بیانات اعلیحضرت همایون محمدرضا شاه پهلوی آریامهر هنگام گشودن تاسیسات نوین کارخانجات صنعتی ارج ۱۰ اردیبهشت ماه ۱۳۴۸

برنامه عمرانی چهارم

اعلیحضرت همایون محمدرضا شاه پهلوی آریامهر بزرگ ارتشتاران سخنرانی‌های محمدرضا شاه پهلوی آریامهر سال ۱۳۴۸ خورشیدی تازی

روزشمار انقلاب شاه و مردم

۱۰ اردیبهشت ۱۳۴۸

بیانات شاهنشاه هنگام افتتاح تأسیسات جدید کارخانجات صنعتی ارج

بازدید این کارخانه امروز برای من باعث خوشوقتی و امیدواری فراوان شده‌است، برای اینکه توسعه و رشد شما، درست نمودار توسعه مملکت شما، ایران است.

در چند سال اخیر به‌خصوص از سال ۱۳۴۱ به بعد، تاریخچه این کارخانه بر همه روشن است. یک فرد تحصیلکرده با هشت نفر آغاز به کار کرد و امروز شما کارگران به چشم خود می‌بینید که در یکی از کارخانه‌های بزرگ و مترقی بخش خصوصی این مملکت، رئیس کارخانه، مدیر، مهندس، تکنیسین، طراح، کارمند، سرکارگر، کارگر، همه و همه یک‌دل و یک جهت در پیشبرد مقاصد نه فقط کارخانه، نه فقط شخص خود، بلکه پیشبرد اقتصاد ملی مملکت می‌کوشند.

اغلب شما با طرز فکر من و اصولی که در انقلاب سفید بدان اشاره کردم، آشنا هستید. شما می‌دانید که تا چه حد به صنعتی‌شدن مملکت اهمیت می‌دهم و فکرمی‌کنم که یک مملکت آباد و مترقی اگر کاملاً صنعتی نشود، با اصولی که در انقلاب ما منظور شده‌است، منطبق نخواهدشد. باز می‌دانید که از طرف دیگر تا چه اندازه به آسایش، رفاه و پیشرفت طبقه کارگر که از روز اول اعلام انقلاب سفید بدان «طبقه شریف و زحمتکش» عنوان داده‌ام، علاقمندم.

در حال حاضر اکثریت مردم مملکت را کشاورزان تشکیل می‌دهند، ولی همان طوری که مملکت به آهنگ ترقی جلو خواهدرفت، باید از تعداد افرادی که به امور کشاورزی سرگرمند، کاسته‌شود، زیرا کشاورزی ایران باید مکانیزه شود. قطبهای کشاورزی در جاهایی که زمین خوب هست و آب هست ایجاد شود و به همان نسبت بلکه بیشتر باید بر تعداد کارگران مملکت افزوده‌شود. اصولی که برای کارگرهای ایرانی درنظرگرفته‌ایم، البته در اصول انقلاب و در کتاب من ذکر شده‌است، ولی برای اطلاع شما و سایر کارگران، فکری را که همین چند دقیقه پیش در دفتر این کارخانه به نظرم رسید، می‌گویم؛ که زمینهایی که زمین‌خواران سابق در اطراف تهران به آن دست انداخته‌بودند و به اصطلاح بند (ز) نامیده‌می‌شد، و سایر زمینهایی که آنها گرفته بودند، از چنگشان بیرون آمده و امروز در اختیار دولت است. این زمینها به هر کارخانه‌ای که شماره کارگرهایش به تعدادی که معین خواهیم‌کرد برسد، واگذار خواهدشد. البته هر وقت که این کارخانه‌ها، خانه‌های سازمانی برای کارگرهایشان ساختند، دولت ایران که وظیفه‌اش فقط خدمت به مردم این مملکت، و در درجه اول، اکثریتِ مردم این مملکت، یعنی دهقانان و کارگران است، این زمینها را در اختیار آنان می‌گذارد.

ملاحظه می‌کنید از یک طرف با اقداماتی که شده‌است و با وسایلی که فراهم می‌شود شما کارگران از لحاظ فنی روزبه‌روز تخصص و تبحرتان بیشتر می‌شود و پایه حقوقتان می‌تواند ترقی کند.

از طرف دیگر در سود کارخانجات سهیم می‌شوید، و باز از سوی دیگر منزل و مسکن شما نزدیک کارخانه احداث می‌شود و به جای اینکه روزی حداقل یک ساعت و بعضی از شما روزی دو ساعت وقتتان را صرف رفت‌وآمد از کارگاه به منزل بکنید، این وقت را در میدانهای ورزشی و یا در نزد اعضای خانوادتان می‌گذرانید. این کار از لحاظ جسمی و روحی برای شما تأثیر زیاد خواهدداشت. پس باید ما آینده کارگری را در مملکت با پیشرفت صنعتی خودمان این طور ببینیم که هرقدر کشور از لحاظ صنعتی پیشرفت بکند، هرقدر کارخانجات با ماشین‌آلات جدیدتر و مدرن‌تر مجهز شوند، هرقدر کارگران ما که دوره‌های تخصصی را دیده‌اند از لحاظ اجتماعی به وسیله قانونهای گوناگون و بیمه‌ها که در کتاب من به آنها اشاره شده‌است پیش بروند، باز هم تدابیر بیشتری برای بالابردن سطح معلومات و زندگی شما کارگران در نظر گرفته شده‌است. آینده کشور برای پیشرفت اقتصادی و برای صنعتی‌شدن و تأمین رفاه کارگران، دورنمای بسیار دلپذیر و اطمینان‌بخشی دارد.

زحمات تمام افرادی ‌که در این دستگاه کارمی‌کنند، قابل تقدیراست. این را همه می‌دانند و بد نیست که بیشتر بدانند؛ هر دستگاهی که درآمدی دارد و این درآمد را دومرتبه در این مملکت سرمایه‌گذاری کند و با این روحیه و طرز فکر پیش برود، از حداکثر حمایت دولت برخوردار خواهدبود.

به زودی خواهیم‌دید که از لحاظ صنعتی و از لحاظ مقایسه کارخانه‌های صنعتی، ایران در مقام مقایسه با سایر ممالک پیشرفته دنیا سربلند خواهدبود، و همان آسایشی را که دیگران بدان رسیده‌اند، ما هم به خواست خداوند، هر چه زودتر به آن خواهیم‌رسید.