پیام اعلیحضرت همایون محمدرضا شاه پهلوی شاهنشاه ایران به دومین کنگره فرهنگیان کشور در تهران ۱۲ امرداد ماه ۱۳۳۷
| برنامه عمرانی دوم | اعلیحضرت همایون محمدرضا شاه پهلوی آریامهر بزرگ ارتشتاران | بیست و پنجمین سال شاهنشاهی اعلیحضرت محمدرضا شاه پهلوی آریامهر/ سال ۱۳۳۷ |
پیام اعلیحضرت همایون محمدرضا شاه پهلوی شاهنشاه ایران به دومین کنگره فرهنگیان کشور در تهران ۱۲ امرداد ماه ۱۳۳۷
تشکیل کنگره فرهنگی سال ۱۳۳۷ موجب رضامندی خاطر و مسرت کامل ما است و چنانکه در گذشته نیز یادآور شده‌ایم، امیدواریم که اینگونه اجتماعات ثمرات نیکویی برای فرهنگ کشور به بار آورد.
ما کاملاً به این نکته توجه داریم که بروز آثار این قبیل امور سریع و فوری نیست، ولی تردیدی نداریم که نتایج تدریجی آنها کاملاً مشهود است و بی‌شک در نتیجه همین کوشش‌ها و بحث‌ها است که امر تعلیم و تربیت در ایران مرحله ترقی و تحول عمیقی را می‌گذراند. ما همچنان که مکرر علاقه شدید خود را نسبت به پیشرفت فرهنگ ابراز داشته‌ایم، از اولیای فرهنگ و معلمان ارجمند که آینده مملکت به دست آنان سپرده شده‌است بار دیگر می‌خواهیم که به این وظیفه خطیر که بر عهده آنان واگذار شده‌است توجه کامل داشته‌باشند و با استفاده از هر گونه امکانی که دست می‌دهد برای فراهم ساختن موجبات بهبود امر تعلیم و تربیت نونهالان و جوانان کشور سعی بلیغ به کار برند و هم اکنون که کنگره فرهنگی منحصراً در باب امور دبیرستان‌ها به بحث و گفتگو می‌پردازد، لازم است به این نکته توجه شود که مرحله تحصیلات متوسطه از حساس‌ترین مراحل تحصیلی است، زیرا در این مرحله است که جوانان باید ارزش زندگی و مفهوم صحیح میهن‌پرستی و حفظ مواریث ملی را درک کنند و از هر جهت برای زندگی در اجتماع کنونی آماده و با سجایای اخلاقی آراسته شوند. برای وصول به چنین هدفی تأکید می‌کنیم که امور اداری دبیرستان‌ها و راهنمایی و هدایت دانش‌آموزان و امر امتحانات و تشکیل شوراها به منظور ایجاد همکاری بین مردم و مدارس در کنگره مورد بحث قرار گیرد و خط مشی صحیحی برای این گونه مسائل تعیین گردد.
ما با اینکه در تحولات فرهنگی به شتابزدگی قائل نیستیم، در عین حال نمی‌توانیم سرعت عمل و برداشتن گام‌های سریع‌تری را به فرهنگیان توصیه نکنیم. باید کاری کرد که جنبش فرهنگی ما با کوشش‌هایی که از این حیث در دیگر ممالک جهان می‌شود، متناسب باشد و عقب‌افتادگی‌هایی را که از حیث جنبه‌های عملی تعلیم و تربیت در قرن اخیر وجود داشته‌است، به نحو مطلوب جبران کند و فرهنگ ما را به صورتی درآورد که شایسته گذشته پر عظمت آن و به مقتضای زندگی کنونی باشد.
در خاتمه بار دیگر توجه و علاقه خود را نسبت خدمتگزاران فرهنگ که به حقیقت حافظ معنویات کشور هستند، ابراز می‌داریم و همواره خدمات و فداکاری آنان را منظور خواهیم داشت و از هر گونه کوششی که در راه ترقی و تعالی و تربیت در کشور ایران معمول دارند، حمایت خواهیم کرد.