تفاوت میان نسخه‌های «الگو:نوشتار برگزیده»
| خط ۲: | خط ۲: | ||
<onlyinclude> | <onlyinclude> | ||
* | * | ||
| − | [[پرونده: | + | [[پرونده:ShahanshahAryamehrInternationalAirportAryamehr3Esfand2536.jpg|thumb|lert|280px|]] |
| − | + | '''فرودگاه بین‌المللی آریامهر''' - در روز فرخنده سوم اسفند ماه ۲۵۳۶ شاهنشاهی<ref>[[کودتای سوم اسفند]]</ref> در پیشگاه شاهنشاه آریامهر کارهای ساختمانی فرودگاه جدید بین‌المللی تهران گشایش یافت. این فرودگاه با گرفتن پروانه از پیشگاه همایونی [[فرودگاه بین المللی آریامهر]] نامگزاری شد. فرودگاه آریامهر در ۲۵ کیلومتری جنوب غربی تهران، حد فاصل جاده تهران ساوه و شاهراه تهران – قم قرار دارد و پهنه آن نزدیک به ۱۵۳ کیلومتر مربع است. فرودگاه بزرگ بین‌المللی تهران چهار باند پروازی، پنج ترمینال مسافری، راه‌های ارتباطی داخلی، سیستم ترابری تیزرو از تهران تا فرودگاه، تأسیسات سوخت رسانی، دستگاه‌های ناوبری و ارتباطات و تأسیسات پشتیبانی و شهرک فرودگاه است. | |
| − | |||
| − | |||
| − | ''' | ||
| − | + | شاهنشاه آریامهر ساعت ۱۵ با هلیکوپتر به جایگاه آغاز کارهای ساختمانی این فرودگاه تشریف‌فرما شدند. نخست وزیر، رؤسای مجلسین، وزیر دربار شاهنشاهی، وزیران فرهنگ و هنر، مسکن و شهرسازی، رئیس ستاد بزرگ ارتشتاران و فرماندهان نیروهای ارتش از شاهنشاه پیشباز کردند. در آغاز آیین گشایش فرودگاه آریامهر، تیمسار سپهبد امیر حسین ربیعی فرمانده نیروی هوایی شاهنشاهی گزارش رسایی به آگاهی همایونی رساند. آنگاه تیمسار سرتیپ رحمت‌الله مشیرفر مدیر مهندسی نیروی هوایی شاهنشاهی گزارش فنی پروژه فرودگاه بین‌المللی آریامهر را به عرض رسانید. | |
| − | + | شاهنشاه آریامهر پس از تماشای ماکت بزرگ فرودگاه اوامری برای فراهم ساختن آب مورد نیاز آینده این فرودگاه صادر فرمودند. شاهنشاه به مسئولین یادآور شدند که در مصرف آب صرفه‌جویی کرده و پیش‌بینی‌های لازم در تصفیه مجدد آب‌های استفاده شده و بهره‌گیری از آن در آبیاری فضای سبز را بکنند. شاهنشاه همچنین دستور دادند که رفت و آمد مردم و همچنین ترابر سریع کالاها از فرودگاه به تهران و بالعکس، طرح‌های مربوط به خطوط آهن ارتباطی با اولویتی ویژه مورد بررسی قرار گیرد و در این زمینه بیشتر متوجه بهره‌گیری از نیروی برق در اجرای این پروژه باشند. شاهنشاه به مدیر عامل شرکت هواپیمایی ملی ایران دستور فرمودند برای رفاه بیشتر مسافرینی که در نیمه شب به این فرودگاه می‌رسند بیشترین تأسیسات رفاهی مورد نیاز فراهم آید و همچنین نحوه پیوستن خطوط این فرودگاه با متروی تهران نیز بررسی شود. شاهنشاه در ساعت ۱۵ و ۴۰ دقیقه فرودگاه آریامهر را ترک فرمودند. | |
| − | + | فرودگاه آریامهر که جوابگوی نیازهای سال ۲۵۶۰ شاهنشاهی می‌باشد، دارای چهار باند پروازی، تاکسی‌وی‌های مربوطه، توقفگاه هواپیما، پنج ترمینال مسافری، راه‌های ارتباطی داخلی و بسیار تأسیسات دیگر می‌باشد. کارهای ساختمانی در فاز نخست پروژه که در درازای سه سال پیاده خواهد شد، دربرگیرنده باند شماره یک جنوبی با تاکسی‌وی موازی و تاکسی‌وی‌های پیوسته به آن است. بخشی از ترمینال مسافری ترمینال بار و ساختمان بار، برج مراقبت با وسایل و تجهیزات مورد نیاز، رستوران موقت برای مسافرین پروازهای داخلی و تأسیساتی که در پایان برنامه عمرانی پنجساله ششم مورد بهره‌برداری قرار خواهد گرفت و در واقع تکمیل کننده پروژه می‌باشد.<ref>[[برنامه عمرانی ششم ۲۵۳۷ - ۲۵۴۱ شاهنشاهی]]</ref> در برنامه پنجساله دو ترمینال مسافری پیش‌بینی شده که سالانه ۵/۶ میلیون مسافر از آن استفاده نمایند. به منظور اسکان کارکنان فرودگاه شهرکی در شمال غرب محدوده فرودگاه ساخته می‌شود که در فاز نخست هشتصد واحد مسکونی و در دیگر فازها تا پنج هزار واحد مسکونی در آن ساخته خواهد شد. | |
| + | |||
| + | فرودگاه بین‌المللی آریامهر با بودجه‌ای برابر ۶۰۰ میلیون ریال ساخته می‌شود و سازنده آن همان سازنده فرودگاه اورلی پاریس است. پهنه فرودگاه بزرگ آریامهر بیش از ۱۴۰ میلیون متر مربع است که جزو بزرگترین فرودگاه‌های جهان به شمار خواهد آمد. بزرگی فرودگاه بین المللی آریامهر در تهران چنان است که سالن پروازهای مسافری داخلی و خارجی و ترابر بار از یکدیگر جدا هستند. برای رفت و آمد به این فرودگاه ترن برقی و یک اتوبان نیز ساخته می‌شود. پیش‌بینی شمار مسافرین فرودگاه بین‌المللی تهران نشان می‌دهد که مسافران ورودی و خروجی فرودگاه تهران در سال ۲۵۳۹ شاهنشاهی بیش از ۲ میلیون و ۸۰۱ هزار تن خواهد بود و در سال ۲۵۴۹ شاهنشاهی این به ۶ میلیون و ۶۷۶ هزار تن خواهد رسد. این آمار نشان می‌دهد که شمار مسافرین پروازهای بین‌المللی در دهه کنونی و آینده به ترتیب برابر یک میلیون و ۴۳۶ هزار و ۳ میلیون و ۳۶۶ هزار نفر افزایش می‌یابد و ترافیک هواپیمایی در تهران نیز به چندین برابر ترافیک کنونی خواهد رسید. شمار مسافرین پروازهای داخلی نیز بیش از یک میلیون تن خواهد شد. دستاورد همین پیش‌بینی این بود که سازمان برنامه از سال ۱۳۴۷ خورشیدی بررسی‌هایی برای ساختن فرودگاه جدید تهران آغاز نماید. در این فرودگاه هر دقیقه یک هواپیما در باند فرود خواهد آمد. فرودگاه در ۳۴ کیلومتری جاده ساوه در دشت گسترده شهریار ساخته می‌شود و بهره برداری کامل از آن ۵ سال به درازا می‌کشد. | ||
</onlyinclude> | </onlyinclude> | ||
[[رده:مشروطه:صفحه اصلی]] | [[رده:مشروطه:صفحه اصلی]] | ||
نسخهٔ ۳۱ اوت ۲۰۲۰، ساعت ۱۱:۰۳
فرودگاه بین‌المللی آریامهر - در روز فرخنده سوم اسفند ماه ۲۵۳۶ شاهنشاهی[۱] در پیشگاه شاهنشاه آریامهر کارهای ساختمانی فرودگاه جدید بین‌المللی تهران گشایش یافت. این فرودگاه با گرفتن پروانه از پیشگاه همایونی فرودگاه بین المللی آریامهر نامگزاری شد. فرودگاه آریامهر در ۲۵ کیلومتری جنوب غربی تهران، حد فاصل جاده تهران ساوه و شاهراه تهران – قم قرار دارد و پهنه آن نزدیک به ۱۵۳ کیلومتر مربع است. فرودگاه بزرگ بین‌المللی تهران چهار باند پروازی، پنج ترمینال مسافری، راه‌های ارتباطی داخلی، سیستم ترابری تیزرو از تهران تا فرودگاه، تأسیسات سوخت رسانی، دستگاه‌های ناوبری و ارتباطات و تأسیسات پشتیبانی و شهرک فرودگاه است.
شاهنشاه آریامهر ساعت ۱۵ با هلیکوپتر به جایگاه آغاز کارهای ساختمانی این فرودگاه تشریف‌فرما شدند. نخست وزیر، رؤسای مجلسین، وزیر دربار شاهنشاهی، وزیران فرهنگ و هنر، مسکن و شهرسازی، رئیس ستاد بزرگ ارتشتاران و فرماندهان نیروهای ارتش از شاهنشاه پیشباز کردند. در آغاز آیین گشایش فرودگاه آریامهر، تیمسار سپهبد امیر حسین ربیعی فرمانده نیروی هوایی شاهنشاهی گزارش رسایی به آگاهی همایونی رساند. آنگاه تیمسار سرتیپ رحمت‌الله مشیرفر مدیر مهندسی نیروی هوایی شاهنشاهی گزارش فنی پروژه فرودگاه بین‌المللی آریامهر را به عرض رسانید.
شاهنشاه آریامهر پس از تماشای ماکت بزرگ فرودگاه اوامری برای فراهم ساختن آب مورد نیاز آینده این فرودگاه صادر فرمودند. شاهنشاه به مسئولین یادآور شدند که در مصرف آب صرفه‌جویی کرده و پیش‌بینی‌های لازم در تصفیه مجدد آب‌های استفاده شده و بهره‌گیری از آن در آبیاری فضای سبز را بکنند. شاهنشاه همچنین دستور دادند که رفت و آمد مردم و همچنین ترابر سریع کالاها از فرودگاه به تهران و بالعکس، طرح‌های مربوط به خطوط آهن ارتباطی با اولویتی ویژه مورد بررسی قرار گیرد و در این زمینه بیشتر متوجه بهره‌گیری از نیروی برق در اجرای این پروژه باشند. شاهنشاه به مدیر عامل شرکت هواپیمایی ملی ایران دستور فرمودند برای رفاه بیشتر مسافرینی که در نیمه شب به این فرودگاه می‌رسند بیشترین تأسیسات رفاهی مورد نیاز فراهم آید و همچنین نحوه پیوستن خطوط این فرودگاه با متروی تهران نیز بررسی شود. شاهنشاه در ساعت ۱۵ و ۴۰ دقیقه فرودگاه آریامهر را ترک فرمودند.
فرودگاه آریامهر که جوابگوی نیازهای سال ۲۵۶۰ شاهنشاهی می‌باشد، دارای چهار باند پروازی، تاکسی‌وی‌های مربوطه، توقفگاه هواپیما، پنج ترمینال مسافری، راه‌های ارتباطی داخلی و بسیار تأسیسات دیگر می‌باشد. کارهای ساختمانی در فاز نخست پروژه که در درازای سه سال پیاده خواهد شد، دربرگیرنده باند شماره یک جنوبی با تاکسی‌وی موازی و تاکسی‌وی‌های پیوسته به آن است. بخشی از ترمینال مسافری ترمینال بار و ساختمان بار، برج مراقبت با وسایل و تجهیزات مورد نیاز، رستوران موقت برای مسافرین پروازهای داخلی و تأسیساتی که در پایان برنامه عمرانی پنجساله ششم مورد بهره‌برداری قرار خواهد گرفت و در واقع تکمیل کننده پروژه می‌باشد.[۲] در برنامه پنجساله دو ترمینال مسافری پیش‌بینی شده که سالانه ۵/۶ میلیون مسافر از آن استفاده نمایند. به منظور اسکان کارکنان فرودگاه شهرکی در شمال غرب محدوده فرودگاه ساخته می‌شود که در فاز نخست هشتصد واحد مسکونی و در دیگر فازها تا پنج هزار واحد مسکونی در آن ساخته خواهد شد.
فرودگاه بین‌المللی آریامهر با بودجه‌ای برابر ۶۰۰ میلیون ریال ساخته می‌شود و سازنده آن همان سازنده فرودگاه اورلی پاریس است. پهنه فرودگاه بزرگ آریامهر بیش از ۱۴۰ میلیون متر مربع است که جزو بزرگترین فرودگاه‌های جهان به شمار خواهد آمد. بزرگی فرودگاه بین المللی آریامهر در تهران چنان است که سالن پروازهای مسافری داخلی و خارجی و ترابر بار از یکدیگر جدا هستند. برای رفت و آمد به این فرودگاه ترن برقی و یک اتوبان نیز ساخته می‌شود. پیش‌بینی شمار مسافرین فرودگاه بین‌المللی تهران نشان می‌دهد که مسافران ورودی و خروجی فرودگاه تهران در سال ۲۵۳۹ شاهنشاهی بیش از ۲ میلیون و ۸۰۱ هزار تن خواهد بود و در سال ۲۵۴۹ شاهنشاهی این به ۶ میلیون و ۶۷۶ هزار تن خواهد رسد. این آمار نشان می‌دهد که شمار مسافرین پروازهای بین‌المللی در دهه کنونی و آینده به ترتیب برابر یک میلیون و ۴۳۶ هزار و ۳ میلیون و ۳۶۶ هزار نفر افزایش می‌یابد و ترافیک هواپیمایی در تهران نیز به چندین برابر ترافیک کنونی خواهد رسید. شمار مسافرین پروازهای داخلی نیز بیش از یک میلیون تن خواهد شد. دستاورد همین پیش‌بینی این بود که سازمان برنامه از سال ۱۳۴۷ خورشیدی بررسی‌هایی برای ساختن فرودگاه جدید تهران آغاز نماید. در این فرودگاه هر دقیقه یک هواپیما در باند فرود خواهد آمد. فرودگاه در ۳۴ کیلومتری جاده ساوه در دشت گسترده شهریار ساخته می‌شود و بهره برداری کامل از آن ۵ سال به درازا می‌کشد.