سخنرانی اعلیحضرت همایون محمدرضا شاه پهلوی آریامهر در میهمانی شام رسمی کاخ گلستان به سرفرازی ورود پادشاه و ملکه تایلند ۱۴ اردیبهشت ۱۳۴۶
| برنامه عمرانی سوم/سال ۱۳۴۵ | اعلیحضرت همایون محمدرضا شاه پهلوی آریامهر بزرگ ارتشتاران | مجلس شورای ملی مجموعه قوانین دوره قانونگذاری بیست و دوم |
۱۴ اردیبهشت ۱۳۴۶
نطق شاهنشاه خطاب به اعلیحضرت پادشاه تایلند
(در ضیافت شام رسمی کاخ گلستان، به افتخار اعلیحضرت پادشاه و علیاحضرت ملکه تایلند)
اعلیحضرتا،
برای شهبانو و من مایه کمال خوشوقتی است که مقدم آن اعلیحضرت و علیاحضرت ملکه را به کشور خویش، شادباش بگوییم.
شما به سمت عالیقدرترین شخصیت یک کشور باستانی به کشور باستانی دیگری قدم نهاده‌اید که از دیرباز به مملکت و ملت شما با علاقمندی نگریسته و نسبت به تمدن و فرهنگ آن احترامی عمیق احساس کرده‌است. بدین جهت ما حضور اعلیحضرتین را در جمع خویش به فال نیک می‌گیریم و آن را سرآغاز فصلی تازه و ثمربخش در روابط دیرینه دو کشور خویش می‌شماریم.
اگر به روابط دیرینه اشاره‌می‌کنم برای این است که ارتباط دو کشور ما هر چند مدتی دچار فترت بوده، ریشه و سابقه‌ای تاریخی دارد که از آشنایی ممتدی حکایت می‌کند.
بسیاری از دریانوردان ما در قرون گذشته در راه بازرگانی با خاورِ دور، در بنادر کشور شما اقامت گزیدند و در قرن هفدهم میلادی هیأتهای نمایندگی سیاسی بزرگی میان دو مملکت ردوبدل شدند که از آنها سفرنامه کامل هیأت نمایندگی ایران در سیام برای ما باقی مانده‌است. شاید تذکر این نکته جالب باشد که بنا به مندرجات این سفرنامه در آن موقع ایرانی‌های بسیاری در تایلند اقامت داشته‌اند. اینک با مسافرت آن اعلیحضرت و علیاحضرت ملکه به کشور ما در واقع دورانی تازه در این رابطه کهن آغازمی‌شود که بی‌شک از نظر هر دو کشور ما سودبخش خواهدبود، زیرا دو مملکت باستانی ما اکنون کوشش دامنه‌داری را در راه پیشرفت خود آغاز کرده‌اند که آنها را طبعاً به هم نزدیک می‌کند. امروز ما و شما و همه ملل دیگری که دارای میراث فرهنگی و مدنی عظیمی هستند، بدین حقیقت پی برده‌ایم که تنها اتکا به میراث پرافتخار گذشته برای تأمین سعادت ما کافی نیست، بلکه می‌باید این توجه به گذشته را توأم با کوشش و تلاش فراوانی کنیم تا مواریث معنوی خویش را با ترقیات صنعتی و مادی دنیای امروز درآمیزیم و ترکیبی از پیشرفت مادی و موازین معنوی به‌وجودآوریم که بتواند به بهترین وجهی ضامن رفاه و پیشرفت ملتهای ما باشد.
راهی که امروز به حکم منطق و واقع‌بینی در پیش روی ما و شما است راه استفاده از تمام عوامل طبیعی و نیروهای انسانی برای بالابردن سطح زندگانی مادی و معنوی ملل ما است. در این راه طبعاً ما بیش از هر چیز به صلح و ثبات و امنیت احتیاج داریم تا در پرتو آن همه نیروهای ما بتوانند در راه سازندگی به کار افتند. بدین جهت آرزوی ما و شما برای استقرار صلحِ پایداری در جهان، قطعاً یک آرزوی صمیمانه و واقعی است و امیدوارم روزی فرارسد که دیگر برای هیچ یک از ملل جهان از این حیث نگرانی و تشویشی وجود نداشته‌باشد.
اعلیحضرتا، از جانب شهبانو و خودم و از جانب ملت ایران سعادت و سلامت آن اعلیحضرت و علیاحضرت ملکه و رفاه و ترقی روزافزون ملت باستانی و نجیب تایلند را آرزو دارم.