سرود ملی ایران

از مشروطه
نسخهٔ تاریخ ‏۱ آوریل ۲۰۱۴، ساعت ۲۱:۴۱ توسط Bellavista (گفتگو | مشارکت‌ها) (رده:حکومت اضافه شد با استفاده از ویکی‌نبشته:رده‌ساز)
پرش به ناوبری پرش به جستجو
درگاه اعلیحضرت همایون رضا شاه پهلوی سرود ملی ایران درگاه اعلیحضرت همایون محمدرضا شاه پهلوی
پرچم سه رنگ شیر و خورشید نشان ایران
سرود ملی ایران نخستین بار در بازدید رسمی رضا شاه بزرگ از ترکیه نواخته می‌شود ۲۷ خرداد ماه ۱۳۱۳

سرود ملی ایران، [۱] سمبل حکومت مشروطه پارلمانی سکولار ایران در کنار پرچم سه رنگ شیر و خورشید نشان ایران است. ، نشان شیر و خورشید نشان سه هزار و پانصد ساله ملت ایران است که بر پایه اصل پنجم قانون اساسی مشروطه ایران بر روی پرچم سه رنگ سبز و سفید و سرخ ایران جای دارد. [۲] سرود ملی ایران نخستین بار در بازدید رسمی اعلیحضرت همایون رضا شاه پهلوی از کشور ترکیه نواخته شد.[۳]

سرود ملی چامه و ملودی است که در آیین‌های رسمی کشوری یا بازدیدهای رسمی از دیگر کشورها نواخته می‌شود. پیش از سامانه پهلوی کشور ایران سرود ملی نداشت. به دستور اعلیحضرت همایون رضا شاه پهلوی سرود ملی ایران در انجمن ادبی ایران به نوشتار درآمد. سرود ملی ایران دربرگیرنده سه بخش است، نخستین بخش آن "سرود شاهنشاهی"، بخش دوم "سرود پرچم" و بخش سوم "سرود ملت" نامیده می‌شود. ملودی هر سه سرود یکسان است ولی چامه‌هایشان گوناگون است. ملودی سرود ملی ایران از سوی غلامرضا مین باشیان نوشته شده است.

چامه سرود شاهنشاهی ایران و سرود پرچم ایران و سرود ملت ایران


آیا مشکلی با شنیدن این پرونده دارید؟ راهنمای رسانه را ببینید.


سرود شاهنشاهی

شاهنشاه ما زنده بادا پايد کشور به فرش جاودان
کز پهلوی شد ملک ایران صد ره بهتر ز عهد باستان‏
از دشمنان بودی پریشان در سایه‌اش آسوده ایران
ایرانیان پیوسته شادان همواره یزدان بوَد او را نگهبان

سرود پرچم

ای پرچم خورشید ایران پرتو افکن بر روی این جهان
یاد آور از آن روزگاری کسود از برق تیغت بر کران
در سایه‌ات جان می فشانیم از دشمنان جان می‌ستانیم
ما وارث مُلک کیانیم همیشه خواهیم وطن را از دل و جان

سرود ملت

بودیم و هستیم پیرو حق جز حق هرگز نخواهیم از جهان
با شاه پرستی مملکت را داریم از دست دشمن در امان
ما پیرو کردار نیکیم روشندل از پندار نیکیم
رخشنده از گفتار نیکیم شده زین فضائل بلند آواز ایران

تاریخچه

در کشورهای اسلامی نواختن سرود ملی به دو دلیل وجود نداشت، یکی اینکه موسیقی در اسلام "حرام" است و دیگر اینکه تا آغاز قرن بیستم در کشورهای اسلامی حکومت ملی وجود نداشت. نواختن "سرود ملی" در قرن نوزدهم در اروپا آغاز شد. اهمیت داشتن "سرود ملی" برای ایران زمانی روشن شد که ناصرالدینشاه قاجار به اروپا سفر کرد و از کشورهای روسیه، آلمان، اتریش، فرانسه و انگلستان دیدن کرد. به هنگام آماده ساختن سفر ناصرالدین شاه قاجار به اروپا، رییس تشریفات کشورهایی که از سوی ناصرالدینشاه در برنامه بازدید بودند از رییس تشریفات ایران پرسیدند که چه آهنگی برای "سرود ملی" به هنگام ورود ناصرالدینشاه قاجار نواخته شود؟ رییس تشریفات ایران پاسخ داد که ایران سرود ملی ندارد. زمانی که ناصرالدینشاه به سن پترزبورگ و سپس به برلین وارد شد، بدون اینکه آهنگی نواخته شود ناصرالدینشاه وارد دو کشور روسیه و آلمان شد.


آیا مشکلی با شنیدن این پرونده دارید؟ راهنمای رسانه را ببینید.

از آنجا که دربار اتریش پروتکل بسیار دقیقی داشت، برای خالی نبودن، دستور ساختن آهنگی برای ورود ناصرالدینشاه قاجار به وین به یوهان اشتراوس (پسر) [۴] موسیقیدان بزرگ اتریشی داد که به نام "شاه والس" [۵] و هم چنین "پرشن مارش" نامیده شد.

به هنگام ورود ناصرالدینشاه به پاریس آهنگی ساخته شده از آلفرد ژان بابتیست لومر [۶] فرانسوی نواخته شد. از این آهنگ نوشتاری یا نُتی برجای نمانده است و از میان رفته است. این سفر ناصرالدینشاه قاجار به اروپا و دیگر بازدیدهای ناصرالدینشاه قاجار و سپس پسرش مظفرالدین شاه قاجار از کشورهای اروپایی، نیاز به داشتن "سرود ملی" را در قاجاریان بیدار نکرد.


آیا مشکلی با شنیدن این پرونده دارید؟ راهنمای رسانه را ببینید.


در رژه‌های نظامی در ایران مارش‌های نظامی اتریش نواخته شد. نخستین گروه موسیقی نظامی در ایران را یولیوس گِه باوِر [۷] رهبر ارکستر نظامی برپا نمود و نخستین مارش نظامی در ایران ۱ خرداد ماه ۱۲۵۸ خورشیدی با رَدِتسکی مارش اجرا شد. مارش پرشیا و مارش رَدِتسکی تا به امروز در سالن‌های کنسرت در سراسر دنیا نواخته می‌شوند.

تا پیش از سامانه پهلوی کشور ایران سرود ملی نداشت. هنگامی که اعلیحضرت رضا شاه بزرگ[۸] برآن شدند که به ترکیه سفر کنند، آگاه بودند که به هنگام ورودشان "سرود ملی" کشور ایران را خواهند نواخت. اعلیحضرت رضا شاه پهلوی دستور دادند که انجمن ادبی ایران "سرود ملی" برای ایران بسرایند. اعضای انجمن نخست به سرودهای ملی دیگر کشورها گوش دادند تا برایشان روشن شود "سرود ملی" چه معنایی دارد و دربرگیرنده چه واژه‌هایی باید باشد تا بتوانند چامه‌ایی شایسته بسرایند و با آهنگ بیامیزند. سرانجام انجمن ادبی ایران غلامرضا مین‌باشیان آموزگار موسیقی را برای همکاری با "محمد هاشم میرزا افسر" فراخواند. غلامرضا مین‌باشیان در مدرسه موسیقی وابسته به دارالفنون، از موسیو لومر موسیقیدان فرانسوی، آموزش موسیقی دیده بود. مین‌باشیان پس از چندی خود آموزگار موسیقی و رییس موسیقی نظام شد. سرانجام این همکاری سرود شاهنشاهی ایران بود که چامه‌اش از میرزا افسر است و آهنگ آن از غلامرضا مین‌باشیان.

اعلیحضرت رضاشاه پهلوی پس از شنیدن و خواندن چامه سرود ملی ایران دو واژه آن را تغییر دادند. یکی "شهنشه زنده بادا" آغاز سرود را به "شاهنشه ما زنده بادا" و دیگری "از اجنبی جان می‌ستانیم" را به "از دشمنان جان می‌ستانیم" برگرداندند.

با شورش ۱۳۵۷ در ایران از سوی کنفدراسیون دانشجویان ایرانی [۹] چتری که توده‌ای‌ها، جبهه ملی، نهضت آزادی، پان ایرانیست‌ها، مجاهدین خلق، چریک‌های فدایی خلق، اسلامیون و دیگر گروهک‌های چپ زیر آن گردآمدند، حکومت سکولار شاهنشاهی پارلمانی ایران را برانداختند و حکومت اسلامی برپا ساختند.[۱۰] با دستوراتی خمینی که در بهشت زهرا داد پرچم سه رنگ شیر و خورشید نشان ایران و "سرود ملی ایران" ممنوع شدند. خمینی گفت:

در ایران نباید بیرق شاهنشاهی باشد. آرمهای ایران نباید آرمهای شاهنشاهی باشد. باید آرمهای اسلامی باشد. از همه وزارت خانه‌ها، از همه ادارات، باید این شیر خورشید منحوس قطع بشد. علم اسلام باید باشد. آثار طاغوت باید بِرَد. اینها آثار طاغوت است. این تاج، آثار طاغوت است. آثار اسلام باید باشد. نه آثاری که تمدن است. آقا بیدار باشید. ملت بیدار باش. ملت بیدار باش. آقا بیدار باشید. کم کم شما را دوباره نکشانند آنجا. از الان، از الان باید این مسائل حل بِشَد.

حکومت اسلامی در ایران چندین آهنگ را به عنوان "سرود جمهوری اسلامی" به ملت ایران عرضه کرد. ایرانیانی که در خارج کشور بودند و هستند در گیرودار گزینش "سرود ملی" برای ایران بودند. توده‌ای‌ها و جبهه ملی و دیگر گروه‌های چپ کوشش کردند که سروده‌ی ای ایران[۱۱] را به عنوان سرود ملی به ایرانیان با زور بفروشند. ولی این گروه‌های دشمن شاهان پهلوی و مشروطه فراموش کردند که "سروده‌‌ی ای ایران" یک چامه‌ای است علیه اشغال ایران از سوی ارتش شوروری و انگلستان و یادآور غم‌انگیزترین روزهای ملت ایران و کشور ایران در دست بیگانگان است و چامه آن برای سرود ملی نیست .[۱۲]

دیگر گروه‌ها کوشش می‌کنند که ترانه "ای وطن"[۱۳] سروده بیژن ترقی در سال ۱۳۸۸ را به عنوان نخستین "سرود ملی ایران" به ایرانیان به زور بفروشند. بیژن ترقی ترانه سرایی بود که برای بانو الهه، بانو حمیرا و دیگر خوانندگان ترانه می سرایید. این گروه‌ها ادعا می‌کنند که آهنگی که بر روی این چامه بیژن ترقی گذاشته شده است، آرانژمان نوینی از رِنگ مسیو لومیر است. آهنگ ساخته شده از سوی مسیو لومیر هر چه که هست، اثری از آن در دست نیست، و در زمان ناصرالدینشاه اگر آهنگی از سوی لومیر ساخته شده باشد، هرگز به عنوان "سرود ملی ایران" نواخته نشده است.

برای ایرانیان در خارج از کشور هیچ پایه‌ای وجود ندارد که تنها "سرود ملی ایران" را ننوازند. زیرا که "سرود ملی ایران" تنها "سرود ملی" است که به عنوان سرود حکومت سکولار پارلمانی ایران ساخته شد. هم چنین اینکه "سرود ملی ایران" سه بخش دارد، برای مردم ایران ناشناخته است. "سرود ملی ایران" سرودی است که در زمان رضا شاه بزرگ از سوی انجمن ادبی ایران به نوشتار درآمد و دربرگیرنده سه سرود، سرود شاهنشاهی، سرود پرچم و سرود ملت می‌باشد. آهنگ این سه بخش یکسان است و آهنگساز آن زنده یاد مین‌باشیان می‌باشد. در ارتش شاهنشاهی "سرود پرچم" در آیین صبحگاهی خوانده می‌شد و سرود ملت در آیین‌های ویژه‌ای نیز خوانده و نواخته می‌شد. ایرانیان میهن‌پرست و ایرانیانی که عشق به میهن دارند با "سرود ملی ایران" گرد هم می‌آیند، نشان این ایرانیان همان شیر و خورشید نشان سه هزار ساله ایران است و مرامنامه آنان همان "قانون اساسی مشروطه".[۱۴] است. هر سال در سالروز انقلاب مشروطه ایران ۱۴ امرداد ماه، ایرانیان میهن‌پرست که برای آزادی کشور ایران و ملت ایران می جنگند، برای ارج نهادن به انقلاب مشروطه[۱۵] و قانون اساسی مشروطه ، پرچم سه رنگ شیر و خورشید نشان ایران و "سرود ملی ایران" گرد هم می‌آیند.

جستارهای وابسته

منابع