آلبانی برگزار شد و دکتر فریدون کشاورز، محسن رضوانی، کوروش لاشائی، بیژن حکمت، بیژن چهرازی، منوچهر بوذری، علی صادقی و سیاوش پارسانژاد و چند تن دیگر در آن شرکت کردند و محسن رضوانی، کورش لاشائی، بیژن حکمت و بیژن چهرازی اعضای هیات اجرایی شدند. |
| − | فریدون کشاورز از توده‌ای‌های کهنه کار، و از رهبران پیشین حزب توده، هیاتی از سازمان انقلابی را به چین فرستاد تا با نمایندگان حزب کمونیست چین هماهنگی‌هایی بوجود آوردند، فرستاده شدگان به چین مهدی خانبابا تهرانی، کورش لاشایی، محمود مقدم، محسن رضوانی و بیژن حکمت، در درازای سال‌های ۱۳۴۳ تا ۱۳۴۶ | + | فریدون کشاورز از توده‌ای‌های کهنه کار، و از رهبران پیشین حزب توده، هیاتی از سازمان انقلابی را به چین فرستاد تا با نمایندگان حزب کمونیست چین هماهنگی‌هایی بوجود آوردند، فرستاده شدگان به چین مهدی خانبابا تهرانی، کورش لاشایی، محمود مقدم، محسن رضوانی و بیژن حکمت، در درازای سال‌های ۱۳۴۳ تا ۱۳۴۶ بسیاری از هم‌بندان کنفدراسیون دانشجویان ایرانی و سازمان انقلابی حزب توده ایران برای گذراندن دوره‌های آموزشی چریکی به چین رفتند و هربار ۴ تا ۵ ماه در آنجا ماندند. |
| − | سازمان انقلابی حزب توده در تیر ماه ۱۳۴۸ برابر با ژوئن ۱۹۶۹ منشعب شد و جریان دیگری به نام گروه | + | گروه نخستی که سازمان برای دیدن دوره آموزش نظامی و تئوریک به چین فرستاد، بیژن حکمت، عطا حسن‌آقائی کشکولی، محمد عطری، بیژن چهرازی، رحیمی لاریجانی، علی سعادتی، خسرو و محمد رجائی بودند . دومین فرستاده شده برای آموزش نظامی، کورش لاشائی، بیژن قدیمی، ایرج کشکولی، سیاوش پارسانژاد، و فردی با نام مستعار "طلوع" بود. بر اساس سیاست سازمان می‌بایستی پیوسته نیروهای چپ را کم کم گردآورد و برای آموزش سیاسی و نظامی به چین بفرستد و سپس برای به راه انداختن جنگ پارتیزانی راهی ایران شوند. <ref>دکتر سیاوش پارسانژاد، گوشه‌ای از تاریخ جنبش چپ ایران، در قالب یک سرگذشت، نشر نیما - اسن آلمان، ۲۰۰۲، ص. ۲۲ - ۱۸ </ref> |
| + | |||
| + | |||
| + | سازمان انقلابی حزب توده در تیر ماه ۱۳۴۸ برابر با ژوئن ۱۹۶۹ منشعب شد و جریان دیگری به نام [[گروه کادرها]] شناخته شد. | ||
<big>دنباله دارد</big> | <big>دنباله دارد</big> | ||
[[رده:حزب‌های سیاسی]] | [[رده:حزب‌های سیاسی]] | ||
نسخهٔ ۱۵ دسامبر ۲۰۱۲، ساعت ۱۴:۳۵
| کنفدراسیون دانشجویان ایرانی | حزب توده | جبهه ملی |
با درایت شاهنشاه در پهنه سیاست بین‌المللی و گشودن درهای سیاسی با همسایه شمالی ایران، پیوندهای این دو کشور روز به روز رو به بهبود گذاشت و ژرف‌تر شد. با سفر لئونید برژنف به ایران و پادگورنی و بستن قراردادهای اقتصادی به ویژه ذوب‌آهن، سیاست شوروی در برابر ایران، سیاست دوستانه و سازنده‌ای شد که سبب درهم ریختن اساس کنفدراسیون دانشجویان ایرانی و حزب توده و دیگر سازمان‌ها و حزب‌های سیاسی شد. این سازمان‌ها و حزب‌ها پایه کار خود را بر اساس برهم زدن سلطنت در ایران و برپا کردن یک حکومت کمونیستی به رهبری شوروی گذاشته بودند که تنها از رابطه دشمنانه میان ایران و شوروی تغذیه می‌کرد. با بینش سیاسی شاهنشاه و نزدیک شدن دو کشور ایران و شوروی، در کنفدراسیون انشعاب پیش آمد و گروهی با اعتراض به روابط سیاسی و اقتصادی و فرهنگی ایران با شوروی و کشورهای سوسیالیستی اروپای شرقی به چین روی آوردند و مائوئیست شدند.
دو تن از هم‌بندان کمیته مرکزی حزب توده، احمد امیرقاسمی و دکتر غلامحسین فروتن، موضع مائوئیستی خود را به آگاهی رسانند و با دانشجویان چپ کنفدراسیون دانشجویان ایرانی سازمان انقلابی حزب توده ایران در خارج از کشور را بنیان کردند. نخستین کنفرانس سازمان انفلابی حزب توده ایران آذر ماه ۱۳۴۳ در تیرانا پایتخت آلبانی برگزار شد و دکتر فریدون کشاورز، محسن رضوانی، کوروش لاشائی، بیژن حکمت، بیژن چهرازی، منوچهر بوذری، علی صادقی و سیاوش پارسانژاد و چند تن دیگر در آن شرکت کردند و محسن رضوانی، کورش لاشائی، بیژن حکمت و بیژن چهرازی اعضای هیات اجرایی شدند.
فریدون کشاورز از توده‌ای‌های کهنه کار، و از رهبران پیشین حزب توده، هیاتی از سازمان انقلابی را به چین فرستاد تا با نمایندگان حزب کمونیست چین هماهنگی‌هایی بوجود آوردند، فرستاده شدگان به چین مهدی خانبابا تهرانی، کورش لاشایی، محمود مقدم، محسن رضوانی و بیژن حکمت، در درازای سال‌های ۱۳۴۳ تا ۱۳۴۶ بسیاری از هم‌بندان کنفدراسیون دانشجویان ایرانی و سازمان انقلابی حزب توده ایران برای گذراندن دوره‌های آموزشی چریکی به چین رفتند و هربار ۴ تا ۵ ماه در آنجا ماندند.
گروه نخستی که سازمان برای دیدن دوره آموزش نظامی و تئوریک به چین فرستاد، بیژن حکمت، عطا حسن‌آقائی کشکولی، محمد عطری، بیژن چهرازی، رحیمی لاریجانی، علی سعادتی، خسرو و محمد رجائی بودند . دومین فرستاده شده برای آموزش نظامی، کورش لاشائی، بیژن قدیمی، ایرج کشکولی، سیاوش پارسانژاد، و فردی با نام مستعار "طلوع" بود. بر اساس سیاست سازمان می‌بایستی پیوسته نیروهای چپ را کم کم گردآورد و برای آموزش سیاسی و نظامی به چین بفرستد و سپس برای به راه انداختن جنگ پارتیزانی راهی ایران شوند. [۱]
سازمان انقلابی حزب توده در تیر ماه ۱۳۴۸ برابر با ژوئن ۱۹۶۹ منشعب شد و جریان دیگری به نام گروه کادرها شناخته شد.
دنباله دارد
- ↑ دکتر سیاوش پارسانژاد، گوشه‌ای از تاریخ جنبش چپ ایران، در قالب یک سرگذشت، نشر نیما - اسن آلمان، ۲۰۰۲، ص. ۲۲ - ۱۸