دیوان شمس (غزلیات 5)

→دیوان شمس (غزلیات 4)

دیوان شمس (غزلیات) دیوان شمس (غزلیات 5) از مولوی

'

• عشرتی هست در این گوشه غنیمت دارید
• می‌رسد یوسف مصری همه اقرار دهید
• بر سر کوی تو عقل از سر جان برخیزد
• صنما گر ز خط و خال تو فرمان آرند
• یا رب این بوی که امروز به ما می‌آید
• یا رب این بوی خوش از روضه جان می‌آید
• لحظه‌ای قصه کنان قصه تبریز کنید
• عید بگذشت و همه خلق سوی کار شدند
• طرفه گرمابه بانی کو ز خلوت برآید
• باز شیری با شکر آمیختند
• آن شکرپاسخ نباتم می‌دهد
• خنب‌های لایزالی جوش باد
• موشکی صندوق را سوراخ کرد
• بار دیگر یار ما هنباز کرد
• شهر پر شد لولیان عقل دزد
• خلق می‌جنبند مانا روز شد
• چون مرا جمعی خریدار آمدند
• ساقیان سرمست در کار آمدند
• اندک اندک جمع مستان می‌رسند
• هر چه آن خسرو کند شیرین کند
• خنده از لطفت حکایت می‌کند
• عشق اکنون مهربانی می‌کند
• عمر بر اومید فردا می‌رود
• عاشقان پیدا و دلبر ناپدید
• برنشین ای عزم و منشین ای امید
• ای خدا از عاشقان خشنود باد
• نه فلک مر عاشقان را بنده باد
• هر که را اسرار عشق اظهار شد
• هر چه دلبر کرد ناخوش چون بود
• صاف جان‌ها سوی گردون می‌رود
• هر زمان لطفت همی در پی رسد
• شب شد و هنگام خلوتگاه شد
• مرگ ما هست عروسی ابد
• از دل رفته نشان می‌آید
• گل خندان که نخندد چه کند
• گر نخسپی شبکی جان چه شود
• هر کجا بوی خدا می‌آید
• گر نخسپی شبکی جان چه شود
• خشمین بر آن کسی شو کز وی گزیر باشد
• بعد از سماع گویی کان شورها کجا شد
• باز آفتاب دولت بر آسمان برآمد
• آن ماه کو ز خوبی بر جمله می‌دواند
• در عشق زنده باید کز مرده هیچ ناید
• گر ساعتی ببری ز اندیشه‌ها چه باشد
• مرغی که ناگهانی در دام ما درآمد
• بیمار رنج صفرا ذوق شکر نداند
• پیمانه ایست این جان پیمانه این چه داند
• از چشم پرخمارت دل را قرار ماند
• ای آن که از عزیزی در دیده جات کردند
• یک خانه پر ز مستان مستان نو رسیدند
• ای آنک پیش حسنت حوری قدم دو آید
• جز لطف و جز حلاوت خود از شکر چه آید
• مر بحر را ز ماهی دایم گزیر باشد
• گفتم مکن چنین‌ها ای جان چنین نباشد
• عید آمد و خوش آمد دلدار دلکش آمد
• برجه ز خواب و بنگر نک روز روشن آمد
• گفتی که در چه کاری با تو چه کار ماند
• وقتی خوشست ما را لابد نبید باید
• نی دیده هر دلی را دیدار می‌نماید
• ای دل اگر کم آیی کارت کمال گیرد
• لطفی نماند کان صنم خوش لقا نکرد
• قومی که بر براق بصیرت سفر کنند
• آتش پریر گفت نهانی به گوش دود
• بلبل نگر که جانب گلزار می‌رود
• جانا بیار باده که ایام می‌رود
• چندان حلاوت و مزه و مستی و گشاد
• چندان حلاوت و مزه و مستی و گشاد
• به حرم به خود کشید و مرا آشنا ببرد
• خیاط روزگار به بالای هیچ مرد
• چشمم همی‌پرد مگر آن یار می‌رسد
• آمد بهار خرم و رحمت نثار شد
• این عشق جمله عاقل و بیدار می‌کشد
• خفته نمود دلبر گفتم ز باغ زود
• امروز مرده بین که چه سان زنده می‌شود
• گر عید وصل تست منم خود غلام عید
• تا چند خرقه بردرم از بیم و از امید
• امسال بلبلان چه خبرها همی‌دهند
• صحرا خوشست لیک چو خورشید فر دهد
• صبح آمد و صحیفه مصقول برکشید
• صد مصر مملکت ز تعدی خراب شد
• آه که بار دگر آتش در من فتاد
• جامه سیه کرد کفر نور محمد رسید
• جان من و جان تو بود یکی ز اتحاد
• پرده دل می‌زند زهره هم از بامداد
• بار دگر آمدیم تا شود اقبال شاد
• از رسن زلف تو خلق به جان آمدند
• روبهکی دنبه برد شیر مگر خفته بود
• زهره من بر فلک شکل دگر می‌رود
• روی تو چون روی مار خوی تو زهر قدید
• صبحدمی همچو صبح پرده ظلمت درید
• دی شد و بهمن گذشت فصل بهاران رسید
• آمد شهر صیام سنجق سلطان رسید
• نیک بدست آنک او شد تلف نیک و بد
• نعره آن بلبلان از سوی بستان رسید
• وسوسه تن گذشت غلغله جان رسید
• غره مشو گر ز چرخ کار تو گردد بلند
• شرح دهم من که شب از چه سیه دل بود
• بانگ زدم من که دل مست کجا می‌رود
• یار مرا عارض و عذار نه این بود
• بگیر دامن لطفش که ناگهان بگریزد
• اگر دمی بنوازد مرا نگار چه باشد
• ز سر بگیرم عیشی چو پا به گنج فروشد
• اگر مرا تو نخواهی دلم تو را نگذارد
• ز باد حضرت قدسی بنفشه زار چه می‌شد
• شدم ز عشق به جایی که عشق نیز نداند
• گرفت خشم ز بستان سرخری و برون شد
• مده به دست فراقت دل مرا که نشاید
• چو درد گیرد دندان تو عدو گردد
• چه پادشاست که از خاک پادشا سازد
• بر آستانه اسرار آسمان نرسد
• به روز مرگ چو تابوت من روان باشد
• نگفتمت مرو آن جا که مبتلات کنند
• بگو به گوش کسانی که نور چشم منند
• ز بانگ پست تو ای دل بلند گشت وجود
• بیا که ساقی عشق شراب باره رسید
• درخت و برگ برآید ز خاک این گوید
• به یارکان صفا جز می صفا مدهید
• چو کارزار کند شاه روم با شمشاد
• ببرد خواب مرا عشق و عشق خواب برد
• کسی که عاشق آن رونق چمن باشد
• سخن که خیزد از جان ز جان حجاب کند
• چو عشق را هوس بوسه و کنار بود
• رسید ساقی جان ما خمار خواب آلود
• به روح‌های مقدس ز من سلام برید
• دو ماه پهلوی همدیگرند بر در عید
• حبیب کعبه جانست اگر نمی‌دانید
• به باغ بلبل از این پس حدیث ما گوید
• هزار جان مقدس فدای روی تو باد
• ز عشق آن رخ خوب تو ای اصول مراد
• سپاس و شکر خدا را که بندها بگشاد
• مها به دل نظری کن که دل تو را دارد
• مها به دل نظری کن که دل تو را دارد
• میان باغ گل سرخ‌های و هو دارد
• میان باغ گل سرخ‌های و هو دارد
• مکن مکن که پشیمان شوی و بد باشد
• مرا عقیق تو باید شکر چه سود کند
• فراغتی دهدم عشق تو ز خویشاوند
• سخن به نزد سخندان بزرگوار بود
• به پیش تو چه زند جان و جان کدام بود
• ربود عشق تو تسبیح و داد بیت و سرود
• ز بعد خاک شدن یا زیان بود یا سود
• اگر مرا تو نخواهی دلم تو را خواهد
• نماز شام چو خورشید در غروب آید
• به باغ بلبل از این پس نوای ما گوید
• ندا رسید به جان‌ها که چند می‌پایید
• میان باغ گل سرخ‌های و هو دارد
• مخسب شب که شبی صد هزار جان ارزد
• کسی خراب خرابات و مست می‌باشد
• مرا وصال تو باید صبا چه سود کند
• سپاس آن عدمی را که هست ما بربود
• هر آن نوی که رسد سوی تو قدید شود
• ز شمس دین طرب نوبهار بازآید
• سپیده دم بدمید و سپیده می‌ساید
• افزود آتش من آب را خبر ببرید
• سلام بر تو که سین سلام بر تو رسید
• ز جان سوخته‌ام خلق را حذار کنید
• هزار جان مقدس فدای روی تو باد
• کدام لب که از او بوی جان نمی‌آید
• اگر دل از غم دنیا جدا توانی کرد
• به حارسان نکوروی من خطاب کنید
• جهان را بدیدم وفایی ندارد
• سحر این دل من ز سودا چه می‌شد
• دل من که باشد که تو را نباشد
• گفتم که ای جان خود جان چه باشد
• دل گردون خلل کند چو مه تو نهان شود
• دیده خون گشت و خون نمی‌خسبد
• رسم نو بین که شهریار نهاد
• سیبکی نیم سرخ و نیمی زرد
• سیبکی نیم سرخ و نیمی زرد
• دیده‌ها شب فراز باید کرد
• عشق تو مست و کف زنانم کرد
• عاشقانی که باخبر میرند
• صوفیان در دمی دو عید کنند
• گر تو را بخت یار خواهد بود
• آتش افکند در جهان جمشید
• خسروانی که فتنه‌ای چینید
• عید بر عاشقان مبارک باد
• زندگانی صدر عالی باد
• شاهدی بین که در زمانه بزاد
• مادر عشق طفل عاشق را
• شعر من نان مصر را ماند
• یوسف آخرزمان خرامان شد
• هر کی در ذوق عشق دنگ آمد
• هین که هنگام صابران آمد
• هر که بهر تو انتظار کند
• عشق را جان بی‌قرار بود
• هر که را ذوق دین پدید آید
• بوی دلدار ما نمی‌آید
• صبر با عشق بس نمی‌آید
• من بسازم ولیک کی شاید
• عشق جانان مرا ز جان ببرید
• خسروانی که فتنه‌ای چینید
• زان ازلی نور که پرورده‌اند
• دوست همان به که بلاکش بود
• دیدن روی تو هم از بامداد
• گفت کسی خواجه سنایی بمرد
• پیرهن یوسف و بو می‌رسد
• آتش عشق تو قلاووز شد
• از سوی دل لشکر جان آمدند
• آنچ گل سرخ قبا می‌کند