قانون اصلاح قانون استخدام پزشکان

از مشروطه
پرش به ناوبری پرش به جستجو
مجلس شورای ملی مذاکرات دوره قانونگذاری پانزدهم تصمیم‌های مجلس

مجلس شورای ملی مجموعه قوانین دوره قانونگذاری پانزدهم

قوانین و قراردادهای بین‌المللی مصوب مجلس شورای ملی
نمایندگان مجلس شورای ملی دوره قانونگذاری پانزدهم

قانون اصلاح قانون استخدام پزشکان - مصوب ۲۹ اردیبهشت ماه ۱۳۲۸

ماده واحده - دندانسازان - داروسازان - ماماها - پزشکیاران و صاحبان سایر مشاغل طبی نیز مشمول ماده ۴ قانون خدمتگزاری پزشکان مصوب۱۳۱۸٫۵.۷ خواهند بود.

تبصره ۱ - وزارت بهداری و بیمارستانها و کلیه مؤسساتی که با سرمایه دولت تشکیل شده یا اداره می‌شوند مکلف هستند ماماهایی را که به نام فن‌مامایی استخدام نموده و می‌نمایند فقط به کار زایمان بگمارند.

تبصره ۲ - وزارت بهداری مکلف است که رؤسای فنی بیمارستانهایی که بیش از بیست تختخواب دارند و رؤسای بهداری شهرستانها را از بین‌پزشکان دیپلمه انتخاب نماید.

تبصره ۳ - به پزشکان و داروسازان و دندان‌سازان و ماماها که من بعد از دانشکده‌های خارجه و داخله فارغ‌التحصیل می‌شوند مادامی که دو سال درخارج از تهران کار نکرده‌اند پروانه طبابت در تهران به آنان داده نخواهد شد. هر یک از صاحبان مشاغل طبی که از طرف وزارت بهداری مأمور خدمت خارج از مرکز می‌شوند چنانچه به معاذیری امتناع از انجام وظیفه نمایند ازخدمت وزارت بهداری بر کنار و تا قبل از انجام دوره خدمت خود در خارج به خدمت پذیرفته نخواهند شد. یک سال طبابت در بنادر جنوب و نقاط بد آب و هوا مساوی با دو سال خدمت در سایر شهرستانها می‌باشد.

تبصره ۴ - مقصود از عبارت «‌خارج از مرکز» مندرج در ماده ۴ قانون پزشکان شهرستانها و بخش‌های خارج از حوزه تهران است و بالجمله شمیران‌و حضرت عبدالعظیم خارج از مرکز محسوب نمی‌شود.

تبصره ۵ - انتخاب پزشکان در وزارت بهداری جز به شعب وزارت و معاونت و مدیر کل فنی به کارهای اداری و غیر فنی مطلقاً ممنوع است.

تبصره ۶ - وزارت بهداری مکلف است حداقل و حداکثری برای دستمزد طبیبان و جراح‌ها تعیین کند و بعد از صدور تصویبنامه اعلام دارد.

این قانون که مشتمل بر یک ماده و شش تبصره‌است در جلسه بیست و نهم اردیبهشت ماه یک هزار و سیصد و بیست و هشت به تصویب مجلس‌شورای ملی رسید.

رییس مجلس شورای ملی - رضا حکمت