تفاوت میان نسخههای «مثنوی معنوی/باز تقریر ابلیس تلبیس خود را»
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
(ورود خودکار مقاله) |
|||
خط ۷: | خط ۷: | ||
| یادداشت = | | یادداشت = | ||
}} | }} | ||
+ | {{شعر}} | ||
{{ب|گفت هر مردی که باشد بد گمان|نشنود او راست را با صد نشان}} | {{ب|گفت هر مردی که باشد بد گمان|نشنود او راست را با صد نشان}} | ||
{{ب|هر درونی که خیالاندیش شد|چون دلیل آری خیالش بیش شد}} | {{ب|هر درونی که خیالاندیش شد|چون دلیل آری خیالش بیش شد}} |
نسخهٔ کنونی تا ۱۱ آوریل ۲۰۱۲، ساعت ۱۷:۲۲
' | دفتر دوم مثنوی (باز تقریر ابلیس تلبیس خود را) از مولوی |
' |
گفت هر مردی که باشد بد گمان | نشنود او راست را با صد نشان | |
هر درونی که خیالاندیش شد | چون دلیل آری خیالش بیش شد | |
چون سخن در وی رود علت شود | تیغ غازی دزد را آلت شود | |
پس جواب او سکوتست و سکون | هست با ابله سخن گفتن جنون | |
تو ز من با حق چه نالی ای سلیم | تو بنال از شر آن نفس لیم | |
تو خوری حلوا ترا دنبل شود | تب بگیرد طبع تو مختل شود | |
بی گنه لعنت کنی ابلیس را | چون نبینی از خود آن تلبیس را | |
نیست از ابلیس از تست ای غوی | که چو روبه سوی دنبه میروی | |
چونک در سبزه ببینی دنبهها | دام باشد این ندانی تو چرا | |
زان ندانی کت ز دانش دور کرد | میل دنبه چشم و عقلت کور کرد | |
حبک الاشیاء یعمیک یصم | نفسک السودا جنت لا تختصم | |
تو گنه بر من منه کژ کژ مبین | من ز بد بیزارم و از حرص و کین | |
من بدی کردم پشیمانم هنوز | انتظارم تا دیم گردد تموز | |
متهم گشتم میان خلق من | فعل خود بر من نهد هر مرد و زن | |
گرگ بیچاره اگرچه گرسنست | متهم باشد که او در طنطنهست | |
از ضعیفی چون نتواند راه رفت | خلق گوید تخمه است از لوت زفت |