قانون متمم قانون مرور زمان اموال منقوله
| مجلس شورای ملی مذاکرات دوره قانونگذاری هشتم | تصمیم‌های مجلس | قوانین بنیان ایران نوین مصوب مجلس شورای ملی |
قانون متمم قانون مرور زمان اموال منقوله - مصوب ۱۳ تیر ماه ۱۳۱۰ شمسی
ماده اول - اگر کسی به وسیله عرضحال رسمی یا اظهارنامه قانونی حق خود را از دیگری مطالبه نماید و بعد معلوم شود که طرف در تاریخ تقدیم‌عرضحال یا اظهارنامه در حال حیات نبوده و یا اگر طرف شرکتی بوده آن شرکت در تاریخ مزبور منحل بوده‌است این عرضحال یا اظهارنامه برای قطع‌مرور زمان بر علیه وراث متوفی و یا بر علیه اشخاص یا شرکتی که قائم‌مقام شرکت منحله شده‌اند و یا مسئول تعهدات او می‌باشند کافی خواهد بود.
ماده دوم - تقدیم عرضحال رسمی و یا اظهارنامه قانونی به عنوان وراث طرف بدون تعیین اسامی یا محل اقامت آنان و یا به عنوان اشخاص یاشرکتی که قائم‌مقام شرکت منحلی گردیده و یا مسئول تعهدات او می‌باشند برای قطع مرور زمان کافی خواهد بود. ماده سوم - اگر کسی قبل از انقضاء مهلت دوساله که به موجب ماده ۸ قانون مرور زمان مصوب ۲ تیر ماه ۱۳۰۸ مقرر است به وسیله عرضحال‌رسمی یا اظهارنامه قانونی حق خود را مطالبه کرده باشد مدت مزبور منقطع شده و مدت جدیدی که برای حصول مرور زمان لازم است یک سال ازتاریخ انقطاع خواهد بود علاوه بر بقیه مدت دو سال قبل از انقطاع انقطاع مهلت مذکور فوق فقط یک دفعه ممکن است.
ماده چهارم - این قانون بلافاصله پس از تصویب به موقع اجراء گذارده می‌شود.
این قانون که مشتمل بر چهار ماده‌است در جلسه سیزدهم تیر ماه یک هزار و سیصد و ده شمسی به تصویب مجلس شورای ملی رسید.
رییس مجلس شورای ملی - دادگر