بیانات اعلیحضرت همایون محمدرضا شاه پهلوی شاهنشاه ایران در آیین سلام نوروزی ۱ فروردین ماه ۱۳۳۹
| برنامه عمرانی دوم | اعلیحضرت همایون محمدرضا شاه پهلوی آریامهر بزرگ ارتشتاران | بیست و پنجمین سال شاهنشاهی اعلیحضرت محمدرضا شاه پهلوی آریامهر/ سال ۱۳۳۹ |
بیانات اعلیحضرت همایون محمدرضا شاه پهلوی شاهنشاه ایران در آیین سلام نوروزی ۱ فروردین ماه ۱۳۳۹
امیدوارم در سالی که در پیش است همه شما در خدمات صادقانه توفیق یابید و همگی ما در این سال شاهد ترقیات و پیشرفت‌های وسیعی برای ملت ایران باشیم و به چشم خود ببینیم که یک قسمت از آن آینده با عظمتی که من در مد نظر دارم، انشاءالله در سال کنونی تأمین بشود.
راهی که در پیش داریم ممکن است قدری طولانی باشد، ولی مسلماً منجر به موفقیت خواهدبود، زیرا دو عامل اصلی این موفقیت در مملکت ما موجود است: یکی عامل انسانی، یعنی اینکه به طور کلی ملت ایران نجیب و لایق است، دوم ثروت خداداد این مملکت که برای تأمین این پیشرفت‌ها کاملاً کافی است.
انشاءالله تعداد افراد صلاحیت‌داری که باید کارها را پیشرفت بدهند روزبه‌روز زیادتر خواهدشد و با سیاست تشویق و تنبیه، خدمتگزاران واقعی مملکت به کار خود دلگرم‌تر خواهندگشت و کسانی هم که خدای نکرده نا صالح و فاسد باشند، از کارها برکنار خواهندشد.
امیدوارم وضع کشور در این سال به صورتی باشد که ما همه سال آینده در چنین روزی باز هم با امیدواری بیشتری نسبت به آتیه در اینجا گرد بیاییم و سال امیدبخش‌تری را جشن بگیریم. می‌خواهم به همه شما خاطرنشان کنم که باید همه با سرعت بیشتری کار کنیم و متوجه باشیم که هر دقیقه از وقت ما که تلف شود قابل جبران نیست و اگر ما سریع‌تر کار نکنیم، به دیگران که از ما جلوتر هستند نخواهیم رسید و چون باید حتماً به آنها برسیم، ناچار می‌باید به سرعت کار خود بیفزاییم. البته شاید یکی از اشکالات کار ما نداشتن کادر کافی باشد. شاید هنوز درست ندانیم که چگونه می‌توانیم از مدت کار بهره‌برداری کنیم. با وجود این باید بکوشیم از صرف وقت خود حداکثر استفاده را ببریم و از کارهایی که موجب اتلاف وقت می‌شود خودداری کنیم. عادت تعارف کردن در موقع مراجعات و مثلاً صحبت‌های طولانی با تلفن یا نامه‌نویسی‌های غیرضروری، همه مایه اتلاف وقت است. البته در هر کاری مطالعه و دقت لازم است، اما بعد از پایان مطالعه باید به سرعت کار را شروع کرد و به عمل پرداخت.
نکته دیگری که سال گذشته یادآور شدم، موضوع مبارزه با فساد است که دولت باید کوشش خود را در این باره ادامه دهد. در سال گذشته در این زمینه موفقیت‌های شایانی به دست آمد. مسلماً اگر دولت در این راه توفیق نمی‌یافت جای خود را به دیگری می‌داد. البته من نمی‌خواهم بگویم فساد در ایران از جاهای دیگر بیشتر است، اما ما می‌خواهیم اصولاً در این مملکت فسادی نباشد. من مصمم هستم که در این راه هیچ نوع کوتاهی و قصوری نشود و از شما نیز می‌خواهم که گزارش اقداماتی را که در این باره می‌کنید، مرتباً به من بدهید تا انشاءالله منظور ما از این لحاظ کاملاً حاصل گردد.
انشاءالله در چنین روزی در سال آینده ما شاهد پیشرفت‌های بیشتری برای مملکت و ملت ایران خواهیم بود. مجلس سنا مجلس محترم و شریفی است و نمایندگان آن نیز با وجدان و با انضباط کار می‌کنند و به موقع در سر کار خود حاضر می‌شوند و لوایح را معوق نمی‌گذارند و امیدوارم روزبه‌روز بیشتر در خدمت به مملکت و ملت موفق گردند.
سالی که گذشت توأم با موفقیت‌هایی بود که من آنها را تازه مقدمه کار می‌دانم. ما اکنون داریم بنیاد و پایه محکمی می‌گذاریم برای اینکه ایران آباد و مقتدر و ثروتمند آتیه را بنا کنیم. برای پیشرفت یک قوم و ملت و برای عظمت مملکت، دو چیز لازم است: یکی عامل انسانی و یکی ثروت طبیعی. خوشبختانه این مملکت کهنسال از هر دو عامل برخوردار است. گمان نمی‌کنم ملتی بهتر از ملت ایران بتوان پیدا کرد، منتها این ملت را باید کادر تربیت‌شده‌ای که در فن خود متبحر باشد، اداره کند. خوشبختانه تعداد این افراد در کشور ما روزبه‌روز بیشتر می‌شود، زیرا هم از مدارس خود ما تعداد بیشتری تحصیلات خود را تمام می‌کنند و مشغول کار می‌شوند و هم جوانان ما در مدارس و دانشگاه‌های خارج تحصیلات خویش را به پایان می‌رسانند. ایمان هم خود وقتی که مردم ببینند که مملکت آنها به سوی ترقی و تعالی پیش می‌رود، ایجاد می‌شود. موقعی که انتخاب افراد دلسوز و با ایمان توأم با مبارزه با فساد شود، البته بگویم که در سال گذشته عده زیادی از افراد مشغول به کار در مملکت ما بر اثر سیاست مبارزه با فساد از کار برکنار شده‌اند، ولی این سیاست و این مبارزه همچنان ادامه خواهدداشت. باز تکرار می‌کنم این سختگیری که ما می‌کنیم و نتیجتاً تعداد زیادی از افراد به نحوی از انحاء مورد تنبیه قرار می‌گیرند، دلیل بر این نیست که احیاناً فساد ما از سایرین بیشتر است، بلکه دلیل این است که سختگیری ما در این مورد تشدید شده‌است و همین روش ادامه خواهدداشت تا روزی که بتوانیم بگوییم که در کشور ما فساد اصولاً نیست و اگر باشد درحدود طبیعی است که برای هر بشری اتفاق می‌افتد. به موازات این مبارزات برای ایجاد ایمان و طرد افراد فاسد، در تمام سال گذشته پیشرفت صنعتی مملکت ما همچنان ادامه داشت. در سال‌های آینده این پیشرفت باید توأم با پیشرفت‌های کشاورزی و فلاحتی شود. ما تا تولیدات داخلی خود را به آن حدی که لازم است نرسانیم، به نتایجی که مایلیم نخواهیم رسید، به این جهت باید اهتمام زیادی در افزایش تولید، به خصوص تولیدات کشاورزی بشود و این امر اجازه خواهدداد که با وجود درآمد بیشتری که مردم دارند و قدرت خرید زیادتری که پیدا می‌کنند، تورمی در مملکت پیدا نشود. در جمع‌آوری مالیات‌ها کوشش می‌شود و باز بیشتر سعی خواهدشد که از این راه هم مخارج مملکت تأمین شود و هم جلوی تورم گرفته‌شود و همچنین عدالت اجتماعی برقرار گردد. مخصوصاً درمورد مالیات‌های مستقیم این توجه اهمیت دارد. اصلاحات دیگر همچنان ادامه خواهدداشت و اگر نواقصی باشد، سعی می‌شود بر طرف گردد.
عمر این دوره مجلس چند وقت دیگر به سر خواهدرسید. باید گفت که در این چهار سال وقایع بسیار مهمی در مملکت ما اتفاق افتاد و همچنین لوایح مهمی به تصویب رسید که برای کسانی که در قسمت‌های مربوطه به آنها در مجلس مؤثر بودند، همیشه مایه افتخار است.
امیدوارم دوره‌های قانونگذاری ایران پیوسته با افتخارات بیشتری روبه‌رو باشند و وکلای مردم بتوانند بیشتر به خود ببالند که در مدت نمایندگی خویش قدم‌های مؤثری در راه ترقی و رفاه و سربلندی مملکت برداشته‌اند و پیش خود و خدای خود همیشه سربلند هستند. این دوره چهار ساله در تاریخ ایران ثبت خواهدشد. ما بار دیگر نشان دادیم که با آنکه ملت خیلی قدیمی و کهنی هستیم، در میدان پیشرفت و مبارزه از هر نیروی جوانی جوانتریم و همین ما را امیدوار می‌کند که این ملت کهنسال جوانی خود را از سر می‌گیرد، یعنی در عین حال که از تمام نعمت‌های جدید و امروزی برخوردار است و دوش به دوش ملل مترقی پیش می‌رود، تمام خصایل پسندیده و سنن ملی قدیمی خود را حفظ کرده‌است.
خوشبختانه کارها کم‌کم به راه می‌افتد و نتیجه اقدامات این چند سال گذشته تدریجاً ظاهر می‌شود، ولی البته ما به آنچه شده‌است و می‌شود قانع نیستم، برای اینکه خیلی آرزوهای بیشتر داریم که انشاءالله یکایک جامه عمل خواهدپوشید. باید عادت کنیم که از این پس حداقل اتلاف در وقت بشود. فرصت ما اصولاً زیاد نیست و باید حداکثر سرعت را در پیشرفت به کار بریم. اگر نواقصی هم باشد، البته مرتفع خواهدشد.
کادر خدمتگزاران دولت باید دلسوز و کاردان و متبحر باشد که کم‌کم دارد به حد کمال می‌رسد و در این کوشش ما مداومت خواهیم کرد تا اینکه تمام کارکنان دستگاه‌های دولتی ما از هر حیث شایسته اعتماد و اطمینان کامل باشند و با تقوی و فضیلت و پشتکار و عشقی که به وطن دارند، بیش از پیش بتوانند خدمتگزاران لایق و با وفای این آب و خاک به شمار آیند.
در سال گذشته دادگستری تکان بی‌سابقه‌ای خورد. من خودم در تمام شهرستان‌هایی که رفتم، تحقیق کردم و معلوم شد که این سرعت در همه جا به کار رفته و کارهای معوقه که همواره موجب نارضایتی مردم می‌شده‌است، تا حد زیادی حل شده‌است. البته باید این سرعت دنبال بشود و تکلیف پرونده‌های کهنه معلوم گردد. من شخصاً همواره توجه خاصی به وضع دادگستری داشته‌ام و دارم و همیشه قضات با تقوی و شرافتمند را تأیید کرده‌ام. اگر نواقصی باشد، با اختیاراتی که وزیر دادگستری دارد بر طرف خواهدشد و اگر لوایح بیشتری لازم است، باید اقدام کرد. روی هم رفته حسن جریان وضع دادگستری و عدالت اجتماعی از اهمّ علایق من است و آقایان باید همیشه این موضوع را در نظر داشته باشند.
خوشبختانه وضع مطبوعات ما به صورت آبرومندی در آمده و مشابه مطبوعات کشورهای مترقی شده‌است. این وضع انعکاس وضع عمومی کشور است، زیرا هر وضع کلی که کشوری داشته‌باشد، در تمام شئون آن ظاهر می‌شود. زمانی بود که اوضاع مملکت ما به طور کلی آشفته بود و در نتیجه هیچ دستگاهی درست کار نمی‌کرد، این وضع طبعاً در مطبوعات نیز منعکس می‌شد و دسیسه‌های بیگانگان که عمداً می‌خواستند کشور ما وضع آشفته‌ای داشته‌باشد و در نتیجه هم مطبوعات را تحریک به فساد و فحاشی می‌کردند و هم دستگاه‌ها را به وسیله ایادی خود خراب می‌کردند تا بهانه‌ای به دست مغرضین بدهند. امروز وضع تغییر کرده‌است. غالب کارمندان ادارات ما اشخاص شریف و تحصیل‌کرده‌ای هستند که در رشته خود تخصص دارند، در حالی که قبل از 1299 حتی عده کسانی که تحصیلات متوسطه را تمام کرده‌بودند، در سراسر کشور بسیار ناچیز بود. اکنون افسران ما غالباً دو سه دانشکده را تمام کرده‌اند و دستگاه دادگستری به مراتب بهتر از سابق شده و امیدواریم در آتیه نزدیکی از صلاحیت کامل برخوردار گردند.
کوشش ما این است که بر سرنوشت کشورمان مسلط باشیم و تحت نفوذ جریاناتی که دیگران به وجود می‌آورند، قرار نگیریم. البته هر کشوری خواه‌ناخواه تا حدودی تحت تأثیر جریانات جهانی قرار می‌گیرد، ولی مطلب بر سر همین نکته است که این تأثیر حدودی دارد و وظیفه هر کشوری است که تا آنجا که میسر است، خود سرنوشت خویش را در دست داشته‌باشد. امیدوارم شما همه بتوانید با یکدیگر در این وضع جدید همکاری بیشتری داشته‌باشد و وظایف ملی خود را بهتر انجام دهید.
سیاست ما این است که تا حد درآمد معینی کاری به کسی نداشته‌باشیم، ولی صاحبان درآمدهای بیش از این حد طبعاً وظیفه دارند سهمی را که به عهده آنها است، بپردازند. شما که امنیت، ثبات، فرهنگ و بهداری می‌خواهید، باید وسایلش را خودتان فراهم آورید و هر کس که درآمدش بیشتر باشد، باید زیادتر در این شریک باشد. البته تا یک حداقل درآمد باید عاید فردفرد افراد این مملکت بشود که زندگی آبرومندانه‌ای داشته‌باشند، ولی برای بیش از آن حد می‌باید هر کس مالیات خودش را بدهد. باید تشکیلات طوری باشد که هم همگی در رفاه باشند و هم دینی را که نسبت به مملکت دارند ادا کنند.
رفاه و بهبود زندگی کارگران ایران همواره مورد کمال علاقه من بوده‌است. اکنون تعداد کشاورزان مملکت ما 75 درصد جمعیت کشور است، ولی با استفاده از اصول کشاورزی جدید و با وسایل فنی که امروزه به کار می‌رود، باید این رقم به کمتر از 50 درصد تقلیل یابد و حتی به 35 درصد برسد. این تعداد در پنج سال آینده روی هم چندین میلیون خواهدبود. به طور کلی اکنون نیز ما سالی 50هزار کارگر جدید داریم، بنابراین قهراً زمامداران ما می‌بایستی به فکر تأمین احتیاجات آنها باشند، چه رسد به اینکه رفاهیت این طبقه شریف مملکت مورد علاقه و توجه خاص من است. فراموش نکنید که ترقی اقتصادی ما منوط به این خواهدبود که جنسی که در داخل تولید می‌کنیم، از جنسی که از خارج وارد مملکت می‌شود گرانتر نباشد وگرنه طبعاً آن کالا شکست خواهدخورد.
با تجدید ماشین‌آلات و با مکانیزه کردن کار و با تربیت کارمندان فنی و متخصص و با کار بیشتر و بهتر، چه علتی دارد که ممالک صنعتی دیگر بتوانند مواد اولیه‌ای را که از هزارها کیلومتر می‌خرند و حمل می‌کنند به صورت اجناس مختلف صنعتی در آورند و دوباره آن جنس را به ممالک دیگر بفرستند و قیمت آن ارزانتر از ما که این مواد اولیه را داریم تمام شود؟
باید انشاءالله در این امور توجه و دقت کامل بشود و رؤسای کارگران نیز خود وسیله پیشرفت کار را فراهم کنند. من علاقمند هستم که هر فردی از افراد این مملکت صاحب خانه و مسکن باشد و بتواند قیمت آن را به اقساط و با شرایط بسیار مساعد بپردازد که تحمیل زیادی به عواید جاری او نشود. در خیلی نقاط سی، چهل و حتی پنجاه درصد از حقوق افراد صرف کرایه خانه می‌شود. من همیشه معتقد بوده‌ام که باید هر کارگر صاحب خانه‌ای از خودش باشد، به این جهت دستور داده‌ام که اراضی خالصه غیر زراعتی برای این کار در اختیار کارگران گذاشته‌شود و شرکت‌های اعتباراتی نیز در امر ساختن خانه وسیله کمک به ایشان را فراهم آورند.