پیام اعلیحضرت همایون محمدرضا شاه پهلوی آریامهر در گشایش سمپوزیوم بین‌المللی بیوشیمی در دانشگاه تهران ۱۵ اردیبهشت ماه ۱۳۵۴

از مشروطه
پرش به ناوبری پرش به جستجو
برنامه عمرانی پنجم/سال ۱۳۵۴ خورشیدی دی تا اسفند ماه اعلیحضرت همایون محمدرضا شاه پهلوی آریامهر بزرگ ارتشتاران

سخنرانی‌های محمدرضا شاه پهلوی آریامهر سال ۱۳۵۴ خورشیدی تازی

برنامه عمرانی پنجم/سال ۱۳۵۴ خورشیدی فروردین تا خرداد ماه


تمبر پستی یادبود سمپوزیوم بین المللی شیمی

پیام اعلیحضرت همایون محمدرضا شاه پهلوی آریامهر در گشایش سمپوزیوم بین‌المللی بیوشیمی در دانشگاه تهران ۱۵ اردیبهشت ماه ۱۳۵۴


با کمال خوشوقتی سمپوزیوم بین‌المللی بیوشیمی را که به ابتکار دانشگاه تهران تشکیل شده‌است، افتتاح می‌نماییم.
دانش بیوشیمی در پنجاه سال اخیر دستخوش تغییرات و پیشرفت‌های شگرفی شده‌است و به بشر نوید بیشتری می‌دهد که بتوان به بسیاری از رازهای نهفته زندگی پی برد. به همین سبب مطالعات و تحقیقات زیست‌شناسی به صورت یکی از مهمترین رشته‌های پژوهش‌ها و تجسسات علمی درآمده و کوشش‌های بسیاری متوجه آن شده‌است.
خوشبختانه در چند سال اخیر در این رشته نیز مانند بسیاری از رشته‌های دیگر، تحقیقات علمی اساسی و کاربردی در دانشگاه‌های کشور رونقی تازه یافته‌است، که باید با تأکید و استمرار دنبال شود. پیشرفت آموزش، بدون گسترش پژوهش اصیل و واقعی میسر نیست. به این جهت در کشور ما که برای تحقق برنامه‌های وسیع ملی خود نیاز به تربیت نیروی انسانی کارآمد و دانشمند دارد، باید به توسعه تحقیقات توجه بیشتر مبذول گردد.
در این زمینه گذشته از ضرورت تشویق محققان واقعی و تعیین مقام محقق، در سلسله مراتب اداری و اجتماعی هم باید اعتبارات و امکانات بیشتری در اختیار بخش تحقیقات، اعم از اساسی یا کاربردی، قرار گیرد و هم مقررات اداری و مالی چنان تنظیم شود که راه‌گشا و مشوق تحقیقات باشد.
ایران امروز نمی‌تواند در زمینه پژوهش‌های علمی در بالاترین سطوح جهانی نباشد. به همین مناسبت ضروری است که از این گونه اجتماعات هر چه بیشتر در کشور ما، مخصوصاً در دانشگاه‌ها تشکیل گردد.
دانش بیوشیمی گر چه در کشور ما تازه است، اما جنبه‌های آموزشی و تحقیقی آن در چند سال اخیر گسترش قابل ملاحظه‌ای یافته و واحدهایی که هم‌پای بهترین مؤسسات مشابه جهانی است، با متخصصان برجسته ایرانی فراهم آمده‌است.
از آنجا که در رشته بیوشیمی امکان تحقیقات و پیشرفت‌های وسیع وجود دارد، توصیه می‌کنم مؤسسه‌ای با استقلال کافی و لازم، وابسته به دانشگاه تهران تشکیل شود تا در این زمینه کارهای عمده و مطلوب امکان‌پذیر گردد.
امیدواریم پژوهشگران و دانشمندان برجسته‌ای که در این مجمع شرکت دارند، با اظهار نظر و تبادل افکار و ارائه مطالعات خود، راه و روش‌های جدیدی برای کشفیات علمی بیابند و نتیجه کار آنها برای همه جهانیان سودمند باشد.