پیام اعلیحضرت محمدرضا شاه پهلوی آریامهر در گشایش کنفرانس بین‌المللی توسعه صنایع پتروشیمی تهران ۲۵ آبان ۱۳۴۳

از مشروطه
نسخهٔ تاریخ ‏۸ مارس ۲۰۱۸، ساعت ۰۵:۳۱ توسط Bijan (گفتگو | مشارکت‌ها)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخه جدیدتر← (تفاوت)
پرش به ناوبری پرش به جستجو
اعلیحضرت محمدرضا شاه پهلوی آریامهر درگاه اعلیحضرت محمدرضا شاه پهلوی آریامهر

سخنرانی‌های محمدرضا شاه پهلوی

برنامه عمرانی سوم


پیام اعلیحضرت محمدرضا شاه پهلوی آریامهر در گشایش کنفرانس بین‌المللی توسعه صنایع پتروشیمی تهران ۲۵ آبان ۱۳۴۳


ما سالیان دراز انتظار روزی را می‌کشیدیم که توجه کشورهای در حال رشد چنانکه باید به صنایع پتروشیمی جلب گردد. بدین جهت بود که دولت ما با شعف بسیار از اعضای سازمان ملل متحد دعوت نمود تا نخستین کنفرانس توسعه ناحیه‌ای صنایع پتروشیمی را در پایتخت کشور ما تشکیل دهند. برای کشور من موجب کمال افتخار است که میزبان شما باشد، و برای خود من مایه خرسندی است که به چنین گروه برجسته‌ای از نمایندگان مقامات دولتی و متخصصین و رهبران صنایع که از تمام نقاط جهان به این جا آمده‌اند خوش آمد بگویم.


تشکیل اولین جلسه کنفرانس پتروشیمی در ایران می‌بایستی یک امر طبیعی به نظر رسد، چه کشور من نه تنها در زمره قدیمی ترین ممالک تولید کننده نفت در دنیای جدید بشمار می‌رود، بلکه پیشینه آن در استفاده از نفت برای منظورهای مختلف به اندازه تمدنش باستانی است.


صنایع پتروشیمی در سال‌های بعد از جنگ به پیشرفت زیادی در کشورهای صنعتی نایل شده است. از جهت اکتشافات علمی سریع و دامنه دار و تحولات تکنولوژی هیچ صنعتی مانند صنایع پتروشیمی در جهان جلو نرفته است. روش‌های نو و مستمری که هر روز در این صنعت پدیدار می‌شود هزاران فرآورده تازه را در دسترس مردم قرار داده است. این محصولات جوابگوی نیازمندی‌های زیادی شده و تا حدود مؤثری کمبود مواد اولیه را جبران نموده و فصل جدیدی برای تأمین رفاه و سعادت بشر گشوده‌اند.


بسیاری از کشورهای در حال توسعه هر چند برای پیشرفت این صنعت منابع سرشاری در اختیار دارند، ولی عملاً جز سهم ناچیزی در رشد صنایع پتروشیمی تاکنون ایفا ننموده‌اند. بدون تردید کندی پیشرفت صنایع پتروشیمی در این کشورها تابع یک سلسله عوامل اساسی منجمله کمبود سرمایه، عدم اطلاعات کافی در رشته‌های فنی، و محدودیت بازارهای فروش بوده است.


این کنفرانس فرصت می‌دهد که نخست به مشکلات موجود وقوف پیدا کنیم و سپس راه‌های عملی برای حل آن‌ها بیندیشیم، زیرا بدیهی است در این زمینه کوشش‌های پراکنده فردی ثمره مفیدی ببار نخواهد آورد، و لازم است به منظور تحصیل حداکثر نتیجه مطلوب با توجه به امکاناتی که برای توسعه این صنایع در ممالک در حال رشد موجود است از کوشش‌های دسته جمعی استفاده شود.


اطمینان داریم که اینگونه مشاوره و تبادل نظرها به آرزوی دیرینه ما در این زمینه جامه عمل خواهد پوشانید.