سازمان هواپیمایی کشوری ایران
| مجلس شورای ملی مذاکرات دوره قانونگذاری پانزدهم | سازمان هواپیمایی کشوری | قوانین و قراردادهای بین‌المللی مصوب مجلس شورای ملی |
سازمان هواپیمایی کشوری ایران
در سال ۱۳۰۱ رضا شاه بزرگ بنیادگزار ایران نوین امر به راه اندازی نخستین دفتر هواپیمایی در اداره کل قشون نمودند. این زیر بنایی نوین برای بهره‌وری از یک پدیده تازه در دنیا شد. پس از چندی هفت فروند هواپیما نیز خریداری شد. برای آموزش خلبان، شماری از جوانان باهوش و توانای ایرانی به کشورهای اروپایی فرستاده شدند و در راه فراگیری فن پرواز کوشیدند.
با پیشرفت‌های کشور هنگام نخست وزیری سردار سپه در زمینه‌های گوناگون، و نیاز به رساندن نامه‌ها و بسته‌های پُستی به سراسر کشور در روز ۲۰ بهمن ماه ۱۳۰۴ قانون واگذاری حق انحصاری هواپیمایی به موسسه هواپیمایی یونکرس از مجلس شورای ملی گذشت. کمپانی آلمانی هواپیمایی یونکرس در سال ۱۳۰۵ شعبه خود را در ایران گشود و پنج سال با پروازهای خود، نامه‌ها و بار پستی را به سراسر کشور ترابر کرد.
در سال ۱۳۰۵ رضا شاه بزرگ به فرودگاه قلعه مرغی رفتند و نخستین هوانورد ایران در این هنگام هواپیمایی را که از پاریس تا تهران خلبانی کرده بود را با مهارت بر زمین نشاند.
اعلیحضرت همایون محمد رضا شاه پهلوی آریامهر که خود خلبان زبردستی بودند و گرایش به بنیاد سازمانی پیشرفته داشتند که بتواند هم آهنگ با دنیای جدید در هواپیمایی گام بردارد. سرانجام در روز ۱ امرداد ماه سال ۱۳۲۸ خورشیدی قانون هواپیمایی کشوری به تصویب مجلس سنا و مجلس شورای ملی و توشیح همایونی رسید و گامی نو در راه همگامی ایران با کشورهای پیشرفته جهان برداشته شد. اهمیت بنیادین کارهای سازمان هواپیمایی کشوری نه تنها در آماده ساختن باندهای پرواز و ممکن ساختن نشست و برخاست هواپیماهاست بلکه با حفظ امنیت پرواز سوختگیری، کنترل هواپیماها و بسیاری از کارهای فنی و حفاظتی است.
ماده پنجم این قانون می‌گوید که اداره هواپیمایی کشوری اداره مستقلی است که در وزارت راه تاسیس گردیده است و مدیریت این تشکیلات به شخصی سپرده می‌شود که دارای سمت معاونت وزارت راه می‌باشد. در سال ۱۳۵۳ بر پایه فرمان همایونی ریاست سازمان هواپیمایی کشوری از وزارت راه و ترابری به معاونت وزارت جنگ سپرده شد.
ماده ۵ - برای اجرای این قانون اداره مستقلی به نام اداره کل هواپیمایی کشوری در وزارت راه تأسیس می‌شود و اداره امور آن به عهده رییس کلی خواهد بود که دارای سمت معاونت وزارت راه می‌باشد و با تصویب هیأت وزیران به فرمان همایونی برای مدت سه سال منصوب می‌گردد و پس ازانقضاء مدت مزبور انتصاب او به نحو فوق قابل تجدید می‌باشد اداره مزبور در انجام وظایف خود از نظر مالی و استخدامی و اداری طبق مقررات مربوطه تحت نظر وزیر راه مستقلاً اقدام می‌نماید و سازمان آن به موجب تصویبنامه هیأت وزیران تعیین می‌شود وظایف عمده اداره مزبور به قرار زیرمی‌باشد:
الف - ایجاد فرودگاه‌ها و تأسیس و به کار انداختن دستگاه‌های هواشناسی و دستگاه‌های مخابراتی رادیویی و تلگرافی و تلفنی که مخصوص‌تنظیم رفت و آمد هواپیماها و تأمین بی‌خطری پرواز آنها می‌باشد و به طور کلی هر نوع مساعدتی که به منظور پیشرفت هواپیمایی کشوری و تأمین بی‌خطری پرواز لازم باشد.
ب - نظارت در فعالیت هواپیمایی کشوری طبق مقررات هواپیمایی به منظور جلوگیری از وقوع مخاطرات و رقابت‌های مضره بین متصدیان حمل‌و نقل هوایی و حفظ مصالح عمومی.
ج - تربیت متخصصین فنی هواپیمایی کشوری به وسائل مقتضی.
د - تشویق صنایع مربوط به هواپیمایی کشوری .
ه - مطالعات و تفحصات علمی و فنی در مسائل مربوط به هواپیمایی کشوری.
و - تهیه طرح موافقتنامه و قراردادهای هواپیمایی با دول خارجه که طبق مقررات به وسیله دولت تقدیم مجلس شورای ملی می‌شود و شرکت در کنفرانسها و سازمانهای هواپیمایی بین‌المللی با تصویب هیأت وزیران.
آموزشگاه عالی هواپیمایی کشور
بر پایه بند " ج " ماده پنج قانون هواپیمایی کشوری که آموزش متخصص فنی هواپیمایی کشوری را از خویشکاری‌های این سازمان دانسته است، آموزشگاه عالی هواپیمایی در سال ۱۳۲۹ در یگی از ساختمان‌های قدیمی فرودگاه مهرآباد بنیاد نهاده شد. این آموزشگاه با دوره‌های مراقبت پرواز کار خود را آغاز کرد. آموزشگاه در درازای سال‌ها گسترش یافت، و رشته‌های مهندسی مخابرات و مهندسی رادیو و مهندسی هواپیما، پیش بینی هواشناسی و دیده‌بانی هواشناسی، متصدیان تله تایپ، تعمیر تله تایپ، تربیت تکنسین موتورهای مولد برق و آتش نشانی و ... بدان افزوده شد. در سال‌های نخستین آموزش با استادان خارجی و کارشناسان سازمان بین‌المللی هواپیمایی کشوری بود و به زبان انگلیسی درس داده می‌شد. بر پایه برنامه‌ای که ریخته شده بود شماری از دانش آموختگان آموزشگاه که دارای تحصیلات عالیه دیگری نیز بودند، به کارشناسان و استادان خارجی شناسانده شدند و زیر سرپرستی آنان به کار تدریس در آموزشگاه پرداختند. از سال ۱۳۴۲ آموزشگاه بدون استاد خارجی توانست در سطح ممتازتری کلاس‌ها را اداره کند تا جایی که تا پایان سال ۲۵۳۷ شاهنشاهی سازمان هواپیمایی کشوری افتخار یافت که تنها مرکز آموزش علوم هواپیمایی کشوری در کشور به سازمانهای دولتی که نیاز به آموزش پرسنل فنی در رشته‌های هواپیمایی دارند کمک نماید. این سازمان‌ها عبارتند از: نیروی هوایی شاهنشاهی - ژندارمری کل کشور، وزارت امور خارجه - سازمان بنادر و کشتیرانی - هواشناسی کل کشور - باشگاه خلبانی هواپیمایی کشوری - وزارت کشاورزی - شرکت هواپیمایی ملی ایران.
آرمان‌های آموزشگاه
آرمان آموزشگاه عالی هواپیمایی کشوری که تنها مرکز آموزش علوم هواپیمایی ایران است بدین قرار است:
- تربیت کادر فنی هواپیمایی در رشته‌های گوناگون تا میزان تامین نیازمندی‌های اداره‌های مرکز و فرودگاه‌های شهرستان‌ها بر پایه سازمان مصوب هواپیمایی کشور
- تشکیل کلاس‌های اختصاصی با برنامه‌های خاص برای تامین نیازمندی‌های وزارتخانه‌ها و موسسات دولتی دیگر که با امور هواپیمایی ارتباط دارند، در رشته‌های مشابه علوم هواپیمایی.
- آموزش ضمن خدمت کارمندان و کارکنان سازمان هواپیمایی کشوری.
- ارزیابی نیروی انسانی مورد نیاز در رشته‌های فنی و عملیاتی.
- تعیین واقع بینانه و دقیق احتیاجات آموزشی با توجه به کمیت و کیفیت نیروی انسانی موجو و نیروی انسانی مورد احتیاج.
- تنظیم برنامه‌های آموزشی با توجه به نیازهای آموزشی.
- تهیه و تنظیم برنامه‌های تحقیقاتی در جهت بهبود و پیشرفت برنامه‌های آموزشی.
- بررسی توانی به مراحل مختلف اجرای برنامه‌های تحقیقاتی و آموزشی.
- هم آهنگ ساختن برنامه‌های تحقیقاتی گروه‌ها.
- پیش بینی وسایل و تجهیزات مورد لزوم جهت اجرای برنامه‌های آموزشی.
- تعیین و انتخاب مربیان مورد لزوم با توجه به صلاحیت علمی آنها.
- پیش بینی و برآورد بودجه مورد لزوم
- اجرای برنامه‌های آموزشی و نظارت مداوم بر فعالیت‌های آموزشی
- ارزیابی برنامه‌های آموزشی و بازنگری آن بر پایه ارزیابی انجام شده.
در سال ۱۳۵۳ بر پایه فرمان همایونی ریاست سازمان هواپیمایی کشوری از وزارت راه و ترابری به معاونت وزارت جنگ سپرده شد.
سالگشت بنیاد سازمان هواپیمایی کشوری ا خرداد ماه
به مناسبت سالروز تأسیس سازمان هواپیمایی کشوری
تلاش شبانه روزی سازمان هواپیمایی کشور به خاطر شکوفایی اقتصادی کشور
از کجاوه تا جمبوجت – ایران سرزمین زرتشت، مهد تمدن افسانه‌ای و کشور پهناور دو هزار و پانصد ساله در طول تاریخ کهن خود فراز و نشیب زیادی دیده است و برای حفظ عظمت خویش در مقابل مهاجمان زحمات زیادی را تحمل کرده است. میراث کورش زمانی پرچم افتخار آمیزیش در هند و مصر به اهتزاز درآمده است و زمانی به شرم باید گفت که پایتخت این امپراطوری در محاصره اشرف افغان بود. اگر چه حتی اندک شکست‌های کشور ایران نیز پر اندوه در دل آدم می‌باشد، لیکن عین واقعیت نمایشگر ثبات سیاسی یک کشور در مقابل سیاستهای مختلف و گوناگون جهان است. در طول تاریخی بس بعید سیاست جهانی و تاریخی ایران کهن از زمان کورش تا به امروز دارای همان هسته اصلی است. یعنی همیشه حامی آزادگان و پشتیبان انسانیت و حقوق آن بوده است، لیکن روبنای سیاست بنا به تغییر و تحول زمان چهره‌ای دیگر یافته است مانند دیگر نهادهای اجتماعی و همانند زندگی و ابزار آن در تاریخ دور زمان گذشته، ایران هسته شرق و غرب بوده و بر تمام آن فرمان می‌راند و کشورهای کوچک اطراف امپراطوری ایران برای ادای ارادت و کوچکی به بارگاه شکوهمند سلاطین ایرانی می‌آمدند. عهد کورش و داریوش زمان رواج کالسکه بود و کالسکه نقشی در توسعه سیاست امپراطوری ایران داشت و امروز کالسکه جای خویش را به هواپیما داده است و این پرنده آهنین نقشی بس بزرگ در توسعه سیاست بین‌المللی ایران به عهده دارد. نقشه جغرافیایی جهان تغییر کرده است و حدود و ثغور کشورها پس و پیش رفته‌اند.
بعضی از کشورها از روی نقشه و کره زمین حذف شده‌اند و در مقابل امپراطوری‌های بزرگ تقسیم شده و کشورهای دیگری پدید آمده‌اند. از آن گذشته، روابط کشوهای جهان با هم دیگر بسیار پیچیده شده است. رفت و آمدهای پی در پی سران جهان با هم دیگر موجب توسعه سیاستی بین‌المللی می‌گردد. ایران پل شرق و غرب است و با موفقیت بی‌نظیر از نظر سیاسی رابطی است بین بسیاری از کشورهای جهان و بیشتر کنفرانسها و سمینارهای سیاسی مابین کشورهای جهان در تهران منعقد می‌شود. در تسریع تشکیل این کنفرانسها و جلب سیاستمداران به ایران سازمان هواپیمایی کشوری نقش بسزایی دارد و وجود خطوط مختلف هوایی بین کشورهای مختلف جهان و ایران و جلب شخصیت‌های مهم جهان به تهران سیاست کلی و جهانی ایران را به دیگر کشورهای جهان معرفی می‌کند و ایران را از دورترین نقاط دنیا می‌شناساند و نیز این خود شمه‌ای از سیاست جهانی ایران است. ایران امروز پرچمدار لژیون خدمتگزار بشر، پیشرو پیکار با بیسوادی و... می‌باشد و این چنین سیاستی درخشان باید به دنیا معرفی گردد. توسعه حمل و نقل و رفت و آمد روزافزون جهان امروز و ازدیاد سفر انسان‌ها بنا به اقتضای اقتصادی و سیاسی در سراسر نقاط دنیا، ایران را به جهانیان می‌شناساند و سازمان هواپیمایی کشوری که در معرفی این سیاست نقش بزرگی دارد، از اینرو سخن را به پیدایش سازمان هواپیمایی کشوری و سیر تحولات آن می‌بریم. فکر ایجاد هواپیمایی مانند سایر امور و شئون اجتماعی کشور مدیون نیات اعلیحضرت رضاشاه کبیر، بنیان‌گذار ایران نوین است. زمانی که رضاشاه کبیر سرگرم اصلاح امور داخلی و ایجاد یک ارتش نیرومند جهت برقراری نظم و امنیت در کشور بودند، وجود سازمان هواپیمایی و تشکیلات دفاع هوایی را جهت اجرای این منظور لازم شمرده و فرمان تشکیل آن را صادر فرمودند.
در نتیجه اوامر سردار بزرگ تاریخ ایران تشکیلات نیروی هوایی شاهنشاهی بنیان‌گذاری شد وبا سرعتی زیاد، با وجود دشواری‌ها و عدم وجود اعتبارات کافی، شالوده و اساس کار فراهم شد و جوانان کشور به فراگرفتن خلبانی تشویق شدند و تعدادی هواپیما خریداری گردید. اولین دفتری که برای عملیات ایجاد شد، در سال ۲۴۸۱ در شعبه تنسیقات که جزء دایره عملیات کل قشون بود بوجود آمد و به نام دفتر هواپیمایی خوانده شد. در سال ۲۴۸۲ سه فروند هواپیمای «یونکرس» خریداری شد که بعد از آن چهار فروند هواپیمای «دهاویلند» به آنها اضافه گردید. در اواخر سال ۲۳۸۴ دانشجویان ایرانی که برای دیدن دوره‌های خلبانی به روسیه و فرانسه رفته بودند، تحصیلات خود را به پایان رسانیده و عازم وطن شدند. در سال ۲۴۸۵ اولین خلبان ایرانی با هواپیمای فرانسوی از نوع «برگه ۱۹» که از پاریس حرکت کرده بود، در فرودگاه قلعه مرغی تهران در حضور اعلیحضرت رضاشاه کبیر در نهایت خونسردی و مهارت به زمین نشست و افتخاری برای جوانان و میهن‌پرستان ایرانی کسب نمود.
بتدریج نیروی هوایی شاهنشاهی با خرید هواپیماهای جدید و تربیت افسران لایق و میهن‌پرست قدرتی به دست آورد و تشکیلات منظم و مدرنی ایجاد نمود. پس از شهریور ۲۵۰۰ در زمان سلطنت شاهنشاه آریامهر که معظم‌له شخصاً علاقه وافری به فن خلبانی دارند و از خلبانان ممتاز و طراز اول می‌باشند، هدف‌های پدر تاجدارشان را در راه ترقی و تعالی هواپیمایی دنبال فرمودند و همواره دستورات و اوامر مؤکّدی برای تقویت نیروی هوایی صادر می‌فرمایند که بی‌نیاز از توصیف است. به موازات پیشرفت نیروی هوایی، فکر استفاده از هواپیما جهت حمل و نقل مسافر و بار، مورد توجه ذات شاهانه قرار گرفت و فکر تشکیل چنین سازمانی برای تثبیت امور هواپیمایی کشوری از سال ۲۵۰۱ شروع شد و کمیسیونی از طرف دولت وقت مأمور مطالعه این کار گردید.
کمیسیون مزبور پس از مطالعات کافی گزارشی به دولت تقدیم کرد و چنین اظهار نظر نمود: (... با در نظر گرفتن نیازمندی‌های کشور و فوائد آشکار هواپیمایی و از طرفی توسعه روزافزون ارتباطات هوایی ملل و مقرراتی که از این حیث وضع می‌شود و موقعیت ایران از لحاظ همین مقررات بین‌المللی و لزوم برقراری روابط هوایی با سایر کشورها و انجام وظایف عمومی که طبعاً متوجه کشور می‌شود، ایجاد سازمان هواپیمایی کشوری همانطور که در سایر کشورها ایجاد گردیده ضرورت قطعی و فوری دارد...) پیرو تصمیمات متخذه از طرف کمیسیون مطالعه اقدامات جدی برای تشکیل سازمان و تشکیلات هواپیمایی کشوری بعمل آمد و در تاریخ ۱/۳/۲۵۰۵ هیئت وزیران طی تصویبنامه تأسیس سازمان هواپیمایی کشوری را به این شرح تصویب نمودند: ... هیئت وزیران در جلسه سی‌ام اردیبهشت ماه ۲۵۰۵ بنا به پیشنهاد وزارت راه تصویب نمودند از نظر ضرورت برای تمرکز امور مربوط به هواپیمایی کشوری چه از نظر رفع احتیاجات داخلی کشور و چه از لحاظ حمل بار مسافر و دیگران، از نظر رعایت مناسبات بین‌المللی در اجراء مقررات مقاوله‌نامه‌ها و قراردادهای هوایی و همچنین انجام اموری که اساساً و معناً در حدود وظایف هواپیمایی کشوری می‌باشد، از اول خرداد ماه ۲۵۰۵ تشکیلاتی به نام سازمان هواپیمایی کشوری تأسیس شود.
در سال ۲۵۰۶ اولین بودجه آن به میزان سیصد هزار تومان تعیین و در بودجه کل کشور منظور گردید... سپس طبق قانون هواپیمایی کشوری که در تیر ماه ۲۵۰۸ به تصویب رسید، سازمان هواپیمایی کشوری موجودیت قانونی پیدا کرد. هواپیمایی کشوری یکی از مؤثرترین عوامل رشد اقتصادی و اجتماعی یک جامعه و خود نیز پدیده‌ای منتج از پیشرفت‌های فنی و علمی و اقتصادی و اجتماعی در جوامع مترقی امروز می‌باشد. هواپیما در بادی امر یک وسیله نقلیه سریع است ولی گردش کار هواپیمایی مسائل و اموری در کنار خود دارد که هر یک به تنهایی یک امر مستقل علمی و فنی است و در پاره‌ای جهات یک صفت مستقل امور و مسائل مورد بحث در حد خود از حساس‌ترین و مهم‌ترین و ظریف‌ترین مسائل علمی و فنی است که با هیچیک از فنون و صنایع و پدیده فنی شناخته شده قابل قیاس نیست، همانطور که ظریف‌ترین دستگاه‌های الکترونیکی و پیچیده‌ترین آنها برای هدایت هواپیما و یا در ساختمان هواپیما بکار می‌رود، دقیق‌ترین مباحث علمی و اقتصادی نیز در بکار انداختن هواپیما و بهره‌برداری از آن مورد استفاده و عمل است. امور فوق را در تمام دنیا سازمانهای هواپیمایی کشوری به عهده دارند. در کشور ما نیز سازمان هواپیمایی کشوری برای نیل به هدف‌های مزبور و ایجاد توسعه و تشویق علوم و صنایع فوق بوجود آمده و مفتخر است که رسالت خود را به نحوی که شاید برای سازمانهای مشابه غیر قابل تصور بوده است انجام داده و با گام‌های استوار پیش می‌رود.
برنامه آموزشی سازمان هواپیمایی کشوری
تحولات عظیم و عمیقی که تحت رهبری پیشوای دانشمند و بزرگ ملت ایران، شاهنشاه آریامهر، در کلیه شئون مملکت منجمله در امور هواپیمایی کشوری از طریق اجرای طرح‌های بزرگ ساختمان و توسعه و تجهیز فرودگاه‌ها حاصل گردیده است، ایجاب می‌نمود با استفاده از بند (ج) ماده ۵ قانون هواپیمایی کشوری که تربیت متخصص فنی هواپیمایی کشوری است را به وسایل مقتضی جزء وظایف اساسی این سازمان بداند. آموزشگاه اختصاصی هواپیمایی کشوری در سال ۲۵۰۹ در یکی از ساختمان‌های قدیمی فرودگاه مهرآباد تأسیس گردید. این آموزشگاه در بدو تأسیس شامل یک کلاس در رشته مراقبت پرواز بود. در سال‌های بعد این آموزشگاه به تدریج بسط و توسعه یافت و رشته‌های دیگری از قبیل رشته مهندسی مخابرات و مهندسی رادیو و مهندسی هواپیما و پیش‌بینی هوا و هواشناسی و دیده‌بانی هواشناسی و متصدیان تله تایپ و تعمیر تله تایپ و تربیت تکنسین موتورهای مولد برق و آتش نشانی و غیره به آن اضافه گردید.
اینک آموزشگاه دارای ساختمانی جدید و کاملاً مناسب با کارگاه‌های عملی مجهز در رشته‌های عالی و اساسی مراقبت پرواز و مهندسی مخابرات و مهندسی رادیو و فلزکاری می‌باشد. در سال‌های اولیه تدریس در کلاس ای علمی و عملی، آموزشگاه را استادان خارجی و کارشناسان سازمان بین‌المللی هواپیمایی کشوری به عهده داشتند و تدریس اغلب مواد به زبان انگلیسی انجام می‌شد. بر اساس برنامه‌ای که تنظیم شده بود عده‌ای از فارغ‌التحصیلان ممتاز آموزشگاه که دارای تحصیلات عالیه دیگری نیز بودند، به عنوان استاد به کارشناسان و استادان خارجی مزبور معرفی شدند و تحت سرپرستی آنان به تدریس پرداختند. در سال ۲۵۲۲ کمک فنی سازمان بین‌المللی هواپیمایی کشوری به دستگاه هواپیمایی ایران به علت عدم نیاز قطع شد و از همان تاریخ این فارغ‌التحصیلان مقام استادی یافتند و تاکنون بدون احساس نیاز به استاد خارجی، آموزشگاه توانسته است در سطح بسیار ممتازتری کلاس‌های خود را اداره کند و برنامه‌های آموزش خود را توسعه دهد تا جایی که امروزه علاوه بر رفع احتیاجات آموزشی سازمان هواپیمایی کشوری افتخار یافته است که به عنوان تنها مرکز آموزش علوم هواپیمایی کشور در مملکت به سازمانهای مختلف دولتی که احتیاج به تربیت پرسنل فنی در رشته‌های مشابه هواپیمایی دارند کمک نماید.
این سازمان‌ها عبارتند از: نیروی هوایش شاهنشاهی، ژاندارمری کل کشور، وزارت امورخارجه، سازمان بنادر و کشتیرانی، سازمان هواشناسی کشور، باشگاه خلبانی هواپیمایی کشوری، وزارت کشاورزی، شرکت هواپیمای ملی ایران. در تاریخ ۳۱/۵/۲۵۱۵ آئین‌نامه داخلی آموزشگاه تنظیم و با تصویب مقام ریاست سازمان هواپیمایی کشور اجرا شد. در تاریخ هشتم مرداد ماه ۲۵۲۰ در جلسه هزار و هفدهمین شورای عالی فرهنگ اساسنامه دوره‌های تخصصی و دوره‌های عالی آموزشگاه به تصویب رسید و ارزش تحصیلی این دوره‌ها اعلام گردید. در تاریخ دوازدهم تیر ماه ۲۵۲۴ برنامه دوره‌های تکمیلی آموزشگاه در هشتاد و ششمین جلسه شورای مرکزی دانشگاه‌ها به تصویب رسید و ارزش تحصیلات فارغ‌التحصیلان این دوره مهندس فنی معادل لیسانس تعیین شد.
آموزشگاه اختصاصی هواپیمایی کشوری که امروز به صورت تنها مرکز آموزش علوم هواپیمایی کشوری درآمده است، عهده‌دار این وظایف خطیر می‌باشد:
- ۱- تربیت کادر فنی هواپیمایی در رشته‌های مختلف تا میزان تأمین نیازمندی‌های ادارات مرکز و فرودگاه‌های شهرستان‌ها بر اساس سازمان مصوب هواپیمایی کشور.
- ۲- تشکیل کلاس‌های اختصاصی با برنامه‌های خاص به منظور تأمین نیازمندی‌های وزارتخانه‌ها و مؤسسات دولتی دیگر که با امور هواپیمایی ارتباط دارند و در رشته‌های مشابه علوم هواپیمایی.
- ۳- آموزش ضمن خدمت کارمندان و کارکنان سازمان هواپیمایی کشوری
- ۴- ارزیابی نیروی انسانی فنی و عملیاتی موجود سازمان هواپیمایی کشوری
- ۵- ارزیابی نیروی انسانی مورد نیاز در رشته‌های فنی و عملیاتی.
- ۶- تعیین واقع‌بینانه و دقیق احتیاجات آموزشی با توجه به کمیت و کیفیت نیروی انسانی موجود و نیروی انسانی مورد احتیاج
- ۷- تنظیم برنامه‌های آموزشی با توجه به احتیاجات آموزشی
- ۸- تعیین روش‌های مناسب جهت اجرای برنامه‌های آموزشی
- ۹-تهیه و تنظیم برنامه‌های تحقیقاتی در جهت بهبود و پیشرفت برنامه‌های آموزشی
- ۱۰- بررسی توانی به مراحل مختلف اجرای برنامه‌های تحقیقاتی و آموزشی
- ۱۱- هم‌آهنگ ساختن برنامه‌های تحقیقاتی گروه‌ها
- ۱۲- پیش‌بینی وسایل و تجهیزات مورد لزوم جهت اجرای برنامه‌های آموزشی
- ۱۳- تعیین و انتخاب مربیان مورد لزوم با توجه به صلاحیت علمی آنها
- ۱۴- پیش‌بینی و برآورد بودجه مورد لزوم
- ۱۵- اجرای برنامه‌های آموزشی و نظارت مداوم بر فعالیت‌های آموزشی
- ۱۶- ارزیابی برنامه‌های آموزشی و تجدید نظر لازم بر اساس ارزیابی مزبور.
قانون‌های هواپیمایی کشوری
- قانون واگذاری حق انحصاری هواپیمایی به موسسه هواپیمایی یونکرس
- قانون اجازه واگذاری حمل پست هوایی تهران به مشهد به کمپانی هواپیمایی یونکرس
- قانون اجازه پرداخت ۲۵ هزار تومان به کمپانی یونکرس از محل عایدات سال ۱۳۰۸ پست هوایی
- قانون اجازه اجرای لایحه هواپیمایی کشوری پس از تصویب کمیسیون‌های راه و قوانین دادگستری
- قانون اجازه منظور نمودن بهای دوازده فروند هواپیمای خریداری از باشگاه هواپیمایی کشوری در بودجه سال ۱۳۲۲ وزارت پست و تلگراف
- قانون هواپیمایی کشوری ۱۳۲۸
- قانون اصلاح ماده ۶ قانون هواپیمایی کشوری
- قانون پروتکل اصلاحی قرارداد بین‌المللی هواپیمایی کشوری
- قانون اجازه الحاق دولت ایران به مقررات هواپیمایی کشوری بین‌المللی
- قانون اصلاح ماده ۶ قانون هواپیمایی کشوری – مصوب ۲۲ اسفند ۱۳۴۶ مجلس شورای ملی و ۲۱ فروردین ۱۳۴۷ مجلس سنا – این قانون در تاریخ ۲۶ فروردین ۱۳۴۷ به توشیح محمدرضا شاه پهلوی رسید.
- قانون پروتکل اصلاحی قرارداد بین‌المللی هواپیمایی کشوری - مصوب ۱۱ آبان ۱۳۵۰ مجلس شورای ملی و ۲۷ آذر ۱۳۵۰ مجلس سنا - این قانون در تاریخ ۵ دی ۱۳۵۰ به توشیح محمدرضا شاه پهلوی رسید.
- قانون الحاق دولت شاهنشاهی ایران به کنوانسیون جلوگیری از اعمال غیرقانونی علیه امنیت هواپیمایی کشوری
- قانون موافقتنامه حمل و نقل هواپیمایی کشوری بین دولت شاهنشاهی ایران و دولت جمهوری خلق چین
- قانون واگذاری اراضی مورد نیاز اداره کل هواپیمایی کشوری از منابع ملی شده در شهرستان کرمان
- قانون مربوط به گماردن بیست و پنج نفر آتش نشان در اداره کل هواپیمایی کشوری
- قانون راجع به انعقاد قرارداد حمل و نقل پست‌های هوایی بنادر جنوب با باشگاه هواپیمایی کل کشور
- قانون راجع به واگذاری دوفروند هواپیمای گمرک به باشگاه خلبانی کشوری